-
281.《商州客舍》 唐·孟郊
商山风雪壮,游子衣裳单。
四望失道路,百忧攒肺肝。
日短觉易老,夜长知至寒。
泪流潇湘弦,调苦屈宋弹。
识声今所易,识意古所难。
声意今讵辨,高明鉴其端。 -
282.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
283.《游韦七洞庭别业》 唐·孟郊
洞庭如潇湘,叠翠荡浮碧。
松桂无赤日,风物饶清激。
逍遥展幽韵,参差逗良觌。
道胜不知疲,冥搜自无斁。 -
284.《越中山水》 唐·孟郊
日觉耳目胜,我来山水州。
蓬瀛若仿佛,田野如泛浮。
碧嶂几千绕,清泉万馀流。
莫穷合沓步,孰尽派别游。 -
285.《汝州陆中丞席喜张从事至同赋十韵》 唐·孟郊
汝水无浊波,汝山饶奇石。
大贤为此郡,佳士来如积。
有客乘白驹,奉义惬所适。
清风荡华馆,雅瑟泛瑶席。 -
286.《立德新居》 唐·孟郊
立德何亭亭,西南耸高隅。
阳崖泄春意,井圃留冬芜。
胜引即纡道,幽行岂通衢。
碧峰远相揖,清思谁言孤。 -
287.《鸦路溪行,呈陆中丞》 唐·孟郊
鸦路不可越,三十六渡溪。
有物饮碧水,高林挂青蜺.
历览道更险,驱使迹频暌。
视听易常主,心魂互相迷。 -
288.《赠别崔纯亮》 唐·孟郊
食荠肠亦苦,强歌声无欢。
出门即有碍,谁谓天地宽。
有碍非遐方,长安大道傍。
小人智虑险,平地生太行。 -
289.《赠李观(观初登第)》 唐·孟郊
谁言形影亲,灯灭影去身。
谁言鱼水欢,水竭鱼枯鳞。
昔为同恨客,今为独笑人。
舍予在泥辙,飘迹上云津。 -
290.《擢第后东归书怀,献座主吕侍御》 唐·孟郊
昔岁辞亲泪,今为恋主泣。
去住情难并,别离景易戢。
夭矫大空鳞,曾为小泉蛰。
幽意独沉时,震雷忽相及。 -
291.《送谏议十六叔至孝义渡后奉寄》 唐·孟郊
晓渡明镜中,霞衣相飘飖.浪凫惊亦双,蓬客将谁僚。
别饮孤易醒,离忧壮难销。
文清虽无敌,儒贵不敢骄。
江吏捧紫泥,海旗剪红蕉。
分明太守礼,跨蹑毗陵桥。
伊洛去未回,遐瞩空寂寥。 -
292.《答友人》 唐·孟郊
白日照清水,浅深无隐姿。
君子业高文,怀抱多正思。
砥行碧山石,结交青松枝。
碧山无转易,青松难倾移。 -
293.《答姚怤见寄》 唐·孟郊
日月不同光,昼夜各有宜。
贤哲不苟合,出处亦待时。
而我独迷见,意求异士知。
如将舞鹤管,误向惊凫吹。
大雅难具陈,正声易漂沦。
君有丈夫泪,泣人不泣身。
行吟楚山玉,义泪沾衣巾。 -
294.《寿安西渡奉别郑相公》 唐·孟郊
洛河向西道,石波横磷磷。
清风送君子,车远无还尘。
春别亦萧索,况兹冰霜晨。
零落景易入,郁抑抱难申。 -
295.《摇柳(一作采柳)》 唐·孟郊
弱弱本易惊,看看势难定。
因风似醉舞,尽日不能正。
时邀咏花女,笑辍春妆镜。 -
296.《品松》 唐·孟郊
追悲谢灵运,不得殊常封。
纵然孔与颜,亦莫及此松。
此松天格高,耸异千万重。
抓拏巨灵手,擘裂少室峰。 -
297.《和钱侍郎甘露》 唐·孟郊
玄天何以言,瑞露青松繁。
忽见垂书迹,还惊涌澧源。
春枝晨袅袅,香味晓翻翻。
子礼忽来献,臣心固易敦。 -
298.《摇柳(一作采柳)》 唐·孟郊
弱弱本易惊,看看势难定。
因风似醉舞,尽日不能正。
时邀咏花女,笑辍春妆镜。 -
299.《品松》 唐·孟郊
追悲谢灵运,不得殊常封。
纵然孔与颜,亦莫及此松。
此松天格高,耸异千万重。
抓拏巨灵手,擘裂少室峰。 -
300.《和钱侍郎甘露》 唐·孟郊
玄天何以言,瑞露青松繁。
忽见垂书迹,还惊涌澧源。
春枝晨袅袅,香味晓翻翻。
子礼忽来献,臣心固易敦。