-
1.《西蜀杨耆二十年前见之甚贫今见之亦贫所异于》 宋·苏轼
驿舍闻泣者甚怨问之乃昔富而今贫者乃作一诗今以赠杨君?一题赠杨耆,而以现题为引。
?孤村渐?一作微?雨逐秋凉,逆旅愁人怨夜长。
不寐相看惟枥马,愁吟?一作悲歌?互答有寒螀。
天寒滞穗犹横亩,岁晚空机尚倚墙。 -
2.《故公子家》 宋·葛秋崖
绣户朱栏柳树春,外间不识内间贫。
白头园子无支给,自种盆花卖与人。 -
3.《望雨》 元·王冕
狂风吹春无寸雨,天地漫漫尽黄土。
病日韬光赤如血,千花万花愁不语。
耕牛渴死野草枯,农夫悲啼泪如珠。
蚕胎在纸秧在谷,未知何以供官输。 -
4.《丘德基七十》 宋·陈藻
斯翁千岁也何愁,七十真堪贺礼修。
多少人间贫病客,不贪天地久相留。 -
5.《游俞氏庵次叔祖韵》 宋·张镃
青山稳处衲僧家,得趣应难向客夸。
春砌浪生金凤草,夏窗低映木龙花。
安禅旧日参临济,照影新游爱水涯。
酩酊讵论归路晚,壁间贫纵墨翻鸦。 -
6.《丙寅岁苦贫戏题》 唐·权德舆
清朝起藜床,雪霜对枯篱。
家人来告予,今日无晨炊。
鹾醯一已整,新炭固难期。
厚生彼何人,工拙各异宜。 -
7.《丙寅岁苦贫戏题》 唐·权德舆
清朝起藜床,雪霜对枯篱。
家人来告予,今日无晨炊。
鹾醯一已整,新炭固难期。
厚生彼何人,工拙各异宜。 -
8.《秦中吟十首·议婚(一作贫家女)》 唐·白居易
天下无正声,悦耳即为娱。
人间无正色,悦目即为姝。
颜色非相远,贫富则有殊。
贫为时所弃,富为时所趋。 -
9.《贫女》 唐·李山甫
平生不识绣衣裳,闲把荆钗亦自伤。
镜里只应谙素貌,人间多自信红妆。
当年未嫁还忧老,终日求媒即道狂。
两意定知无说处,暗垂珠泪湿蚕筐。 -
10.《和陶渊明贫士诗七首》 唐·唐彦谦
贫贱如故旧,少壮即相依。
中心不敢厌,但觉少光辉。
向来乘时士,亦有能奋飞。
一朝权势歇,欲退无所归。