-
81.《游峡山寺》 唐·杨衡
结构天南畔,胜绝固难俦。
幸蒙时所漏,遂得恣闲游。
路石荫松盖,槛藤维鹤舟。
雨霁花木润,风和景气柔。 -
82.《答边信(一作代答边信同心结)》 唐·长孙佐辅
征人去年戍辽水,夜得边书字盈纸。
挥刀就烛裁红绮,结作同心答千里。
君寄边书书莫绝,妾答同心心自结。 -
83.《真娘墓》 唐·李绅
一株繁艳春城尽,双树慈门忍草生。
愁态自随风烛灭,爱心难逐雨花轻。
黛消波月空蟾影,歌息梁尘有梵声。
还似钱塘苏小小,只应回首是卿卿。 -
84.《寄狄拾遗,时为魏州从事》 唐·姚合
少在兵马间,长还系戎职。
鸡飞不得远,岂要生羽翼。
三年城中游,与君最相识。
应知我中肠,不苟念衣食。 -
85.《洛下夜会寄贾岛》 唐·姚合
洛下攻诗客,相逢只是吟。
夜觞欢稍静,寒屋坐多深。
乌府偶为吏,沧江长在心。
忆君难就寝,烛灭复星沉。 -
86.《赋月华临静夜》 唐·姚合
长空埃壒灭,皎皎月华临。
色正秋将半,光鲜夜自深。
九霄晴更彻,四野气难侵。
静照遥山出,孤明列宿沉。
高人应不寐,惊鹊复何心。
漏尽东方晓,佳期何处寻。 -
87.《白云向空尽(一作周成诗)》 唐·焦郁
白云升远岫,摇曳入晴空。
乘化随舒卷,无心任始终。
欲销仍带日,将断更因风。
势薄飞难定,天高色易穷。
影收元气表,光灭太虚中。
倘若从龙去,还施济物功。 -
88.《早秋雨夕》 唐·顾非熊
贫居常寂寞,况复是秋天。
黄叶如霜后,清风似水边。
中宵疑有雁,当夕暂无蝉。
就枕终难寐,残灯灭又然。 -
89.《杜秋娘诗》 唐·杜牧
京江水清滑,生女白如脂。
其间杜秋者,不劳朱粉施。
老濞即山铸,后庭千双眉。
秋持玉斝醉,与唱金缕衣。 -
90.《杜秋娘诗》 唐·杜牧
京江水清滑,生女白如脂。
其间杜秋者,不劳朱粉施。
老濞即山铸,后庭千双眉。
秋持玉斝醉,与唱金缕衣。 -
91.《重送王十》 唐·杜牧
执袂还应立马看,向来离思始知难。
雁飞不见行尘灭,景下山遥极目寒。 -
92.《华山南望春》 唐·朱景玄
灵岳多异状,巉巉出虚空。
闲云恋岩壑,起灭苍翠中。
皓气澄野水,神光秘琼宫。
鹤巢前林雪,瀑落满涧风。
春尽花未发,川回路难穷。
何因著山屐,鹿迹寻羊公。 -
93.《津阳门诗》 唐·郑嵎
津阳门北临通逵,雪风猎猎飘酒旗。
泥寒款段蹶不进,疲童退问前何为。
酒家顾客催解装,案前罗列樽与卮。 -
94.《登宜春醉宿景星寺寄郑判官兼简空上人》 唐·李群玉
晓发碧水阳,暝宿金山寺。
松风洒寒雨,淅沥醒馀醉。
夜中香积饭,蔬粒俱精异。
境寂灭尘愁,神高得诗思。 -
95.《送令狐绹相公》 唐·贾岛
梁园趋戟节,海草几枯春。
风水难遭便,差池未振鳞。
姓名犹语及,门馆阻何因。
苦拟修文卷,重擎献匠人。 -
96.《达摩支曲(杂言)》 唐·温庭筠
捣麝成尘香不灭,拗莲作寸丝难绝。
红泪文姬洛水春,白头苏武天山雪。
君不见无愁高纬花漫漫, -
97.《寄渚宫遗民弘里生》 唐·温庭筠
柳弱湖堤曲,篱疏水巷深。
酒阑初促席,歌罢欲分襟。
波月欺华烛,汀云润故琴。
镜清花并蒂,床冷簟连心。 -
98.《成名后献恩门》 唐·曹邺
为物稍有香,心遭蠹虫啮。
平人登太行,万万车轮折。
一辞桂岭猿,九泣东门月。
年年孟春时,看花不如雪。 -
99.《奉和袭美初夏游楞伽精舍次韵》 唐·陆龟蒙
吴都涵汀洲,碧液浸郡郭。
微雨荡春醉,上下一清廓。
奇踪欲探讨,灵物先瘵瘼。
飘然兰叶舟,旋倚烟霞泊。 -
100.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。