-
121.《长歌行》 南北朝·谢灵运
倐烁夕星流。
昱奕朝露团。
粲粲乌有停。
泫泫岂暂安。 -
122.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人絶,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
123.《渡连圻诗》 南北朝·何逊
连圻连不极。
极望在云霞。
绝壁无走兽。
穷岸有盘楂。 -
124.《满庭芳·欺味成家》 元·谭处端
欺味成家,悭贪积富,静言独坐思量。
养他数口,罪孽自家当。
催促光阴似箭,才青鬓、容改衰苍。
百年里,谁人尽数,兀兀谩罗张。 -
125.《嵩山十志十首·洞元室》 唐·卢鸿一
岚气肃兮岩翠冥,空阴虚兮户芳迎。
披蕙帐兮促萝筵,谈空空兮核元元。
蕙帐萝筵兮洞元室,秘而幽兮真可吉。
返自然兮道可冥,泽妙思兮草玄经,结幽门兮在黄庭。 -
126.《书感》 唐·周祚
黔首播百谷,上天苦少雨。
乾风吹白日,浮云不得聚。
桔槔声转促,炎热势未已。
去年患旱魃,龟坼竟千里。 -
127.《满庭芳·夜去明来》 元·侯善渊
夜去明来,光阴迅速,四时催促人忙。
浮生不久,谁肯细诮详。
一向痴心妄想,贪冤业、不觉无常。
形归土,三魂七魄,逐景任飞?。 -
128.《聚八仙花歌赠江淮肥遁子》 宋·韩似山
春皇自厌花多红,欲得花颜如玉容。
春皇青女深相得,先教脸似秋霜色。
乃有雪有供光、星榆献白,斗量银汉琉璃湿。
人间美玉捣作灰,荆山昆山鬼神泣。 -
129.《行山》 宋·蒋恢
六尺枯筇度远岑,野花啼鸟助清吟。
云低似觉天根近,磵远因知地脉深。
阅世岂容无正眼,穷源须要识初心。
春寒局促良堪厌,一笑阳和破积阴。 -
130.《文相生日》 宋·金君卿
羲御三星次,尧蓂九叶开。
霄躔符有道,天骥下呈才。
气恩凌诸谢,渊源过二崔。
光华逢日月,腾跃契云雷。 -
131.《寿傅宪》 宋·李商叟
籍甚何阳地,江山秀色连。
家声自岩野,帝梦协台躔。
彝鼎功镌勒,衣冠喜接联。
相门当出相,贤父又生贤。 -
132.《竹斋题事》 宋·李埴
低斋结空野,小竹移孤林。
斋闲竹净好,日媚幽人心。
南方夏厌暑,独此留残阴。
戛雨挫促梦,穿风搜凉襟。 -
133.《养蚕行》 宋·姚寅
南村老婆头欲雪,晓傍墙阴采桑叶。
我行其野偶见之,度问春蚕休日结。
老婆敛手复低眉,未足四眠那知得。
自从纸上扫青子,朝夕餧饲如婴儿。 -
134.《耆英会诗》 宋·张问
槐庭二老乐尧仁,盛集高年洛水滨。
华衮具瞻虽礼绝,白头序齿却情亲。
清闲几席同禅院,山野巾裘似隐沦。
尊酒椒香才过节,池塘草色已催春。 -
135.《絜矩书院示学子》 宋·章粲
四时配四德,元亨利与贞。
天德元最重,方春木主生。
夏火物畅茂,是为德之亨。
金利秋向实,水贞冬日成。 -
136.《杂诗》 明·傅汝舟
浮坳岂方舟,食饵非巨鳞。
凤兮不在苞,所贵鸣及辰。
当门兰蕙锄,何况在野芹。
拥肿虽可羞,美材只为薪。
促促岁阴生,感念增苦辛。 -
137.《七月十五夜醉卧三贤阁梦玉山隐君会稽外史与》 明·琦元璞
中语以记神交云耳龙门与天通,鸟道当绝壁。
青天挂石镜,倒影太湖碧。
飞亭压清湍,幽谷时游观。
千崖古雪积,六月松风寒。 -
138.《碧梧翠竹堂》 明·释良琦
碧梧翠竹之高堂,乃在玉山西石冈。
浓阴昼护白日静,翠气夜含清秋凉。
堂中美人双鸣珰,不独痴绝能文章。
北海李生共放旷,东林惠远同徜徉。 -
139.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
140.《西湖游览》 明·田汝成
苏堤如带束湖心,罗绮新妆照碧浔。
翠幕浅搴怜草色,华筵小簇占花阴。
凌波人渡纤纤玉,促柱筝翻叠叠金。
月出笙歌敛城市,珠楼缥缈彩云深。