-
1.《醉吟三首》 唐·张氲
去岁无田种,今春乏酒材。
从他花鸟笑,佯醉卧楼台。
下调无人睬,高心又被瞋.不知时俗意,教我若为人。
入市非求利,过朝不为名。
有时随俗物,相伴且营营。 -
2.《偶书警俗》 宋·王迈
大雅吾无望古人,有常犹愈翟公门。
贪荣但可骄妻妾,死义方堪托子孙。
董生鸡哺宁求报,元了雉媒莫少恩。
俗物茫茫随野马,英雄千载赤心存。 -
3.《句》 唐·冯涓
不随俗物皆成土,只待良时却补天。
(《题支机石》,见《纪事》)
釜鱼化作池中物,木履浮为天际船。
(《苦雨》) -
4.《训俭示康》 宋·司马光
吾本寒家,世以清白相承。
吾性不喜华靡,自为乳儿,长者加以金银华美之服,辄羞赧弃去之。
二十忝科名,闻喜宴独不戴花。
同年曰:“君赐不可违也。 -
5.《谏逐客书》 先秦·李斯
臣闻吏议逐客,窃以为过矣。
昔穆公求士,西取由余于戎,东得百里奚于宛,迎蹇叔于宋,来邳豹、公孙支于晋。
此五子者,不产于秦,而穆公用之,并国二十,遂霸西戎。
孝公用商鞅之法,移风易俗,民以殷盛,国以富强,百姓乐用,诸侯亲服,获楚、魏之师,举地千里,至今治强。 -
6.《随园记》 清·袁枚
金陵自北门桥西行二里,得小仓山,山自清凉胚胎,分两岭而下,尽桥而止。
蜿蜒狭长,中有清池水田,俗号干河沿。
河未干时,清凉山为南唐避暑所,盛可想也。
凡称金陵之胜者,南曰雨花台,西南曰莫愁湖,北曰钟山,东曰冶城,东北曰孝陵,曰鸡鸣寺。 -
7.《寄题李监酒不俗阁》 宋·郑刚中
高士常徇俗,无心欲违世。
野鹤在鸡群,饮啄同敛翅。
昂昂望九皋,自有物外意。
下士求免俗,正恐俗难避。 -
8.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
9.《题袁才举明景轩诗》 宋·项安世
孤竹两高人,不止一清字。
平生不念恶,和气满天地。
后来展禽氏,但以和得声。
至其不易介,耿耿秋旻清。 -
10.《柳湖感物》 宋·苏辙
柳湖万柳作云屯,种时乱插不须根。
根如卧蛇身合抱,仰视不见蜩蝉喧。
开花三月乱飞雪,过墙度水无复还。
穷高极远风力尽,弃坠泥土颜色昏。 -
11.《次韵德基效欧阳体作雪诗禁体物之字兼送表臣》 宋·李处权
朝来冻坐如缩龟,不闻打窗那得知。
江南地暖亦有此,惊心远自龙沙吹。
六一居士最能赋,东坡先生追撚髭。
腐儒得句亦起舞,砚寒沃笔浮轻澌。 -
12.《成都遨乐诗二十一首·元日登安福寺塔》 宋·田况
岁历起新元,锦里春意早。
诘旦会朋宷,群游候驺导。
像塔倚中霄,翚檐结重橑。
随俗纵危步,超若落清昊。 -
13.《次王定国韵书丹元子宁极斋》 宋·苏轼
仙人与吾辈,寓迹同一尘,何曾五桨馈,但有争席人。
宁极无常居,此斋自随身。
人那识郗鉴,天不留封伦。
误落世网中,俗物愁我神。 -
14.《小疾书兴》 宋·张镃
卷怀无与适,著冠试徐行。
廊西小堂幽,丛篁杂荷声。
吹衣怯风猛,帘垂一床横。
坐余忽屡叹,安閒吾半生, -
15.《赠墨工》 宋·钱时
客来投我一点漆,快汲清泉洗端石。
晴窗净几试一挥,错落精神光照日。
如此妙质奇复奇,变化纵横随所施。
可怜自有不自宝,日用纷纷谁得知。 -
16.《漫成二首》 唐·杜甫
野日荒荒白,春流泯泯清。
渚蒲随地有,村径逐门成。
只作披衣惯,常从漉酒生。
眼前无俗物,多病也身轻。 -
17.《赠王二十四侍御契四十韵(王契,字佐卿,京兆人)》 唐·杜甫
往往虽相见,飘飘愧此身。
不关轻绂冕,俱是避风尘。
一别星桥夜,三移斗柄春。
败亡非赤壁,奔走为黄巾。 -
18.《水调歌头(建康留守陈尚书韦华生日)》 宋·魏了翁
天地一大物,扶植要人才。
人才谁是,不肯随俗强追陪。
与我言兮我愿。
莫我知兮谁怨。 -
19.《水调歌头(建康留守陈尚书韦华生日)》 宋·魏了翁
天地一大物,扶植要人才。
人才谁是,不肯随俗强追陪。
与我言兮我愿。
莫我知兮谁怨。 -
20.《咏归堂隐鳞洞》 宋·王汝舟
先生名利比尘灰,绿竹青松手自栽。
拟把一竿盘石上,幅巾闲过峡山来。
清时通退一何忙,抚志山西汉仲长。
静觉眼根无俗物,翛然一室自焚香。