-
141.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
142.《满江红》 宋·赵长卿
懊恼平生,奈天赋、恩情太薄。
二三岁、看伊受尽,眼尖眉角。
记得当初低耳畔,是谁先有于飞约。
惟到今、划地误盟言,还先恶。 -
143.《括意难忘》 宋·林正大
蜀道登天。
望峨眉横绝,石栈相连。
西来当鸟道,逆浪俯回川。
狷与鹤,莫攀缘。 -
144.《齿疾未平灸疮正作新诗又至奇韵难当暗忍呻吟》 宋·李昉
苍翠一丛湘岸色,问僧求得不嫌多。
重移砌畔新栽石,旋斸庭中旧种莎。
诱引吟情终不尽,装添野景更无过。
明年新笋成林后,袅袅长竿拂树柯。 -
145.《庚寅人日雨夕大雷电激而成雹阳专而阴不胜寒》 宋·方逢振
顷田十万银裹封,东皇未肯开冶鎔。
山眩水晃人灭踪,痴猿冻鹤惊折松。
邻鸡失旦僧懒钟,昏晓不辨天地聋。
盐虎坐险终陷凶,狞狮见日空眼红。 -
146.《伤歌行》 明·顾璘
青春欲去不可留,白日欲落花含愁。
银鞍白马分明别,故苑夫容伤素秋。
不惜红颜坐凋歇,可怜君恩难再得。
夜簟香销巫峡云,寒衣泪落秦关雪。 -
147.《闻雁篇》 明·李士允
秋思人间正纷纷,秋声天外忽惊闻。
情类断猿悲落月,响如离鹤怨愁云。
怜渠南北无宁翼,天隅海曲传消息。
别去终期得再逢,归来颇似曾相识。 -
148.《初春书怀》 宋·陆游
愚公不解计安危,行尽人间恶路岐。
难似车登蛇退岭,险如舟过马当祠。
平生忧患常难测,送老安闲敢自期。
一事不成应有命,惟将知止报明时。 -
149.《行路难五首》 宋·杨万里
造化小儿不耐闲,阿兄阿姊一似颠。
两手双弄赤白丸,来来去去绕青天。
赤丸才向西山没,白丸又向东山出。
只销三万六千回,雪色少年成皱铁。 -
150.《道士王元之以诗为赠多见哀勉因以古诗为答》 宋·王令
利剑不刺鼠,大钓不联鲕。
天昏白日沉,剑决浮云披。
地荡海水摇,钓引九鲸縻。
固其用不常,安得易用为。 -
151.《不寐》 宋·葛立方
年来百念如灰冷,何物关心搅睡眠。
奠枕不容安丙夜,乘轺端复类丁年。
曲中谁辨齁齁趣,梦裹难成栩栩然。
只恐睡蛇钩已尽,髦蛮难到曲屏边。 -
152.《再赋简李尉》 宋·李洪
满院秋英独傲霜,恨无醇酒变春江。
门前催取麻姑榼,席上惊倾道士缸。
学蹈丘轲难合俗,诗如曹郐不成邦。
埋藏自比丰城劒,射斗难占紫气双。 -
153.《沿檄柯山归别张特秀》 宋·楼钥
我昔志学年,侍亲宦西安。
弟兄游庠校,见君平生欢。
君才独颖出,逸驾不可攀。
夜窗共檠灯,春游合杯盘。 -
154.《再用难字韵简潘接伴》 宋·虞俦
当年名下无虚士,此日诗中有二难。
方驾饭山何太瘦,拍肩东野不言寒。
来章只好先呈佛,属和何当胜得官。
珍重牛腰成巨轴,丁宁莫与俗人看。 -
155.《忆昔行送李成这徵君》 宋·程公许
忆昔与郡同射策,同舟同馆心胶漆。
万言人奏甘弃置,赖有湖山好看客。
归装濡滞及黄池,半菽寒菹作除夕。
慨慷相与期古人,聊复名场借梯级。 -
156.《吕成公宽平通鉴佚老三帖赞》 宋·岳珂
治粹于隆古,元{凯加丶}之懿,根于笃诚。
世泽未倾,英髦代兴。 -
157.《寓居分宁去故乡千里不归者二年思念松楸成长》 宋·王炎
暧暧风日暖,林薄皆蕃鲜。
好鸟仍啸歌,晚花亦嫣然。
问之此可时,春莫将禁烟。
家家馔觞豆,拜扫墟墓间。 -
158.《冒雨往玉照堂观梅戏成长篇》 宋·张镃
幽人占断烟波景,不但春风翠红整。
绕堂交互玉崚嶒,月中日下光迷影。
连年勾引客来看,传得梅声满世间。
西湖处士英爽在,大叫称屈挝天关, -
159.《尉廨无隙地不能莳花竹之属惟厅事前旧有柳一》 宋·晁公溯
千林春入花梢红,空庭无树来东风。
手栽杨柳三尺许,芳意已在萌芽中。
官居难期十年木,聊尔移根伴幽独。
雨催细叶相续生,眉峰为谁出修绿。 -
160.《笋》 宋·陈普
书窗媚幽独,万竹真我仪。
冰霜茂摧挫,生意自有时。
斐亹弄月阴,挺拔出风姿。
凤吟逐神郁,春笋效珍奇。