-
1.《管文彻通易学自冠入场屋垂老未谐文公诗文公》 宋·曾丰
世业余方册,天涯只短檠。
韦编闲里绝,髀肉暗中生。
憎达终难免,忧贫似不情。
诸公题品价,自可比连城。 -
2.《代毛崇夫贺妇翁黄圮老生朝》 宋·楼钥
东都竞风节,清裁称巨贤。
焱驰不自定,相与扶其颠。
独立黄徵君,道周性具全。
辟举既不就,言论亦无传。 -
3.《和李难老》 宋·王之道
半生场屋弄朱衣,犹喜春来破白归。
同辈交游惟我拙,一时人物似君稀。
风神要在山庭峻,辞吐初疑锯屑飞。
州县未应淹骥足,钓名谁羡子陵矶。 -
4.《泊通明》 宋·苏泂
午夜通明泊,朝来自启篷。
骤看潮带雨,还作雪随风。
酒薄愁无料,诗难老未工。
疏寮有奇士,恨不此行同。 -
5.《癸未九日》 宋·方回
芙蓉一雨烂枝繁,篱落纷披菊满园。
岁月少恩寒事迫,乾坤多难老身存。
酒逢我辈何拘节,山在吾家不出门。
高可常登亦常醉,独能此日与销魂。 -
6.《垂老别》 唐·杜甫
四郊未宁静,垂老不得安。
子孙阵亡尽,焉用身独完。
投杖出门去,同行为辛酸。
幸有牙齿存,所悲骨髓干。 -
7.《玉蝴蝶·晚雨未摧宫树》 宋·史达祖
晚雨未摧宫树,可怜闲叶,犹抱凉蝉。
短景归秋,吟思又接愁边。
漏初长、梦魂难禁,人渐老、风月俱寒。
想幽欢。 -
8.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
9.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
10.《代寿李参预雁湖先生五十韵》 宋·程公许
仙李蝉嫣系绪长,彤岩谱牒自曹王。
滔滔江汉流波漫,濯濯芝兰奕叶芳。
陵井已偕儒术显,异岩尤擅史才良。
榆枌倍借钧重,阀阅高腾万丈光。 -
11.《劝学诗/偶成》 宋·朱熹
少年易老学难成,一寸光阴不可轻。
(一作:少年易学老难成)
未觉池塘春草梦,阶前梧叶已秋声。 -
12.《陈吉老县丞同知命弟游青原谒思禅师予以簿领》 宋·黄庭坚
天高万物肃,虚寂在川岑。
肃此尘外轸,随山上岖嶔。
列宿正参差,凝霜露衣襟。
惊鸟纵横去,孤猿拥条吟。 -
13.《同王浚贤良赋龟得升字》 宋·王安石
世传一尾龟百龄,此龟逮见隋唐兴。
虽然天幸免焦灼,想屡缩颈愁严凝。
前年赴满不量力,欲替鳌负三崚嶒。
番禺使君邂逅见,知困簸荡因嗟矜。 -
14.《累年告老恩旨未俞诏领祠宫遂还乡闬燕间无事》 宋·苏颂
我昔就学初,龆童齿未龀。
严亲念痴狂,小艺诱愚钝。
始时授章句,次第教篇韵。
蒙泉企层澜,覆篑期九仞。 -
15.《杂曲歌辞·行路难五首》 唐·贯休
不会当时作天地,刚有多般愚与智。
到头还用真宰心,何如上下皆清气。
大道冥冥不知处,那堪顿得羲和辔。 -
16.《行路难》 唐·贯休
君不见山高海深人不测,古往今来转青碧。
浅近轻浮莫与交,地卑只解生荆棘。
谁道黄金如粪土,张耳陈馀断消息。 -
17.《偶成》 宋·朱熹
少年易学老难成,一寸光阴不可轻。
(争议:少年易老学难成)
未觉池塘春草梦,阶前梧叶已秋声。 -
18.《游土山示蔡天启秘校》 宋·王安石
定林瞰土山,近乃在眉睫。
谁谓秦淮广,正可藏一艓。
朝予欲独往,扶惫强登涉。
蔡侯闻之喜,喜色见两颊。 -
19.《括意难忘》 宋·林正大
蜀道登天。
望峨眉横绝,石栈相连。
西来当鸟道,逆浪俯回川。
狷与鹤,莫攀缘。 -
20.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。