-
281.《和友人许裳题宣平里古藤》 唐·张蠙
欲结千年茂,生来便近松。
迸根通井润,交叶覆庭秾。
历代频更主,盘空渐变龙。
昼风圆影乱,宵雨细声重。 -
282.《明月照高楼》 唐·黄滔
月满长空朗,楼侵碧落横。
波文流藻井,桂魄拂雕楹。
深鉴罗纨薄,寒搜户牖清。
冰铺梁燕噤,霜覆瓦松倾。
卓午收全影,斜悬转半明。
佳人当此夕,多少别离情。 -
283.《骄侈》 唐·徐夤
骄侈阽危俭素牢,镜中形影岂能逃。
石家恃富身还灭,颜子非贫道不遭。
蝙蝠亦能知日月,鸾凤那肯啄腥臊。
古今人事惟堪醉,好脱霜裘换绿醪。 -
284.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
285.《东川高仆射》 唐·李洞
油幢影里拜清风,十里貔貅一片雄。
三印锁开霜满地,四门关定月当空。
泉浮山叶人家过,诏惹垆香鸟道通。
新起画楼携客上,弦歌筵内海榴红。 -
286.《曲江渔父》 唐·李洞
儿孙闲弄雪霜髯,浪飐南山影入檐。
卧稳篷舟龟作枕,病来茅舍网为帘。
值春游子怜莼滑,通蜀行人说鲙甜。
数尺寒丝一竿竹,岂知浮世有猜嫌。 -
287.《望夫石》 唐·严郾
何代提戈去不还,独留形影白云间。
肌肤销尽雪霜色,罗绮点成苔藓斑。
江燕不能传远信,野花空解妒愁颜。
近来岂少征人妇,笑采蘼芜上北山。 -
288.《锦带佩吴钩》 唐·张友正
带剑谁家子,春朝紫陌游。
结边霞聚锦,悬处月随钩。
彩缕回文出,雄芒练影浮。
叶依花里艳,霜向锷中秋。
的皪宜骢马,斓斒映绮裘。
应须待报国,一刎月支头。 -
289.《秋晚郊居》 唐·任翻
远声霜后树,秋色水边村。
野径无来客,寒风自动门。
海山藏日影,江月落潮痕。
惆怅高飞晚,年年别故园。 -
290.《白雁》 唐·李建勋
东溪一白雁,毛羽何皎洁。
薄暮浴清波,斜阳共明灭。
差池失群久,幽独依人切。
旅食赖菰蒲,单栖怯霜雪。
边风昨夜起,顾影空哀咽。
不及墙上乌,相将绕双阙。 -
291.《送客》 唐·江为
明月孤舟远,吟髭镊更华。
天形围泽国,秋色露人家。
水馆萤交影,霜洲橘委花。
何当寻旧隐,泉石好生涯。 -
292.《题僧院紫竹》 唐·陈陶
喜游蛟井寺,复见炎州竹。
杳霭万丈间,啸风清独速。
江南正霜霰,吐秀弄颛顼。
似瑞惊坚贞,如魔试金粟。 -
293.《依韵和令公大王蔷薇诗》 唐·徐铉
绿树成阴后,群芳稍歇时。
谁将新濯锦,挂向最长枝。
卷箔香先入,凭栏影任移。
赏频嫌酒渴,吟苦怕霜髭。 -
294.《塞上》 唐·谭用之
秋风汉北雁飞天,单骑那堪绕贺兰。
碛暗更无岩树影,地平时有野烧瘢。
貂披寒色和衣冷,剑佩胡霜隔匣寒。 -
295.《赠怤师》 唐·王周
水中有片月,照耀婵娟姿。
庭前有孤柏,竦秀岁寒期。
坚然物莫迁,寂焉心为师。
声发响必答,形存影即随。 -
296.《梦归故园》 唐·刘兼
桐叶飞霜落井栏,菱花藏雪助衰颜。
夜窗飒飒摇寒竹,秋枕迢迢梦故山。
临水钓舟横荻岸,隔溪禅侣启柴关。 -
297.《对镜》 唐·刘兼
青镜重磨照白须,白须撚闲意何如。
故园迢递千山外,荒郡淹留四载馀。
风送竹声侵枕簟,月移花影过庭除。
秋霜满领难消释,莫读离骚失意书。 -
298.《万葛树》 唐·刘兼
叶如羽盖岂堪论,百步清阴锁绿云。
善政已闻思召伯,英风偏称号将军。
静铺讲席麟经润,高拂□枝兔影分。
更有岁寒霜雪操,莫将樗栎拟相群。 -
299.《新竹》 唐·刘兼
近窗卧砌两三丛,佐静添幽别有功。
影镂碎金初透月,声敲寒玉乍摇风。
无凭费叟烟波碧,莫信湘妃泪点红。
自是子猷偏爱尔,虚心高节雪霜中。 -
300.《孤雁》 唐·张子明
只影翩翩下碧湘,傍池鸳鹭宿银塘。
虽逢夜雨迷深浦,终向晴天著旧行。
忆伴几回思片月,蜕翎多为系繁霜。
江南塞北俱关念,两地飞归是故乡。