-
21.《早玩雪梅有怀亲属》 唐·韩偓
北陆候才变,南枝花已开。
无人同怅望,把酒独裴回。
冻白雪为伴,寒香风是媒。
何因逢越使,肠断谪仙才。 -
22.《赋雪十韵》 唐·吴融
雨冻轻轻下,风干淅淅吹。
喜胜花发处,惊似客来时。
河静胶行棹,岩空响折枝。
终无鹧鸪识,先有鶺鴒知。 -
23.《春日山中对雪有作》 唐·杜荀鹤
竹树无声或有声,霏霏漠漠散还凝。
岭梅谢后重妆蕊,岩水铺来却结冰。
牢系鹿儿防猎客,满添茶鼎候吟僧。
好将膏雨同功力,松径莓苔又一层。 -
24.《洞仙歌·雪云散尽》 宋·李元膺
一年春物,惟梅柳间意味最深。
至莺花烂漫时,则春已衰迟,使人无复新意。
予作《洞仙歌》,使探春者歌之,无后时之悔。
雪云散尽,放晓晴池院。 -
25.《白雪》 宋·葛胜仲
名,神奇之趣,非古今画家者流也。
惟是京口翟伯寿,余生平至交,昨豪夺余自秘着色袖卷,盟于天而后不复力取归。
往岁挂冠神武门,居京城旧庐,以白雪词寄之,世所谓念奴娇也
洞天昼永,正中和时候,凉飙初起。 -
26.《如梦令(催梅雪)》 宋·吕胜己
梅雪渐当时候。
访问全无消耗。
凭仗小阳春,催取南枝先到。
然后。
然后。
雪月交光同照。 -
27.《喜朝天(腊中雪后东湖闲宴)》 宋·黄裳
雪云浓。
送愁思,衾寒更怯霜风。
惹起离恨,为光阴恼,人意无穷。
谁省年华屡换,渐作个、浮生玉髯翁。 -
28.《喜朝天(腊中雪后东湖闲宴)》 宋·黄裳
雪云浓。
送愁思,衾寒更怯霜风。
惹起离恨,为光阴恼,人意无穷。
谁省年华屡换,渐作个、浮生玉髯翁。 -
29.《酹江月(金丹合潮候图)》 宋·林自然
凿开混沌,见钱塘南控、长江凝碧。
今古词人图此景,谁解推原端的。
岁去年来,日庚月申,因甚无差忒。
如今说破,要知天地来历。 -
30.《兰陵王 昨日奉候,知玉体已不恙,轩从?》 元·姚燧
之,上雪崖使君雪崖雪。
玉垒浮云变灭。
蓬婆外、晴白界天,西岭窗涵古今绝。
秦山置下列。 -
31.《白雪·洞天昼永》 宋·米友仁
洞天昼永,正中和时候,凉飙初起。
羽扇纶巾,云流处,水绕山重云委。
好雨新晴,绮霞明丽,全是丹青戏。
豪攘横卷,楚天应解深秘。 -
32.《洞仙歌·雪云散尽》 宋·李元膺
雪云散尽,放晓晴池院。
杨柳于人便青眼。
更风流多处,一点梅心,相映远,约略颦轻笑浅。
一年春好处,不在浓芳,小艳疏香最娇软。 -
33.《珍珠帘 内午冬雪》 元·梁寅
西窗梦断檐光晓。
雪交坠、□□山僮惊报。
岩岫化银宫,似白云仙岛。
万树梨花都开遍,怪一夜、春风来早。 -
34.《运司园亭·雪峰楼》 宋·杜敏求
西山最高峰,积雪连四季。
登楼试寓目,入国有故地。
烽候虽久息,武经思豫备。
文饶昔筹边,公意今无愧。 -
35.《十月二十四日早始见雪登白云台闲望乱道走书》 宋·富弼
气候随时应,初寒雪已盈。
乾坤一色白,山水云重清。
是处人烟合,无穷鸟雀惊。
忻然不成下,连把玉罍倾。 -
36.《和蓬莱阁赏雪赋诗》 宋·许安世
南国收藏晚,{左上昔下八右今}天凛烈兴。
日行黄道市,神御坎宫乘。
元化初施种,穷阴乍丧朋。
气随钧外转,云自泽中腾。 -
37.《斋宫候驾次西涯学士韵》 明·倪岳
银河如璧护重关,翠辇初临大祀坛。
映日牙旗环禁旅,连空甲骑拥祠官。
风云已觉争春丽,雨雪先惊入夜寒。
礼罢天门重整佩,欢腾万国正回銮。 -
38.《雪夜忆友人宿伏龙山中》 明·吴宽
孤城钟漏促寒鸡,风雪残灯梦欲迷。
静夜独眠高榻上,故人遥在数峰西。
空林松子时时落,绝涧梅花树树低。
知是山中有佳兴,柴门清晓候封题。 -
39.《十月暄甚人多疾十六日风雨作寒气候方少正作》 宋·陆游
昔我从行台,宿师南山旁。
仲秋已戒寒,九月常霣霜。
入冬即大雪,人马有仆僵。
土床炽薪炭,旃毳如胡羌。 -
40.《累日浓云作雪不成遂有春意》 宋·陆游
酿雪经旬竟不成,一霜却作十分晴。
云归岫穴千峰立,暖入郊原万耦耕。
菖叶离离丰岁候,梅花眷眷故人情。
道傍孤店新醅熟,已有幽禽一两声。