-
1.《晴後弃雪四首》 宋·杨万里
八盘岭上雪偏清,万斛琼尘作一颀。
空里仰看都不见,碧山映得却分明。 -
2.《雪冻未解散策郡圃》 宋·杨万里
积雪偏工霁後凝,不妨冷极不妨清。
静闻檐滴元无雨,倒挂冰牙未怕晴。
独往独来银粟地,一行一步玉沙声。
圃中散策饶君强,敢犯霜风上古城。 -
3.《雪窦游志》 元·邓牧
岁癸已春暮,余游甬东,闻雪窦游胜最诸山,往观焉。
廿四日,由石湖登舟,二十五里下北曳堰达江。
江行九折,达江口。
转之西,大桥横绝溪上,覆以栋宇。 -
4.《旅馆雪晴,又睹新月,众兴所感,因成杂言》 唐·权德舆
寥寥深夜雪初晴,楼上云开月渐明。
池中片影依稀见,帘外清光远近生。
皎皎晴空疑破镜,广庭积素偏相映。 -
5.《一冬无雪和际放翁梅诗陆句豪夸余清苦要自不》 宋·程公许
清羸怯问黄错月,呵手寒窗寄幽绝。
一枝幽艳枨触人,花与诗人皆本色。
孤山飞鹤舞空去,诗家何曾绝正脉。
经营惨澹空亡寄,不如倚笔珊瑚格。 -
6.《感皇恩 捧读雪楼宪使岁寒亭记, 节之?》 元·姚燧
寻丈岁寒亭,何多环侍。
烟节雪?万青士。
旄头铁甲,更两苍官为帅。
落成天雨雪、皆奇事。
不独玄冬,偏生幽思。
六月清风失炎炽。
三年转烛,君去岂无人至。
惟应无坐啸、文章使。 -
7.《次韵虞果州泛雪》 宋·魏了翁
黄云叇风雪天,欲之霸桥寻浪仙。
炉中榾柮絷寒客,纵欲烧愁能得然。
拨灰嚼句不忍吐,竟日南望双眸穿。
谁知诗来亦念我,字与六出争明蠲。 -
8.《西倅厅冰雪楼次韵》 宋·王柏
我生山水窟,一静了万境。
登临始识奇,已与凡目并。
大哉飞跃间,一物具一性。
冰雪有妙理,言言苦难听。 -
9.《与诸友同坐梅下月雾凄清风琴泠然不类人世各》 宋·冯时行
月冷逼疏影,梅孤泛清光。
儿曹窍孤竹,天风韵丝簧。
相将二三子,中夜聊徜徉。
泠泠白雪唱,滟滟碧霞觞。 -
10.《奉和人日清晖阁宴群臣遇雪应制》 唐·李峤
三阳偏胜节,七日最灵辰。
行庆传芳蚁,升高缀彩人。
阶前蓂候月,楼上雪惊春。
今日衔天造,还疑上汉津。