-
1.《和子瞻次韵陶渊明劝农诗》 宋·苏辙
斫木陶土,器则不匮。
绩麻缫茧,衣则可冀。
药饵具前,病安得至。
坐而告穷,相视徒愧。 -
2.《瓦器易石鼓文歌》 宋·张耒
周纲既季宣王作,提剑挥呵天地廓。
朝来吉日差我马,夜视云汉忧民瘼。
桓桓方召执弓钺,蔼蔼申韩赐圭爵。
北驱猃狁走豺狼,南伐淮夷斩鲸鳄。 -
3.《谢冯济远惠端砚》 宋·李石
学道本屡空,所积岂为贫。
我生无长物,有辄恐累身。
挟块公子伯,陶土帝者仁。
可惜水玉姿,下与瓦砾亲。 -
4.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
5.《陶者》 宋·梅尧臣
陶尽门前土,屋上无片瓦。
十指不沾泥,鳞鳞居大厦。 -
6.《送陶元庸》 明·唐肃
有酒浇赵州,无酒酹鹦鹉。
不逢平原君,何须识黄祖。
杀姬谢躄士,兹事付尘土。
谁能爱文章,甘受嫚骂侮。 -
7.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
相如偶一官,嗤鄙蜀父老。
不记犊鼻时,涤器混佣保。
著书曾几何,渴肺灰土燥。
琴台有遗魄,笑我归不早。
作书遗故人,皎皎我怀抱。
余生幸无愧,可与君平道。 -
8.《和陶劝农六首》 宋·苏轼
天祸尔土,不麦不稷。
民无用物,珍怪是直。
播厥熏木,腐余是穑。
贪夫污吏,鹰挚狼食。 -
9.《和陶己酉岁九月九日》 宋·苏轼
今日我重九,谁谓秋冬交。
黄花与我期,草中实後凋。
香余白露乾,色映青松高。
怅望南阳野,古潭霏庆霄。 -
10.《和陶戴主簿》 宋·苏轼
海南无冬夏,安知岁将穷。
时时小摇落,荣悴俯仰中。
上天信包荒,佳植无由丰。
鉏耰代肃杀,有择非霜风。