-
1.《塔院小屋,四壁皆是卿相题名,因成四韵》 唐·徐夤
雁塔搀空映九衢,每看华宇每踟蹰。
题名尽是台衡迹,满壁堪为宰辅图。
鸾凤岂巢荆棘树,虬龙多蛰帝王都。
谁知远客思归梦,夜夜无船自过湖。 -
2.《秀道者塔》 宋·许尚
辛勤成雁塔,俄赴积薪焚。
静夜眈眈影,疑来护刻文。 -
3.《落雁亭》 宋·张璪
千古南谯炳地灵,穿云雁塔自层层。
残烟落日荒墟上,父老相传落雁亭。 -
4.《建溪十咏其七大中塔》 宋·杨亿
鸡园开净土,雁塔倚寒空。
风铎和清梵,晴幡映彩虹。
香花倾海国,金碧拟天宫。
绝顶登临处,谿山一掌中。 -
5.《春季开无畏灵塔祈雨至夏初霶洽》 宋·宋庠
春晦西峰雁塔开,香云清梵彻昭回。
初疑咒钵降龙出,终似军持注水来。
百穀根茎流慧润。
四郊氛祲卷暘灾。
守臣无状均灵贶,如验元非赞变才。 -
6.《雁塔》 宋·艾性夫
君不见春初淮白鱼,秋深黄雀儿。
川潜山泊谁得知,灾身不幸甘且肥。
官饕弗渠赦,竟作一网打。
头颅千百奉苞苴,猩红熊白风斯下。 -
7.《神童诗》 宋·汪洙
天子重英豪,文章教尔曹;
万般皆下品,惟有读书高。
少小须勤学,文章可立身;
满朝朱紫贵,尽是读书人。 -
8.《雁塔(开元八年,清河傅岩题此诗于雁塔)》 唐·解彦融
峥嵘彻倒景,刻峭俯无地。
勇进攀有缘,即嶮恐迷坠。
窅然丧五蕴,蠢尔怀万类。
实际罔他寻,波罗必可致。 -
9.《安国寺》 宋·李洪
塔上犀牛谁捉得,人中龙种偶相逢。
寂寥千载传心印,雁塔光明閟旧踪。 -
10.《寿傅宪》 宋·李商叟
籍甚何阳地,江山秀色连。
家声自岩野,帝梦协台躔。
彝鼎功镌勒,衣冠喜接联。
相门当出相,贤父又生贤。 -
11.《题椿桂堂》 宋·王信
乡与子直游胶庠,是时子明居侍旁。
友于学问相激昂,声华日驰翰墨场。
仲氏一第如探囊,伯氏随即凌云翔,已快雁塔书雁行。 -
12.《石桥》 唐·李祎
别有经行所,迥跨重峦侧。
粤因求瘼馀,倏想寻真域。
放情恣披拂,杖策聊□□。
□□□□□,□□□□色。 -
13.《龙门应制》 唐·宋之问
宿雨霁氛埃,流云度城阙。
河堤柳新翠,苑树花先发。
洛阳花柳此时浓,山水楼台映几重。
群公拂雾朝翔凤,天子乘春幸凿龙。 -
14.《游云门寺》 唐·宋之问
维舟探静域,作礼事尊经。
投迹一萧散,为心自杳冥。
龛依大禹穴,楼倚少微星。
沓嶂围兰若,回溪抱竹庭。 -
15.《游少林寺》 唐·沈佺期
长歌游宝地,徙倚对珠林。
雁塔风霜古,龙池岁月深。
绀园澄夕霁,碧殿下秋阴。
归路烟霞晚,山蝉处处吟。 -
16.《奉和九月九日登慈恩寺浮图应制》 唐·杨廉
万乘临真境,重阳眺远空。
慈云浮雁塔,定水映龙宫。
宝铎含飙响,仙轮带日红。
天文将瑞色,辉焕满寰中。 -
17.《奉和九月九日登慈恩寺浮图应制》 唐·孙佺
应节萸房满,初寒菊圃新。
龙旗焕辰极,凤驾俨香闉。
莲井偏宜夏,梅梁更若春。
一忻陪雁塔,还似得天身。 -
18.《奉和幸大荐福寺(寺即中宗旧宅)》 唐·郑愔
旧邸三乘辟,佳辰万骑留。
兰图奉叶偈,芝盖拂花楼。
国会人王法,宫还天帝游。
紫云成宝界,白水作禅流。
雁塔昌基远,鹦林睿藻抽。
欣承大风曲,窃预小童讴。 -
19.《祇园寺》 唐·綦毋潜
宝坊求往迹,神理驻沿洄。
雁塔酬前愿,王身更后来。
加持将暝合,朗悟豁然开。
两世分明见,馀生复几哉。 -
20.《大云寺二十韵》 唐·元稹
地胜宜台殿,山晴离垢氛。
现身千佛国,护世四王军。
碧耀高楼瓦,赪飞半壁文。
鹤林萦古道,雁塔没归云。