-
1.《巴山》 唐·杜甫
巴山遇中使,云自峡城来。
盗贼还奔突,乘舆恐未回。
天寒邵伯树,地阔望仙台。
狼狈风尘里,群臣安在哉。 -
2.《书怀》 明·杨子善
舵楼空阔望京华,芦荻江枫岸岸花。
山色淡浓昏雾薄,水光浮没夕阳斜。
故乡鸿雁书千里,远浦牛羊屋数家。
边塞柳营多苜蓿,石田空忆旧桑麻。 -
3.《春怀》 明·朱右
舵楼空阔望京华,芦荻江枫岸岸花。
山色淡浓昏雾薄,水光浮没夕阳斜。
故乡鸿雁书千里,远浦牛羊屋数家。
边塞柳营多苜蓿,石田徒忆旧桑麻。 -
4.《雪霁登普贤阁》 宋·司马光
只雪明朝日,山河坐可分。
崭岩初解冻,片段未归云。
阔望穷人境,高寻俯雁群。
开门枝鸟散,玉絮堕纷纷。 -
5.《徐用和侍御所藏云山图歌》 明·李东阳
何人醉写云山图,浮云澒洞山模糊。
空明射地日漏影,稍觉树林开扶疏。
平原苍莽不知处,忽有细路通榛芜。
茅堂枕山半阁水,卷幔正对前峰孤。 -
6.《和方机宜》 宋·陈宓
侵晓同穿紫翠寒,轻云随步去仍还。
谁言滨海无多地,着得擎天有底山。
空阔望中愁目短,险巇历尽觉心顽。
石田樵汲真堪絬,岂惜疏茅结一间。 -
7.《题范道士来鹤亭》 宋·戴表元
仙客已骑黄鹤去,道人自爱白鸥间。
白鸥万里犹可狎,黄鹤已去何由还。
借君刚风七龙辔,返此灵物三神山。
天空海阔望不极,回首正落樊笼间。 -
8.《野望》 唐·杜甫
纳纳乾坤大,行行郡国遥。
云山兼五岭,风壤带三苗。
野树侵江阔,春蒲长雪消。
扁舟空老去,无补圣明朝。 -
9.《望云骓马歌》 唐·元稹
忆昔先皇幸蜀时,八马入谷七马疲。
肉绽筋挛四蹄脱,七马死尽无马骑。
天子蒙尘天雨泣,巉岩道路淋漓湿。 -
10.《九日登西原宴望(同诸兄弟作)》 唐·白居易
病爱枕席凉,日高眠未辍。
弟兄呼我起,今日重阳节。
起登西原望,怀抱同一豁。
移座就菊丛,糕酒前罗列。 -
11.《霖雨苦多,江湖暴涨,块然独望,因题北亭》 唐·白居易
自作浔阳客,无如苦雨何。
阴昏晴日少,闲闷睡时多。
湖阔将天合,云低与水和。
篱根舟子语,巷口钓人歌。
雾岛沉黄气,风帆蹙白波。
门前车马道,一宿变江河。 -
12.《夜泊旅望》 唐·白居易
少睡多愁客,中宵起望乡。
沙明连浦月,帆白满船霜。
近海江弥阔,迎秋夜更长。
烟波三十宿,犹未到钱唐。 -
13.《江楼夕望招客》 唐·白居易
海天东望夕茫茫,山势川形阔复长。
灯火万家城四畔,星河一道水中央。
风吹古木晴天雨,月照平沙夏夜霜。
能就江楼消暑否?比君茅舍较清凉。 -
14.《晓上天津桥闲望偶逢卢郎中、张员外携酒同倾》 唐·白居易
上阳宫里晓钟后,天津桥头残月前。
空阔境疑非下界,飘飖身似在寥天。
星河隐映初生日,楼阁葱茏半出烟。
此处相逢倾一醆,始知地上有神仙。 -
15.《秋日登岳阳楼晴望》 唐·张碧
三秋倚练飞金盏,洞庭波定平如刬.天高云卷绿罗低,一点君山碍人眼。
漫漫万顷铺琉璃,烟波阔远无鸟飞。
西南东北竞无际,直疑侵断青天涯。 -
16.《奉和鲁望渔具十五咏·舴艋》 唐·皮日休
阔处只三尺,翛然足吾事。
低篷挂钓车,枯蚌盛鱼饵。
只好携桡坐,唯堪盖蓑睡。
若遣遂平生,艅艎不如是。 -
17.《江州望庐山》 唐·罗隐
东南苍翠何崔嵬,横流一望幽抱开。
影寒已令水底去,脚阔欲过湖心来。
深处不唯容鬼怪,暗中兼恐有风雷。
仙人往往今谁在,红杏花香重首回。 -
18.《北固亭东望寄默师》 唐·罗隐
高亭暮色中,往事更谁同。
水谩矜天阔,山应到此穷。
病怜京口酒,老怯海门风。
唯有言堪解,何由见远公。 -
19.《河梁晚望二首》 唐·子兰
水势滔滔不可量,渔舟容易泛沧浪。
连山翠霭笼沙溆,白鸟翩翩下夕阳。
雨添一夜秋涛阔,极目茫茫似接天。
不知龙物潜何处,鱼跃蛙鸣满槛前。 -
20.《晚望》 唐·贯休
旷望危桥上,微吟落照前。
烟霞浓浸海,川岳阔连天。
白鸟格不俗,孤云态可怜。
终期将尔辈,归去旧江边。