-
1.《陶通明》 宋·邓林
眉疏目朗姿圆通,诗书万卷罗心胸。
华阳三茅仙洞中,凤笙隐隐和松风。
薪林图识呈梁公,朱砂曾青霜雪容。
服之身体飘轻鸿,积金涧泉东复东。
山中宰相那无功,昭阳竟作单于宫。 -
2.《监中直舍种竹同冲卿邻几探韵赋得风字》 宋·韩维
职事惰不理,种竹养疏慵。
爱此炎暵辰,独抱霜雪容。
清阴动脩架,秀色如本丛。
日落众客散,萧萧庭户风。 -
3.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
4.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
5.《九章之九 悲回风》 先秦·屈原
悲回风之摇蕙兮,心冤结而内伤;
物有微而陨性兮,声有隐而先倡。
夫何彭咸之造思兮,暨志介而不忘;
万变其情岂可盖兮,孰虚伪之可长? -
6.《娇女诗》 魏晋·左思
吾家有娇女,皎皎颇白皙。
小字为纨素,口齿自清历。
鬓发覆广额,双耳似连璧。
明朝弄梳台,黛眉类扫迹。 -
7.《解语花·云容冱雪》 宋·施岳
云容冱雪,暮色添寒,楼台共临眺。
翠丛深窅。
无人处、数蕊弄春犹小。
幽姿谩好。 -
8.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
9.《辛丑春雪甚意有感》 宋·陈造
岁序各司存,雪神庀厥终。
度腊不成白,接春吹旱风。
井脉青烟起,地毛黄埃蒙。
东君借一怒,瘁事玄云同。 -
10.《式贤和杜夔府百韵过余秋崖下大篇舂容笔力乃》 宋·方岳
林壑黄昏外,衡门紫翠边。
火耕今已老,云卧几何年。
棋敛将残局,篙回兴尽船。
画麟真已矣,骑犊适悠然。 -
11.《哀江头》 明·何白
飞云渡口西风急,津吏停桡刺船立。
始阳公子方垂髫,掩抑依依向余泣。
为言阿父守南康,双旌五马烂生光。
宁知廉吏反成罪,诸孤藐尔身凄凉。 -
12.《南还以诗代书赠京师旧僚》 唐·张九龄
薄宦晨昏阙,尊尊义取斯。
穷愁年貌改,寂历尔胡为。
不谄词多忤,无容礼益卑。
微生尚何有,远迹固其宜。 -
13.《题赠郑秘书征君石沟溪隐居》 唐·白居易
郑君得自然,虚白生心胸。
吸彼沆瀣精,凝为冰雪容。
大君贞元初,求贤致时雍。
蒲轮入翠微,迎下天台峰。 -
14.《和子由记园中草木十一首》 宋·苏轼
煌煌帝王都,赫赫走群彦。
嗟汝独何为,闭门观物变。
微物岂足观,汝独观不倦。
牵牛与葵蓼,采摘入诗卷。 -
15.《鸣皋歌,送岑征君(时梁园三尺雪,在清泠池作)》 唐·李白
若有人兮思鸣皋,阻积雪兮心烦劳。
洪河凌竞不可以径度,冰龙鳞兮难容舠.
邈仙山之峻极兮,闻天籁之嘈嘈。
霜崖缟皓以合沓兮, -
16.《望禁门松雪》 唐·王涯
宿云开霁景,佳气此时浓。
瑞雪凝清禁,祥烟幂小松。
依稀鸳瓦出,隐映凤楼重。
金阙晴光照,琼枝瑞色封。
叶铺全类玉,柯偃乍疑龙。
讵比寒山上,风霜老昔容。 -
17.《狱中书情上使君(长文为强暴所诬系狱,献诗雪冤)》 唐·程长文
妾家本住鄱阳曲,一片贞心比孤竹。
当年二八盛容仪。
红笺草隶恰如飞。
尽日闲窗刺绣坐,有时极浦采莲归。 -
18.《喜朝天(腊中雪后东湖闲宴)》 宋·黄裳
雪云浓。
送愁思,衾寒更怯霜风。
惹起离恨,为光阴恼,人意无穷。
谁省年华屡换,渐作个、浮生玉髯翁。 -
19.《喜朝天(腊中雪后东湖闲宴)》 宋·黄裳
雪云浓。
送愁思,衾寒更怯霜风。
惹起离恨,为光阴恼,人意无穷。
谁省年华屡换,渐作个、浮生玉髯翁。 -
20.《广阴亭诗》 宋·陈士徽
唐翁静者闭门饮水啜粥无知音,我能发尔一片冰清心。
巨风吹天振海浪如屋,此翁林中眠正熟。
中天渴乌吐火六合新开窑,此翁两鬓秋飕飕。
小儿烂羊瓜果尽青紫,此翁临水洗双耳。