-
101.《腊雪》 宋·李洪
寂寞江村客,弥漫大雪天。
愁云纷密幕,虚籁极饕颠。
坐听天窗落,时将书幌褰。
胎禽羞洁白,閒客失明鲜。 -
102.《雪后过南坡》 宋·虞俦
扶桑暖翅接金怀,鞲上饥鹰待一呼。
悬滴梅梢珠璀璨,堕花桧顶粉模糊。
明年翠浪麦须好,何处青帘酒可酤。
万里江山谁画得,天开新样雪晴图。 -
103.《汉老弟寄示雪诗倡和已成轴矣因次韵》 宋·虞俦
腊尽冰花堕渺茫,诗来爽气想清扬。
润添陇麦知年熟,影浸溪梅见月将。
闭户谁能呼白堕,回风却笑舞红妆。
小桥梦入南城路,并辔骑驴赋短章。 -
104.《正月十六日雪》 宋·赵蕃
竹屋偏宜雪,江亭更受风。
一杯时自酌,五字不须工。
柳色全然未,梅花半堕空。
东江虽可住,吾志在江东。 -
105.《雪晴》 宋·赵蕃
启户犹飞雪,披衣忽报晴。
慵为踞炉坐,喜作出门行。
草冻袍争色,梅残玉堕英。
未能忧旱苦,聊复快诗情。 -
106.《雪中三忆三首》 宋·赵蕃
忆我檐间梅,腊开余未破。
未破想深扃,已开应槁堕。 -
107.《题阎才元喜雪堂》 宋·叶适
平压龙山五尺危,堕鸢何处避阴威。
渐令融罢春泥软,麦浪黏天燕子飞。 -
108.《再和雪韵》 宋·郑清之
司冬已穷造父力,寒机堕指晓犹织。
长安贵人金屋娇,琉璃屏下方偃息。
穿窗入幕儿女笑,唤作杨花元不识。
明珠照乘月午夜,秋水连云天一色。 -
109.《一冬无雪和际放翁梅诗陆句豪夸余清苦要自不》 宋·程公许
清羸怯问黄错月,呵手寒窗寄幽绝。
一枝幽艳枨触人,花与诗人皆本色。
孤山飞鹤舞空去,诗家何曾绝正脉。
经营惨澹空亡寄,不如倚笔珊瑚格。 -
110.《贺新郎·雪鬓难重绿》 宋·吴潜
雪鬓难重绿。
但然、黄庭境界,抱藏龟六。
也向无何乡里去,白堕舟边漾渌。
算种种、尘缘都足。 -
111.《伏虎岭残雪》 宋·赵文
晴得一霜晴更稳,饱饭不怕伏虎岭。
山高积雪冻犹在,昨日空惊雪画本。
日烘高树玉槎牙,时有冰花堕无影。
纷纷垂丝白海棠,得冷时能略苏醒。 -
112.《雪》 宋·赵文
三更星月寒炯炯,四更霜风吹断梗。
晓来宇宙忽成空,万里天河堕无影。
人间世界积滓秽,化作太清无色境。
天上何人巧戏剧,笑我痴眠方怯冷。 -
113.《春雪》 宋·黎廷瑞
青神怯春寒,頳紫染未办。
临河来素女,剪冰作花瓣。
银屏移佛地,玉楼堕仙汉。
朽株缴琼瑶,断甓化圭瓒。
东风翻覆手,转眼忽吹散。
乃知太空中,何物当把玩。
开门见青山,且喜还旧观。 -
114.《雪》 宋·仇远
忽惊小窗白,开户雪如此。
去年腊前无,一白从此始。
霏霏甚可爱,落落势未已。
炯炯眼界明,沾沾田畯喜。 -
115.《除夜大雪》 宋·华岳
青帝明朝下玉京,先教滕六掩车尘。
梅花笑我三年腊,椒叶争他一夜春。
乌角触檐鞭堕玉,马蹄印路碗抛银。
何当夜缚吴元济,去作中兴社稷臣。 -
116.《雪中官舍独坐闻薪炭翔贵因成长句》 宋·王炎
天寒吹堕一尺雪,官冷酿成千斛愁。
酌酒到花非所欲,束薪如桂若为谋。
风前鹤氅谁携策,江上渔蓑自舣舟。
凭仗六龙回日毂,稍分轻暖到南州。 -
117.《题周功甫总领石溪三亭·雪亭》 宋·王炎
竹窗环佩声珑玲,开窗不见山眉青。
玉妃翦水堕花片,龟手入袖肤粟生。
紫茵锦幕燎炉炽,不知酒面寒欲冰。
春葱百指酌暖玉,似胜煮茗松风鸣。 -
118.《悬圃黄梅半堕草间》 宋·王炎
荷锄芟草唤畦丁,手拾黄梅绕树行。
结子青青随雨老,开花白白本冰清。
尝新争擘红泥酒,知味谁调玉鼎羹。
齿软眉颦遭弃掷,误从雪里竞欣荣。 -
119.《雪中怀韩毅伯》 宋·王炎
鸡罢三号来晓色,披衣起见瓦沟白。
雪花初堕云遽回,天意应怜未归客。
男儿铁石为刚肠,忍穷不见可怜色。
当知曳履郭先生,可作餐毡苏属国。 -
120.《次韵赵主簿雪诗十韵二首》 宋·项安世
堕地白初形,当空黑如影。
喧豗复排拶,混沌方溟涬。
惟馀塔可辨,始信江南回。
浩荡海扬尘,糢糊山覆顶。