-
141.《上元三首》 唐·韦蟾
新正圆月夜,尤重看灯时。
累塔嫌沙细,成文讶笔迟。
归牛疑燧落,过雁误书迟。
生惜兰膏烬,远为隔岁期。 -
142.《津阳门诗》 唐·郑嵎
津阳门北临通逵,雪风猎猎飘酒旗。
泥寒款段蹶不进,疲童退问前何为。
酒家顾客催解装,案前罗列樽与卮。 -
143.《雨夜同厉玄怀皇甫荀》 唐·贾岛
桐竹绕庭匝,雨多风更吹。
还如旧山夜,卧听瀑泉时。
碛雁来期近,秋钟到梦迟。
沟西吟苦客,中夕话兼思。 -
144.《送皇甫侍御》 唐·贾岛
晓钟催早期,自是赴嘉招。
舟泊湘江阔,田收楚泽遥。
雁惊起衰草,猿渴下寒条。
来使黔南日,时应问寂寥。 -
145.《遐水谣》 唐·温庭筠
天兵九月渡遐水,马踏沙鸣惊雁起。
杀气空高万里情,塞寒如箭伤眸子。
狼烟堡上霜漫漫,枯叶号风天地干。 -
146.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
147.《赠越僧岳云二首》 唐·温庭筠
世机消已尽,巾屦亦飘然。
一室故山月,满瓶秋涧泉。
禅庵过微雪,乡寺隔寒烟。
应共白莲客,相期松桂前。 -
148.《龙门留别道友》 唐·刘沧
一顾恩深荷道安,独垂双泪下层峦。
飞鸣北雁塞云暮,摇落西风关树寒。
春谷终期吹羽翼,萍身不定逐波澜。
裴徊偏起旧枝恋,半夜独吟孤烛残。 -
149.《赋得临江迟来客》 唐·公乘亿
江上晚沈沈,烟波一望深。
向来殊未至,何处拟相寻。
柳结重重眼,萍翻寸寸心。
暮山期共眺,寒渚待同临。
北去鱼无信,南飞雁绝音。
思君不可见,使我独愁吟。 -
150.《冬杪归陵阳别业五首》 唐·许棠
无媒归别业,所向自乖心。
闾里故人少,田园荒草深。
浪翻全失岸,竹迸别成林。
鸥鸟犹相识,时来听苦吟。 -
151.《汴河十二韵》 唐·许棠
昔年开汴水,元应别有由。
或兼通楚塞,宁独为扬州。
直断平芜色,横分积石流。
所思千里便,岂计万方忧。 -
152.《寄何绍馀》 唐·林宽
雁过君犹未入城,清贤门下旧知名。
风波冻马遥逢见,革橐饥僮尚挈行。
住在闲坊无辙迹,别来何寺有泉声。
芙蓉苑北曲江岸,期看终南新雪晴。 -
153.《杨柳枝寿杯词十八首》 唐·司空图
乐府翻来占太平,风光无处不含情。
千门万户喧歌吹,富贵人间只此声。
撼晚梳空不自持,与君同折上楼时。
春风还有常情处,系得人心免别离。 -
154.《广陵秋日酬进士臧濆见寄》 唐·罗隐
驿西斜日满窗前,独凭秋栏思渺绵。
数尺断蓬惭故国,一轮清镜泣流年。
已知世事真徒尔,纵有心期亦偶然。
空愧荀家好兄弟,雁来鱼去是因缘。 -
155.《寄韦赡》 唐·罗隐
石城蓑笠阻心期,落尽山花有所思。
羸马二年蓬转后,故人何处月明时。
风催晓雁看看别,雨胁秋蝇渐渐痴。
禅智阑干市桥酒,纵然相见只相悲。 -
156.《江上怀翠微寺空上人》 唐·崔涂
旅泛本无定,相逢那可期。
空怀白阁夜,未答碧云诗。
暮雨潮生早,春寒雁到迟。
所思今不见,乡国正天涯。 -
157.《春闷偶成十二韵》 唐·韩偓
阡陌悬云壤,阑畦隔艾芝。
路遥行雨懒,河阔过桥迟。
雁足应难达,狐踪浪得疑。
谢鲲吟未废,张硕梦堪思。 -
158.《商人》 唐·吴融
百尺竿头五两斜,此生何处不为家。
北抛衡岳南过雁,朝发襄阳暮看花。
蹭蹬也应无陆地,团圆应觉有天涯。
随风逐浪年年别,却笑如期八月槎。 -
159.《送僧归日本国》 唐·吴融
沧溟分故国,渺渺泛杯归。
天尽终期到,人生此别稀。
无风亦骇浪,未午已斜晖。
系帛何须雁,金乌日日飞。 -
160.《得京中亲友书,讶久无音耗,以诗代谢》 唐·吴融
退闲何事不忘机,况限溪云静掩扉。
马颊浪高鱼去少,鸡鸣关险雁来稀。
无才敢更期连茹,有意兼思学采薇。
珍重故人知我者,九霄休复寄音徽。