-
1.《四年…遂作忆雪又作残雪诗各一百言以寄情于游旧·忆雪》 唐·李商隐
爱景人方乐,同雪候稍愆。
徒闻周雅什,愿赋朔风篇。
欲俟千箱庆,须资六出妍。
咏留飞絮后,歌唱落梅前。 -
2.《奉和人日清晖阁宴群臣遇雪应制》 唐·赵彦昭
出震乘东陆,凭高御北辰。
祥云应早岁,瑞雪候初旬。
庭树千花发,阶蓂七叶新。
幸承今日宴,长奉万年春。 -
3.《巴陵别刘处士》 唐·王昌龄
刘生隐岳阳,心远洞庭水。
偃帆入山郭,一宿楚云里。
竹映秋馆深,月寒江风起。
烟波桂阳接,日夕数千里。
袅袅清夜猿,孤舟坐如此。
湘中有来雁,雨雪候音旨。 -
4.《巴陵别刘处士》 唐·王昌龄
刘生隐岳阳,心远洞庭水。
偃帆入山郭,一宿楚云里。
竹映秋馆深,月寒江风起。
烟波桂阳接,日夕数千里。
袅袅清夜猿,孤舟坐如此。
湘中有来雁,雨雪候音旨。 -
5.《冬日天井西峰张炼师所居》 唐·皎然
采薪逢野泉,渐见栖闲所。
坎坎山上声,幽幽林中语。
仙乡何代隐,乡服言亦楚。
开水净药苗,扫雪候山侣。
零叶聚败篱,幽花积寒渚。
冥冥孤鹤性,天外思轻举。 -
6.《奉和人日清晖阁宴群臣遇雪应制》 唐·李峤
三阳偏胜节,七日最灵辰。
行庆传芳蚁,升高缀彩人。
阶前蓂候月,楼上雪惊春。
今日衔天造,还疑上汉津。 -
7.《游禁苑幸临渭亭遇雪应制》 唐·徐彦伯
玉律藏冰候,彤阶飞雪时。
日寒消不尽,风定舞还迟。
琼树留宸瞩,璇花入睿词。
悬知穆天子,黄竹谩言诗。 -
8.《刘方平西斋对雪》 唐·皇甫冉
对酒闲斋晚,开轩腊雪时。
花飘疑节候,色净润帘帷。
委树寒枝弱,萦空去雁迟。
自然堪访戴,无复四愁诗。 -
9.《奉酬侍御家兄东洛闲居夜晴观雪之什》 唐·窦庠
洛阳宫观与天齐,雪净云消月未西。
清浅乍分银汉近,辉光渐觉玉绳低。
绿醽乍熟堪聊酌,黄竹篇成好命题。
应念武关山断处,空愁簿领候晨鸡。 -
10.《雪夜观象阙待漏》 唐·张少博
残雪初晴后,鸣珂奉阙庭。
九门传晓漏,五夜候晨扃。
北斗横斜汉,东方落曙星。
烟氛初动色,簪珮未分形。
雪重犹垂白,山遥不辨青。
鸡人更唱处,偏入此时听。