-
1.《久雨小霁,东园行散》 宋·杨万里
雨寒两月勒春迟,初喜云间漏霁晖。
道是攀花无雨点,忽然放手溅人衣。 -
2.《秋江晚泊》 唐·刘禹锡
长泊起秋色,空江涵霁晖。
暮霞千万状,宾鸿次第飞。
古戍见旗迥,荒村闻犬稀。
轲峨艑上客,劝酒夜相依。 -
3.《辛丑正月二十五日游蒲涧晚归》 宋·杨万里
桃李深酣日,池塘浅试春。
霁晖摇远水,新暖软游人。
生酒清无色,青梅脆有仁。
烟锺能底急,催我入城闽。 -
4.《宿四望山下,望庐山》 宋·杨万里
过湖见远岫,澹若横碧烟。
晨蔚动霁晖,春滋涵雨鲜。
人世那有此,心疑是庐山。
宿惊恍未定,欲问无暇言。 -
5.《咏怀》 宋·梅尧臣
风驱暴雨来,雷声出云背。
若决千仞溪,追奔下天铠。
堂堂亚夫军,吴楚不足碎。
旱气沃原田,烦蒸洗闤闤。
深料生注射,聚沬犹壅碍。
青葱草树鲜,断殁虹霓在。
向晚留霁晖,天容染新黛。 -
6.《游龙门自潜溪过宝应精舍》 宋·梅尧臣
遥爱夏景佳,行行清兴属。
安知转回溪,始觉来平谷。
古殿藏竹间,香庵遍岩曲。
云霞弄霁晖,草树含新绿。
时鸟自绵蛮,山花竞纷缛。
莫言归路赊,明月还相续。 -
7.《夕霁杜陵登楼,寄韦繇》 唐·李白
浮阳灭霁景,万物生秋容。
登楼送远目,伏槛观群峰。
原野旷超缅,关河纷杂重。
清晖映竹日,翠色明云松。 -
8.《白石潭秋霁作》 唐·周繇
潭心烟雾破斜晖,殷殷雷声隔翠微。
崖蹙盘涡翻蜃窟,滩吹白石上渔矶。
陵风舴艋讴哑去,出水鸬鹚薄泊飞。
秋霁更谁同此望,远钟时见一僧归。 -
9.《雪霁》 明·骆文盛
旭日散晴晖,西山雪意微。
茶初烹石鼎,客已到柴扉。
啅雀檐前下,轻云谷口归。
村醪闻已熟,莫惜典寒衣。 -
10.《次韵景仁雪霁》 宋·王安石
新声生屋溜,残点著垣衣。
委翳无多在,飘云不更飞。
坳中余宿润,暖处自朝晖。
稍见青青色,还从柳上归。 -
11.《雨霁》 宋·张耒
滞雨忽云霁,园林有清晖。
时鸟亦和鸣,好风清且微。
远愧深山僧,趺坐掩禅扉。
岂知芳非歇,讵伤寒暑违。
一念与道寂,九旬淡无为。
蹑心探斯理,吾今其庶几。 -
12.《又和雪霁》 宋·司马光
南宫来几时,挟纩易春衣。
意谓花将晚,何言雪尚飞。
夜声通旅枕,晓色弄晴晖。
继日劳王事,离鸿已北归。 -
13.《秋霁》 宋·姜特立
清秋初过雨,湿叶闪晴晖。
数册文书静,一庭人事稀。 -
14.《暑雨夕霁》 宋·宋庠
天角残划截幕晖,南楼风快暑烟微。
月波半露金枢穴,云叶全收玉女衣。
气爽戍楼孤鹊云,雾沈荒苑数萤归。
凉轩更作东山咏,何处庄环有世机。 -
15.《丙午十二月晦日雪霁》 宋·张镃
晓爱晴晖万瓦融,近山春意便葱茏。
敲冰踏雪三旬里,送腊迎年此夜中。
仁政果能销连厄,閒家何幸乐时丰。
明朝扫径看桃柳,要识天公两样风。 -
16.《瓮圃新霁》 宋·方回
小园秋霁胜春晖,雨过林端叶未稀。
红锦芙蓉应万萼,雪衣蝴蝶忽双飞。
刀耕旧业聊从俗,瓮汲余生永息机。
天与华腴慰萧寂,可无佳句答烟霏。 -
17.《明晖阁》 宋·释行海
霁色空明宇宙宽,江南佳趣在栏干。
云蒸列岸青山晓,露湿眠沙白鸟寒。
极浦风帆侵树杪,夕阳烟景聚檐端。
目前有句吟难尽,几度登临月下看。 -
18.《江行有怀》 唐·孙逖
秋水明川路,轻舟转石圻。
霜多山橘熟,寒至浦禽稀。
飞席乘风势,回流荡日晖。
昼行疑海若,夕梦识江妃。
野霁看吴尽,天长望洛非。
不知何岁月,一似暮潮归。 -
19.《和吴舍人早春归沐西亭言志》 唐·韦应物
晓漏戒中禁,清香肃朝衣。
一门双掌诰,伯侍仲言归。
亭高性情旷,职密交游稀。
赋诗乐无事,解带偃南扉。 -
20.《和吴舍人早春归沐西亭言志》 唐·韦应物
晓漏戒中禁,清香肃朝衣。
一门双掌诰,伯侍仲言归。
亭高性情旷,职密交游稀。
赋诗乐无事,解带偃南扉。