-
1.《越问·隐逸》 宋·孙因
谢隐士当少微兮,精神见乎天文。
严子陵应客星兮,光芒动夫至尊。
居剡下以高洁兮,戴安道之父子。
游嵩岳以偕隐兮,孔述壑之弟昆。 -
2.《隐逸》 宋·宋自逊
五鼎生封事不难,此身当与道相关。
天高地下日易晚,古往今来人少闲。
靖节早辞彭泽县,子陵终老富春山。
当时若为虚名起,未必有名留世间。 -
3.《赠养素先生》 宋·庞昌
圣泽浓云隐逸身,道装宜用葛为巾。
祝融峰下醉明月,绿水源头钓紫鳞。
曾见海桃三结子,不知仙豆几回春。
他年我若功成去,愿作云桥跪履人。 -
4.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
5.《沈杨辅隐轩诗》 宋·王之道
小隐山林大朝市,夫子命轩良有意。
仕途捷径固无取,泉石膏肓亦犹次。
不知朝隐谁得之,我恐曼倩为近似。
公卿百执各有职,岂容妄隐但弃位。 -
6.《题郑侍郎岩隐十韵》 唐·许棠
朝退常归隐,真修大隐情。
园林应得趣,岩谷自为名。
野步难寻寺,闲吟少在城。
树藏幽洞黑,花照远村明。 -
7.《送武庠归隐终南》 宋·贺铸
君不见南朝豪儁有郗生,自厌出身时网婴。
乐闻栖遁去人者,倾金累百赠其行。
关西武郎将家种,心实慕儒官冗从。
春走巴东岁暮还,逢迎偶在江南梦。 -
8.《送人隐居(一作卢逸人隐居)》 唐·李群玉
棋局茅亭幽涧滨,竹寒江静远无人。
村梅尚敛风前笑,沙草初偷雪后春。
鹏鷃喻中消日月,沧浪歌里放心神。
平生自有烟霞志,久欲抛身狎隐沦。 -
9.《送黄玄之京》 明·林鸿
予也夙颖悟,十五知论文。
结交皆老苍,稚爪攀修鳞。
冥心三十年,寻源颇知津。
探玄始有得,服膺如获珍。 -
10.《括贺新凉》 宋·林正大
生长湖山曲。
羡吴儿、呼吸湖光,饱餐山渌。
世外不须论隐逸,谁似先生冰玉。
自骨冷、神清无俗。 -
11.《玄都坛歌,寄元逸人》 唐·杜甫
故人昔隐东蒙峰,已佩含景苍精龙。
故人今居子午谷,独在阴崖结茅屋。
屋前太古玄都坛,青石漠漠常风寒。 -
12.《题桐庐谢逸人江居》 唐·方干
少小高眠无一事,五侯勋盛欲如何。
湖边倚杖寒吟苦,石上横琴夜醉多。
鸟自树梢随果落,人从窗外卸帆过。
由来朝市为真隐,可要栖身向薜萝。 -
13.《次韵王止仲见寄并柬郡诸友》 明·徐贲
少年不用悲秋蓬,致身岂但儒冠中。
壮心非干要夸世,平生直欲图成功。
枉将空言恣幽讨,徒采众说相芟砻。
全功独取辽城箭,大言谁信扶桑弓。 -
14.《梅花》 宋·刘克庄
木落山空独占春,十分清瘦转精神。
雪疏雪密花添伴,溪践溪深树写真。
三弄笛声风过耳,一枝筇影月随身。
吟罢欲断相逢处,恐是孤山隐逸人。 -
15.《寄赠华山致仕韩见素》 宋·魏野
尽垂华发恋金门,独乞悬车未五旬。
清世一般为隐逸,碧霄两处应星辰。
绣衣脱下宁妨贵,锦帐眠来不称贫。
潇洒易添新道气,光阴难改旧风神。 -
16.《寒雨感怀呈斯远三首》 宋·赵蕃
少读隐逸传,雅意烟霞人。
居官早自缚,半世几没身。
青衫类枯叶,两鬓如烂银。
人知趋走苦,己重疾病湮。 -
17.《灵隐慧上人惠诗为古风以赠》 宋·郑清之
贯林齐已唐诗人,当时逸气凌簪绅。
违犯名亹亹逼甫白,幽兰直与梅争春。
谁知北面石霜老,服勤杖屦皆终身。
二公所得当盖世,英词杰句风中尘。
至今传者以诗重,妙处反为诗所湮。 -
18.《赠隐者》 宋·周文璞
袁三柳大刘廿八,长到先生卜肆边。
便拜逸妻为嫂氏,更沽村酒作家筵。
山公马在何须尔,林屋丹成亦偶然。
独此老身无藉赖,为他人掷挂爻钱。 -
19.《悼林仲逸县尉》 宋·陈傅良
家故书千卷,生才试一斑。
尝音殊不少,筮仕独何艰。
松菊将身隐,苹蘩忽涕潸。
幸哉贤玉润,有诔不容删。 -
20.《次韵仲明举西郊别墅》 宋·郭印
我闻修竹阴,清邃不受暑。
安得十亩馀,其中创幽墅。
日长惟鸟声,昼静无人语。
习习来微风,萧萧堕寒雨。