-
121.《赠皎上人》 宋·黄庚
破衲和云著,何时下赤城。
高年头未白,得道骨全青。
诗思秋空阔,禅心夜月明。
何当捐世事,来结远公盟。 -
122.《送圆禅人》 宋·释法薰
灵山无地可容身,好泛江潮去问津。
东浙丛林如海阔,但参露柱莫参人。 -
123.《禅人写师真请赞》 宋·释慧远
开荆棘林,塞人天路。
把断纲宗,阔行大步。
风高云静月眉横,直向金轮水际行。
到家无剩地,日出事还生。 -
124.《讲人更衣》 宋·释如净
老胡教网漫天阔,当甚多年椀脱丘。
勘破转关千圣外,别行条贯结冤雠。 -
125.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
口阔鼻隆,神静心空。
雪芦岸稜远,水天秋色同。
夜寒北斗垂金柄,月落西山藏玉弓。
真机宛转,幻住圆融。
古佛自然界交露柱,翻手覆手看变通。 -
126.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
识浪沥乾,肚皮束宽。
口翻澜而海阔,发垂雪而山寒。
妙传家法髑髅眼,巧幻神通赤肉团。
相随来也,搥凿无瘢。 -
127.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
这样师僧,面目可憎。
名摸还不似,藏覆又何曾。
虚空阔无工夫挂剑,沧海深有伎俩挑灯。
抖擞头陀备,玲珑道者棱。
入闽借问,何如个能。 -
128.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
老态垂垂,岁月浸欺。
半头生白发,瘦骨裹黄皮。
情闲用而活,句妙默而知。
河阔斗寒云静夜,天无四壁风披披。 -
129.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
默默而知,灵灵者谁。
无像而独存鼻孔,有句处不挂唇皮。
夜冷星河阔,霜清斗柄垂。
从缘应世也,恰恰相随。 -
130.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
兀兀之姿,拙钝之师。
静而亡像,动不知时。
有口要挂壁,无机不度丝。
秋气清而星河淡淡,天宇阔而夜斗垂垂。
是个面目兮,与你相随。 -
131.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
八字眉低,四方口阔。
发色松雪寒,日光岸电烁。
橐签之空,枢机之活。
其间勿你安排,里许是谁造作。
影草不彰兮妙触无瘢,没身不殆兮长生有药。 -
132.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
蛰梭未飞,肌肤不把。
老虎似衰,眼力犹威。
头须霜雪坞,舌颊风雷机。
气爽秋高河汉阔,霁寒夜永斗牛辉。
阴阳爻象,天地范围。
借伴来也,相逢庶几。 -
133.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
眼深眉长,口阔面黄。
秋月破夜色,古澗含秋光。
念萌自得出没像,功转不落偏正方。
拈起能来应机用,者回触处露堂堂。 -
134.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
天庭宽而祖宗光,地阁阔而儿孙昌。
中间鼻孔自家底,出气通快浑不妨。
坤六短,乾三长。
饱丛林汉休雌黄,今年蚕食两叶桑。 -
135.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
蒲寒柳衰,融懒顾痴。
坐稳实逾劫,心空佛是谁。
明而了妙,微而入离。
天清河汉阔,零冷斗杓垂。
借伴而来应供,分身在处成规。
百草头边春浩荡,黄莺之语对华枝。 -
136.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
鼻直口阔,目深眉低。
灯连少室,派接曹溪。
恰恰混不得,堂堂类不齐。
把手共语,出力相携。
春风浩浩,秋风凄凄。 -
137.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
精神矍烁,化工模邈。
我转一机,谁持六鉴。
是非生夺璧之谋,黑白战烂柯之著。
霁阔而河横,潭空而月落。 -
138.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
真见无形,真得无名。
全超影响,妙出尘情。
夜冷露濡而斗湿,天空霁阔而河横。
无住而住,无生而生。
相随却到门门底,楼阁关开弹指声。 -
139.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
天童之师,顶雪颔丝。
三篾住山计,孤藤横膝时。
潭寒秋到早,空阔月行迟。
提起宗家无字印,门门何处不相宜。 -
140.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
寒淡相依,清白住持。
秋横两目,雪覆双眉。
老兔推月河汉阔,宾雁没烟星斗垂。
穷通有自,机用输谁。
消得而今一瞬,不须别唤沙弥。