-
1.《为学一首示子侄》 清·彭端淑
天下事有难易乎?为之,则难者亦易矣;不为,则易者亦难矣。
人之为学有难易乎?学之,则难者亦易矣;不学,则易者亦难矣。
吾资之昏,不逮人也,吾材之庸,不逮人也;旦旦而学之,久而不怠焉,迄乎成,而亦不知其昏与庸也。
吾资之聪,倍人也,吾材之敏,倍人也;屏弃而不用,其与昏与庸无以异也。 -
2.《柯敬仲墨竹》 明·李东阳
莫将画竹论难易,刚道繁难简更难。
君看萧萧只数叶,满堂风雨不胜寒。 -
3.《拟古诗七十首(录一十三首)》 明·盛时泰
陈思王植赠友往祚颓已久,大业缅方新。
仰视圣皇德,承胤为我亲。
暇日荷休明,高馆集众宾。
中厨列庖馔,水陆备鲜鳞。 -
4.《偈二首》 宋·释端裕
易填巨壑,难满漏卮。
若有操持,了无难易。
拈却大地,宽绰有馀。
放出纖毫,碍塞无路。 -
5.《题赤松》 宋·郑刚中
世谓仙易得,汉武吾所知。
终老坐迷妄,海上求安期。
世谓仙难得,二王等儿嬉。
安期自来顾,一笑相与归。 -
6.《送王知复宰建德》 宋·楼钥
筮仕一何早,字民一何迟。
历历三十年,中间多险巇。
宦途只平进,分寸穷攀跻。
最后官胃监,一蹴黄金闺。 -
7.《次韵答二袁》 宋·戴表元
相逢何草草,不念别是长。
别我我在山,别君海茫茫。
慰别有难易,我老不易忘。
今此春云篇,来别已悲伤。 -
8.《惜奴娇·山染青螺缥渺》 宋·巫山神女
山染青螺缥渺,人间难陟。
有珍珠光照,昼夜无休息。
仙景无极。
欲言时。 -
9.《满江红 书怀》 元·许衡
亲友留连,都尽道、归程息逼。
还可虑、干戈摇荡,路途难厄。
万事岂容忙里做,一安惟自闲中得。
便相将、妻子抱琴书,青山侧。 -
10.《送陈景斋宰铅山》 宋·袁说友
我昔曾为江左国,剩说鹅湖今壮邑。
频年官府苦催科,百里齐民犹珥笔。
男儿遇事难是图,猛士缚兽须于菟。
才高政不较难易,知公此去无趦趄。
嗟予仰韩如仰斗,公亦登门及予否。
为言饥饿六年中,两眼犹能记千首。