-
121.《立春前一日雪》 宋·方岳
入冬妍暖几兼旬,明日银幡岁又新。
绝意六花无复腊,等閒一尺不胜春。
老在咳唾何难事,瘦地耕锄亦幸民。
径就梅梢嚼清冷,相如渴肺久生尘。 -
122.《次韵赵主簿雪诗十韵二首》 宋·项安世
堕地白初形,当空黑如影。
喧豗复排拶,混沌方溟涬。
惟馀塔可辨,始信江南回。
浩荡海扬尘,糢糊山覆顶。 -
123.《和林懿仲喜雪韵》 宋·陈傅良
常暘厥咎何,君相疚朝夕。
愧莫慰群黎,凄其望三白。
是心与天通,昨夜平地尺。
蓑笠在东阡,耰耡在西陌。 -
124.《用韵咏雪简湘中诸友》 宋·陈傅良
夹湘而住一尘无,不在瑶池在石渠。
气盖松篁谁与竞,今行螟蟘自相屠。
山光际水天无间,夜色通朝月不如。
中有一翁须皓白,萧然野鹤亦乘车。 -
125.《十二月十三日三桥小雪》 宋·方回
晓楼衾薄梦回频,辟户寒光绝点尘。
各各一篷船未动,差差万瓦屋如新。
高门定有丰醪饩,下里畴能馈粲薪。
邻叟踏泥共煎茗,早云多有望晴人。 -
126.《再到值雨》 宋·李处权
无复清池照病颜,尚余诗思发天悭。
西风似水初鸣叶,细雨如尘不隔山。
岁熟自然民意乐,时平更觉鸟声閒。
江梅会见花敷雪,剧饮须期倒卧还。 -
127.《酬晋倅徐发承议》 宋·李复
默默穷年逐众行,杯坳浮芥竟何成。
交游似梦逢还去,世事如尘扫更生。
未访故溪舟一叶,空嗟短发雪千茎。
病衰易感伤摇落,一夜西风枕上惊。 -
128.《送远尘禅者》 宋·释重顯
衲卷残云,风高绝邻。
倚天照雪,堪抗要津。
八紘极目兮春山若黛,九野纵步兮汀草如茵。
三十四老未轻识,凛然方外奚相亲。 -
129.《李洋河舟中戏为俚体遣意》 明·程嘉燧
半似春还半似秋,不成估舶不成游。
幸无冰雪伤离思,且有云山遮客愁。
远雁如尘飞水面,乱帆疑叶下吴头。
明年更鼓潇湘柁,老泪凭添万里流。 -
130.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。 -
131.《走马川行奉送出师西征/走马川行奉送封大夫出师西征》 唐·岑参
君不见走马川行雪海边,平沙莽莽黄入天。
轮台九月风夜吼,一川碎石大如斗,随风满地石乱走。
匈奴草黄马正肥,金山西见烟尘飞,汉家大将西出师。
将军金甲夜不脱,半夜军行戈相拨,风头如刀面如割。 -
132.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
133.《月赋》 南北朝·谢庄
陈王初丧应、刘,端忧多暇。
绿苔生阁,芳尘凝榭。
悄焉疚怀,不怡中夜。
乃清兰路,肃桂苑,腾吹寒山,弭盖秋阪。 -
134.《娇女诗》 魏晋·左思
吾家有娇女,皎皎颇白皙。
小字为纨素,口齿自清历。
鬓发覆广额,双耳似连璧。
明朝弄梳台,黛眉类扫迹。 -
135.《女冠子·元夕》 宋·蒋捷
蕙花香也。
雪晴池馆如画。
春风飞到,宝钗楼上,一片笙箫,琉璃光射。
而今灯漫挂。 -
136.《长恨歌》 唐·白居易
汉皇重色思倾国,御宇多年求不得。
杨家有女初长成,养在深闺人未识。
天生丽质难自弃,一朝选在君王侧。
回眸一笑百媚生,六宫粉黛无颜色。 -
137.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
138.《北风行》 唐·李白
烛龙栖寒门,光曜犹旦开。
日月照之何不及此?惟有北风号怒天上来。
燕山雪花大如席,片片吹落轩辕台。
幽州思妇十二月,停歌罢笑双蛾摧。 -
139.《蝶恋花·密州上元》 宋·苏轼
灯火钱塘三五夜,明月如霜,照见人如画。
帐底吹笙香吐麝,更无一点尘随马。
寂寞山城人老也!击鼓吹箫,却入农桑社。
火冷灯稀霜露下,昏昏雪意云垂野。 -
140.《颍亭留别》 元·元好问
故人重分携,临流驻归驾。
乾坤展清眺,万景若相借。
北风三日雪,太素秉元化。
九山郁峥嵘,了不受陵跨。