-
101.《再用旧韵寄孔毅甫》 宋·黄庭坚
鉴中之发蒲柳望秋衰,眼中之人风雨俱星散。
往者托礼同青山,健者漂零不相见。
庾公楼上有诗人,平生落笔泻河汉。
置驿勤来索我诗,自说中郎识元叹。 -
102.《哭驾部舅》 宋·李处权
外门推望郎,天启眉干白。
揭揭廊庙器,仕道无枉尺。
仁义允蹈之,言行可法则。
优为君子儒,彬彬见文质。 -
103.《听教坊旧妓郭芳卿弟子陈氏歌(时至正己亥岁》 明·高启
文皇在御升平日,上苑宸游驾频出。
仗中乐部五千人,能唱新声谁第一?燕国佳人号顺时,姿
容歌舞总能奇。
中官奉旨时宣唤,立马门前催画眉。 -
104.《句》 宋·张舜民
万里秋风吹鬓发,百年人事倚栏干。
知他落日能多少,偏照淮南几处山。
李白寻仙持玉杖,庾公对月踞胡床。
楼上康庐紫翠环,槛前湓浦转清湾。 -
105.《贺吴守被召》 宋·李吕
吴公骨秀如天人,胸襟落落旨经纶。
少年固已富家学,筮仕聊称梅子真。
挽弓骣马特余事,智勇未减飞将军。
向者长汀初拥节,寇攘聚集惊乡付。 -
106.《纶与吉侍郎中孚司空郎中曙苗员外发崔补阙峒…侯仓曹钊》 唐·卢纶
禀命孤且贱,少为病所婴。
八岁始读书,四方遂有兵。
童心幸不羁,此去负平生。
是月胡入洛,明年天陨星。 -
107.《冬行三首》 唐·卢仝
虫豸腊月皆在蛰,吾独何乃劳其形。
小大无由知天命,但怪守道不得宁。
老母妻子一挥手,涕下便作千里行。 -
108.《寄监察从兄》 唐·曹邺
我祖居邺地,邺人识文星。
此地星已落,兼无古时城。
古风既无根,千载难重生。
空留建安书,传说七子名。 -
109.《哨篇》 宋·汪莘
侧按《稼轩词》。
近腊景和,故山可过,足下听余述。
便自往山中,憩精蓝,与僧饭讫。
北涉灞川,明月华映郭,夜登华子冈头立。 -
110.《金陵九思》 明·邓氏
丁卯,王母归咸京,余母子从。
经浔阳,兼彭泽,自郧、襄入秦岭而之长安。
王母庚午仙矣。
辛未,有先君子之变,夫子频欲以我南,弗能也。 -
111.《芙蓉城》 宋·苏轼
芙蓉城中花冥冥,谁其主者石与丁。
珠廉玉案翡翠屏,霞舒云卷千娉婷。
中有一人长眉青,炯如微云淡疏星。
往来三世空链形,竟坐误读黄庭经。 -
112.《芙蓉城(并叙)》 宋·苏轼
世传王迥子高,与仙人周瑶英游芙蓉城。
元丰元年三月,余始识子高,问之信然,乃作此诗。
极其情而归之正,亦变风止乎礼义之意也。
芙蓉城中花冥冥,谁其主者石与丁。 -
113.《泊南京登岸有作呈子由子中子敏逸民》 宋·张耒
客行岁云暮,孤舟冲北风。
出门何萧条,惊沙吹走蓬。
北涉濉河水,南望宋王台。
落叶舞我前,鸣鸟一何哀。 -
114.《同年秘书丞陈动之挽词二首》 宋·欧阳修
场屋当年气最雄,交游樽酒涕兄同。
文章落笔传都下,议论生锋服座中。
自古圣贤谁不死,况君门户有清风。
凋零三十年朋旧,在者多为白发翁。 -
115.《岁晚试笔一首》 宋·刘克庄
忆与诸贤共造廷,暮年屈指略凋零。
颜郎衫色有时紫,潘令鬓毛无日青。
小草自应惭远志,落英犹足制颓龄。
左丞岂识吾诗者,举向村姑倚树听。 -
116.《寄赵德庄以过去生中作弟兄为韵七首》 宋·韩元吉
我初见君诗,谓世无此作。
飘零三十年,文思各衰落。
俱持使者节,恨别还作恶。
未置白玉堂,端须著岩壑。 -
117.《哨遍·近腊景和》 宋·汪莘
近腊景和,故山可过,足下听余述。
便自往山中,憩精蓝,与僧饭讫。
北涉灞川,明月华映郭,夜登华子冈头立。
嗟辋水沦涟,与月上下,寒山远火蒙笼。 -
118.《怀汪圣锡》 宋·张九成
美玉藏精璞,明珠媚深渊。
天清气或朗,光景露涓涓。
或者辄按剑,奇才叹难全。
之子英杰人,声名何轩轩。