-
21.《赠雪山杲公(二首·以下剃染后作)》 明·等慈润公
垝垣甫及肩,陋室仅容膝。
夜雪启重扉,春云生四壁。
檐傍潇湘竹,窗临洞庭橘。
与之同岁寒,不受冰霜色。 -
22.《立春大雪,招亲友共春盘,坐上作》 宋·范成大
积雪锢万瓦,云容如死灰。
岂惟梅柳寒,小槽冰春醅。
东风乃多事,仍将六花来。
儿妇晓翻饼,呵手把一杯。 -
23.《贺新郎·步自雪堂去》 宋·无名氏
步自雪堂去。
望临皋、将归二客,从余遵路。
木叶萧萧霜露降,仰见天高月吐。
共对影、行歌频顾。 -
24.《冬至后雪》 宋·葛立方
客寐失通宵,寒声动泬寥。
云容颓玉宇,雪阵搅层霄。
点点楷灰落,亭亭柳絮飘。
文窗斜击纸,老树巧装条。 -
25.《尚书都堂瓦松》 唐·李华
华省秘仙踪,高堂露瓦松。
叶因春后长,花为雨来浓。
影混鸳鸯色,光含翡翠容。
天然斯所寄,地势太无从。
接栋临双阙,连甍近九重。
宁知深涧底,霜雪岁兼封。 -
26.《尚书都堂瓦松》 唐·李晔
华省秘仙踪,高堂露瓦松。
叶因春后长,花为雨来浓。
影混鸳鸯色,光含翡翠容。
天然斯所寄,地势太无从。
接栋临双阙,连甍近九重。
宁知深涧底,霜雪岁兼封。 -
27.《灵松歌》 唐·齐己
灵松灵松,是何根株。
盘擗枝干,与群木殊。
世眼争知苍翠容,薜萝遮体深朦胧。
先秋瑟瑟生谷风, -
28.《南歌子(是日微雨,过午而霁,晚遂月出,次刘无言韵)》 宋·叶梦得
雨惜山容敛,云矜棹影开。
忽看霁色射林隈。
为问湖亭清影、为谁来。
尽洗归时路,重倾醉后杯。
未应霜雪遽相催。
留得佳期犹在、共徘徊。 -
29.《满江红(招云岩、朔斋于雷园,二公用前雪韵赋梅)》 宋·李曾伯
万紫千红,都不似、玉奴一白。
三数萼、有冰霜操,无脂粉色。
长共竹君松友伴,岂容蝶使蜂媒入。
似惠和、伊任与夷清,兼三德。 -
30.《满庭霜(墨梅)》 宋·周纯
脂泽休施,铅华不御,自然林下真风。
欲窥馀韵,何处问仙踪。
路压横桥夜雪,看暗淡、残月朦胧。
无言处,丹青莫拟,谁寄染毫工。 -
31.《应天长(断桥残雪)》 宋·张矩
甃澌冱晓,篙水涨漪,孤山渐卷云簇。
又见岸容舒腊,菱花照新沐。
横斜树,香未北。
倩点缀、数梢疏玉。 -
32.《应天长(断桥残雪)》 宋·张矩
甃澌冱晓,篙水涨漪,孤山渐卷云簇。
又见岸容舒腊,菱花照新沐。
横斜树,香未北。
倩点缀、数梢疏玉。 -
33.《西山桐十咏·桐孤》 宋·陈翥
高梧已繁盛,萧萧西山陇。
毳叶竟开展,孙枝自森耸。
擅美推东南,滋荣藉萋菶。
不能容燕雀,只许栖鸾凤。 -
34.《挽故和容州朝请陶公》 宋·丁师正
嚼得菜根断,诗寒骨更臞。
爱民心雪白,报国鬓霜估。
仕久衣长破,归来屋亦无。
全家寄僧舍,冰冻折吟须。 -
35.《挽故和容州朝请陶公》 宋·丁师正
苦硬黄花节,霜枝香更清。
乾坤一庞老,今古两渊明。
白玉难重见,孤冰不复清。
梦中期会面,雪涕话平生。 -
36.《跃马泉》 宋·李景遹
南山突兀横青空,鹿豕禽鱼得所宫。
修鳞于此亦养德,光怪夜发山川红。
风云变化化事已矣,独有崖峤留馀雄。
至今山泉脉四溢,喷薄声撼枯枬枫。 -
37.《己酉练圻寓舍咏雪》 明·王彝
青龙己酉丰稔叶,岁星一终旬日浃。
天容黄黄风氵疌々正好,云同八表不见叶。
漏促辰酉日车跲,目眩空花气屡慑。
冻指欲堕数蓂荚,股栗匪由冰上踏。 -
38.《雪月溪山歌送天然道首座归蜀》 明·香严和尚
蜀路连云知几许,策勤斯道耐寒暑。
拨开云雾睹青天,仍与孤云为伴侣。
布慈云,施法雨,竿木随身能作主。
德云不在妙高峰,此去逢人休错举。 -
39.《中秋对月(三首·丁未)》 明·易恒
冰壶出水净无波,不著漂漂一苇过。
鼓角声沈知夜寂,梧桐叶尽觉秋多。
年侵容鬓烦霜雪,凉到衣裳惜芰荷。
只恐桂花零落尽,空留清影自婆娑。 -
40.《送郑户曹赋席上果得榧子》 宋·苏轼
彼美玉山果,粲为金盘实。
瘴雾脱蛮溪,清樽奉佳客。
客行何以赠,一语当加璧。
祝君如此果,德膏以自泽。