-
121.《将至泗上微雪快晴》 宋·吴则礼
僧伽怜吾来,娱我六出英。
又复忧吾寒,迎我以好晴。
何以谢僧伽,汲水添净瓶。 -
122.《夜闻雪声》 宋·郑刚中
怒号中夜忽收声,枯叶寒梢细细鸣。
晓起一杯檐外立,满阶无处认梅英。 -
123.《春雪》 宋·李弥逊
繁云初弄日,累霭渐韬霞。
夜色连空迥,春英入望赊。
白霓分羽卫,青女乱簪珈。
栩栩思轻蝶,飞飞欲尽花。 -
124.《翻阳四望亭观雪》 宋·李弥逊
瘴海三年雨不冰,喜看万木变琼英,眼中何处分银界,脚底从兹上玉京。
岁序已於芒尾见,春风先向柳梢明。
饥馋病守存馀习,欲和田家击壤声。 -
125.《和李梁溪春雪韵二首》 宋·邓肃
玄冥忽欲作春容,不许东君利自封。
已使素英拖暖絮,更摧妖艳别寒松。
那知往事思飞燕,预庆丰年免象龙。
向有谪仙诗句好,何妨闭户醉金钟。 -
126.《人日惊蛰前数日大雪寄孙奇父韩叔夏》 宋·胡寅
腊雪不溉旱,天公念嘉生。
稚春乃祁寒,号令如冬行。
栗烈鼓噫气,碎訇动霆声。
初疑雨翻盆,旋觉霰洒甍。 -
127.《残腊喜雪》 宋·李洪
散乱明玑溅竹窗,不闻檐霤响铮从。
剪成阆苑瑶英六,绝胜连城白璧双。
独觉璎鬘弥宝所,岂无蓑笠钓寒江。
饥肠雷吼呵吟笔,睥睨诗坛未坚降。 -
128.《赋雪》 宋·李洪
阊阖风势饕,朔雪夜方积。
窗隙散明玑,瓦沟露微白。
讙譁竞儿曹,跼蹐愁病客。
汉淮铁衣冷,勦敌要长策。 -
129.《子永弟寄都下大雪律诗》 宋·李洪
快雪频占瑞,饕风并助豪。
白银天上阙,组练浙江涛。
拓地龙沙远,瞻山群玉高。
齐宫延孟叟,楚些诵离骚。 -
130.《雪晴后书怀》 宋·虞俦
明堂杞梓必兼收,未信英雄老一裘。
彭泽不妨聊束带,巴东何事叹孤舟。
会须取印大如斗,宁羡封侯曲似钩。
咄咄那庸如许事,尊前且食蛤蜊休。 -
131.《一冬无雪立春后九日始有之次汤倅韵》 宋·虞俦
冰花何事太迟开,肯傍春风脚底来。
飞絮漫天轻认柳,落英满地错怜梅。
玄冥莫恨空归去,青帝从教倒载回。
官冷无毡须一醉,可能来共即时杯。 -
132.《帖耆英》 宋·赵蕃
朝来霰雪遽许,忍冻髯曾应屡哦。
急送饼芽并致炭,助君灰里拨阴何。 -
133.《雪晴》 宋·赵蕃
启户犹飞雪,披衣忽报晴。
慵为踞炉坐,喜作出门行。
草冻袍争色,梅残玉堕英。
未能忧旱苦,聊复快诗情。 -
134.《示曾耆英并其侄》 宋·赵蕃
伴我山行陈与吴,曾家父子更怜渠。
武山碾得雪相似,来酌观山冰不如。 -
135.《送林孔英》 宋·叶适
东堂质疑匙启钥,西厢坐讲水赴壑。
本朝合选经博士,万里那投郡文学。
东风吹散石门冰,吴人送去蜀人迎。
雪山峨峨大江满,柁楼过之清又清。 -
136.《病中有感欲落雪旧事偶成唐律》 宋·曹彦约
东皇雅欲破玄冥,腾六终怀可否情。
岂不愿丰招瑞气,又虞加力因饥氓。
柳虽阁絮心犹壮,梅不能妆意自倾。
只恐玉龙禁不得,便输鳞甲赋群英。 -
137.《工侍国史李丈奉御香祷雪上竺前一夕雪瑞已应》 宋·程公许
闻道孤山未有梅,春郊早已艳玫瑰。
何当结伴林家去,共撷香英酎一醚。 -
138.《以堰事走永康宿金马早行见雪山排霄极明丽因》 宋·程公许
雨响清客梦,雨晴催客行。
迥野晓寥落,界天玉峥嵘。
银海眩双照,琼钩对孤明。
英云强吐吞,杲日还晶荧, -
139.《卷雪楼》 宋·岳珂
地灵境胜宅神游,第一江山卷雪楼。
势拥万峰淮甸接,气吞七泽楚天浮。
鱼龙灂沸云生槛,鸥鹭波閒月上钩。
画栋珠帘朝复暮,英名常与水东流。 -
140.《以螃蟹寄高紫微践约侑以雪醅时犹在黄冈》 宋·岳珂
前朝无蟹惟有诗,亦复无酒供一郗。
今朝有蟹仍有酒,极目征帆更搔首。
古为乐事夸持螯,赤琼酿髓玄玉膏。
菊花吹英好时节,况是九日钭登高。
旌旗半江笳鼓发,不作诗人淡生活。
待君净洗沙漠尘,归趁看灯更奇绝。