-
121.《行路难·君不见富家翁》 明·张羽
君不见富家翁,旧时贫贱不得志,平生亲戚皆相弃。
一朝金多贱还贵,百事胜人人莫比。
子孙成列客满堂,美人四座回鸣榼。
跃马扬鞭游洛阳,片言出口生辉光。 -
122.《赠笔工陆继翁》 明·曾棨
吴兴笔工陆文宝,制作不与常人同。
自然入手造神妙,所以举世称良工。
有时盘礴坐轩中,石盘水清如镜中。
空山老兔脱毛骨,简拔精锐披蒙茸。 -
123.《成都行》 宋·陆游
倚锦瑟,击玉壶,吴中狂士游成都。
成都海棠十万株,繁华盛丽天下无。
青丝金络白雪驹,日斜驰遣迎名姝。
燕脂褪尽见玉肤,绿鬟半脱娇不梳。 -
124.《次韵周德夫经行不相见之诗》 宋·黄庭坚
春风倚樽俎,缘发少年时。
酒胆大如斗,当时淮海知。
醉眼概九州,何尝识忧悲。
看云飞翰墨,秀句咏蛛丝。 -
125.《和景仁缑氏别后见寄求决乐议虽用其韵而不依》 宋·司马光
至乐存要眇,失易求之难。
昔从周道衰,畴人旷其官。
声律久无师,文字多缺漫。
仁皇闵崩坏,广庭集危冠。 -
126.《友人李先辈丑父尝以夷成诗二帙示余莫知为何》 宋·刘克庄
筋力都非少壮时,不烦揽镜觉吾衰。
展禽出仕曾三已,表圣归休有四宜。
饱阅交情悲世道,差强人意赖君诗。
此生到死惭三士,本自难招况易麾。 -
127.《谢束丈见赠》 宋·王令
贱生不自辰,亲没身孤零。
家无一棱田,不得农以耕。
巧智不迨人,工贾难自名。
妄来觑文字,朱墨纷纵横。 -
128.《复用前韵遣怀呈鲁直唐公成季明略》 宋·晁补之
泾水为渠食万口,一石论功泥数斗。
嗟泾独不似渭闲,安流赴海又西还。
天下楩柟尽隆栋,何如栎社不材间。
无能饱食犹天上,巧智忧劳缘利赏。 -
129.《哭渭夫二兄》 宋·郑獬
生平抱直气,鬼神不敢干。
乃从异物化,使我涕泗澜。
昔之初拜兄,申申从太原。
府公颇好事,凿地种琅玕。 -
130.《送项平甫教授之成都》 宋·陈造
昔人石穴命西蜀,岂知桃华胥隐腹。
诗人昔吟蜀道难,何曾锦城负物看。
平时风物今犹故,井络坤维神所护。
汉官威仪二百年,斩新不受胡尘污。 -
131.《和黄预感秋》 宋·陈师道
宿云护朝霜,秋阳佐残暑。
蝇痴驱复来,汗下拭莫御。
庭梧自黄陨,风过成夜语。
幸是可怜生,胡然遽如许。 -
132.《跋汪季路所藏修禊序》 宋·楼钥
永和岁癸丑,群贤会兰亭。
流觞各赋诗,风流见丹青。
右军莫禊序,文采粲日星。
选文乃见遗,至今恨昭明。 -
133.《蕃舣舟湘西之明夕郑仲理吴德夫周伯寿黎季成》 宋·赵蕃
情亲独数君。
赠诗难卒和,别酒易成醺。
渺渺江山恨,飘飘鸿雁群。
不忘相博约,未可间知闻。 -
134.《前起居舍人何资深竹光酒法奇甚近得法酿成以》 宋·晁公溯
旧闻蜀酒浓,今乃举此觞。
可怜如甘言,难置烈士肠。
近者营糟丘,始传柱下方。
青菽为曲糵,碧蓼有微芳。 -
135.《偈颂一百零二首》 宋·释绍昙
南宕湖边,天台山上。
踏断石桥,绝人来往,难透无过者。
一关望崖,多少空惆怅。
握不成拳,伸不成掌。
活语翻成死款招,谩骂说藕丝牵托玉象。 -
136.《伤春五首(巴阆僻远伤春罢始知春前已收宫阙)》 唐·杜甫
天下兵虽满,春光日自浓。
西京疲百战,北阙任群凶。
关塞三千里,烟花一万重。
蒙尘清路急,御宿且谁供。 -
137.《将赴成都草堂途中有作,先寄严郑公五首》 唐·杜甫
得归茅屋赴成都,直为文翁再剖符。
但使闾阎还揖让,敢论松竹久荒芜。
鱼知丙穴由来美,酒忆郫筒不用酤。 -
138.《秋怀诗十一首》 唐·韩愈
窗前两好树,众叶光薿薿.秋风一拂披,策策鸣不已。
微灯照空床,夜半偏入耳。
愁忧无端来,感叹成坐起。
天明视颜色,与故不相似。 -
139.《杏殇(杏殇,花乳也,霜翦而落,因悲昔婴,故作是诗)》 唐·孟郊
冻手莫弄珠,弄珠珠易飞。
惊霜莫翦春,翦春无光辉。
零落小花乳,斓斑昔婴衣。
拾之不盈把,日暮空悲归。 -
140.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。