-
1.《幽通赋》 两汉·班固
系高顼之玄胄兮,氏中叶之炳灵。
飖颽风而蝉蜕兮,雄朔野以扬声。
皇十纪而鸿渐兮,有羽仪于上京。
巨滔天而泯夏兮,考遘愍以行谣。 -
2.《震为苍筤竹》 唐·朱庆馀
为擢东方秀,修然异众筠。
青苍才映粉,蒙密正含春。
嫩箨沾微雨,幽根绝细尘。
乍怜分径小,偏觉带烟新。
结实皆留凤,垂阴似庇人。
顾唯竿在手,深水挂赪鳞。 -
3.《震山岩》 宋·罗克开
身倚层岩兴莫穷,若为郁郁在樊笼。
故人话别伤心里,尊酒论文醉眼中。
万井叠鳞烟霭暝,一江如练水云同。
卫公慷慨风流在,却愧新诗力未工。 -
4.《奉和过旧宅应制》 唐·许敬宗
飞云临紫极,出震表青光。
自尔家寰海,今兹返帝乡。
情深感代国,乐甚宴谯方。
白水浮佳气,黄星聚太常。
岐凤鸣层阁,酆雀贺雕梁。
桂山犹总翠,蘅薄尚流芳。
攀鳞有遗皓,沐德抃称觞。 -
5.《早朝》 唐·韦元旦
震维芳月季,宸极众星尊。
珮玉朝三陛,鸣珂度九门。
挈壶分早漏,伏槛耀初暾。
北倚苍龙阙,西临紫凤垣。
词庭草欲奏,温室树无言。
鳞翰空为忝,长怀圣主恩。 -
6.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
7.《敬酬陈掾亲家翁秋夜有赠》 唐·储光羲
大姬配胡公,位乃三恪宾。
盛德百代祀,斯言良不泯。
敬仲为齐卿,当国名益震。
仲举登宰辅,太丘荣缙绅。 -
8.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
9.《丙戌岁正月出洛阳书怀》 唐·独孤及
往岁衣褐见,受服金马门。
拟将忠与贞,来酬主人恩。
天地暂雷雨,洪波生平原。
穷鳞遂蹭蹬,夙昔事罕存。 -
10.《和河南裴尹侍郎宿斋天平寺诣九龙祠祈雨二十韵》 唐·刘禹锡
有事九龙庙,洁斋梵王祠。
玉箫何时绝,碧树空凉飔.
吏散埃壒息,月高庭宇宜。
重城肃穆闭,涧水潺湲时。 -
11.《和牛相公题姑苏所寄太湖石兼寄李苏州》 唐·刘禹锡
震泽生奇石,沉潜得地灵。
初辞水府出,犹带龙宫腥。
发自江湖国,来荣卿相庭。
从风夏云势,上汉古查形。 -
12.《擢第后东归书怀,献座主吕侍御》 唐·孟郊
昔岁辞亲泪,今为恋主泣。
去住情难并,别离景易戢。
夭矫大空鳞,曾为小泉蛰。
幽意独沉时,震雷忽相及。 -
13.《高唐赋》 先秦·宋玉
昔者楚襄王与宋玉游于云梦之台,望高之观,其上独有云气,崪兮直上,忽兮改容,须臾之间,变化无穷。
王问玉曰:“此何气也?”玉对曰:“所谓朝云者也。
”王曰:“何谓朝云?”玉曰:“昔者先王尝游高唐,怠而昼寝,梦见一妇人曰:‘妾,巫山之女也。
为高唐之客。 -
14.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
15.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
16.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。 -
17.《后赤壁赋》 宋·苏轼
是岁十月之望,步自雪堂,将归于临皋。
二客从予过黄泥之坂。
霜露既降,木叶尽脱, 人影在地,仰见明月,顾而乐之,行歌相答。
已而叹曰:“有客无酒,有酒无肴,月白风 清,如此良夜何!”客曰:“今者薄暮,举网得鱼,巨口细鳞,状如松江之鲈。 -
18.《水龙吟(观竞渡)》 宋·李公昴
碧潭新涨浮花,柳阴稠绿波痕腻。
一声雷鼓,半空雪浪,双龙惊起。
气压鲸鲵,怒掀鳞鬣,擘开烟水。
算战争蛮触,雌雄汉楚,总皆一场如此。 -
19.《括酹江月》 宋·林正大
泛舟赤壁,正风徐波静,举尊属客。
渺渺予怀天一望,万顷凭虚独立。
桂桨空明,洞箫声彻,怨慕还凄恻。
星稀月淡,江山依旧陈迹。 -
20.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。