-
21.《未至安乐坊,隔林望见霜铿岭两峰特奇》 宋·杨万里
天知老子厌凡山,别放潜环伏宝看。
一行横林遮岭脚,两峰如笋出云端。
举头瞥见还惊遯,到骨清奇特地寒。
彼此相遭有缘法,悔将嗔喜触漓岏。 -
22.《德远叔坐上赋肴核八首糖霜》 宋·杨万里
亦非崖蜜亦非饧,青女吹霜冻作冰。
透骨清寒轻著齿,嚼成人迹板桥声。 -
23.《听履霜操》 宋·黄庭坚
灵宫窈窕兮寒夜永,篁打造天兮明月下影,木叶陨霜兮秋声动。
我以岁莫起视夜兮,北山饮予斗柄。
幽人拂琴而当予,曰夫子则锺期,尝试刳心而为之听。
若有人兮亦既修,宴衽席之言兮不知其子之齐圣。 -
24.《满庭芳·偃屈霜青》 元·元好问
偃屈霜青,*层烟碧,□□□古人间。
山光林色,常伴住人闲。
元有仙风道骨。
□心趁、玉笋朝班。 -
25.《醉蓬莱·正霜融日暖》 宋·无名氏
正霜融日暖,两两蓂开,阳生时候。
喜见文星,上有箕星照。
须信岳神,储降,诞作儒林秀。
一举登科,蟾宫稳步,桂香满袖。 -
26.《从昭祖乞糖霜》 宋·邓肃
甜满中边一夜冰,璀璀璨璨自天成。
冷香入骨追琼液,秀色当筵莹水晶。
绛阙不须餐沆瀣,玉池何事养胎津。
从公乞取洗蒸郁,一驭寒风上太清。 -
27.《霜露吟》 宋·苏泂
短褐新冬逼,中流一棹孤。
旅程沙泊雁,行色树穿驴。
霜露悲愁骨,功名畏老夫。
平生知范蠡,尝胆会吞吴。 -
28.《白拒霜》 宋·林景熙
美人潇洒江水东,玉为肌骨冰为容。
岂无嫣红闹别浦,自性淡伫羞迎逢。
燕脂百斛斗宫饰,白帝有令毋纤稼。
霜纨雾谷许在列,其敢诲冶女不共。 -
29.《留吴田霜崖吴居士宅予仲女许其孙姻》 宋·方回
众山环如规,中有一川水。
山腴翠树圆,水洁玉石峙。
居人近百家,耕余习文史。
此翁独能诗,早充宾贡士。 -
30.《中庭霜夜月明如昼效李长吉体》 宋·释宝昙
庭空若无地,霜月不自寒。
姮娥天上人,腊月犹冰纨。
放开玻璃镜,转向碧玉盘。
人间水晶域,万象梨花团。 -
31.《礼道吾雷塔在石霜》 宋·释智愚
祖师灵骨见应难,霹雳声中过别山。
父子祗缘机不密,翻成千古是非关。 -
32.《病中感怀》 唐·李煜
憔悴年来甚,萧条益自伤。
风威侵病骨,雨气咽愁肠。
夜鼎唯煎药,朝髭半染霜。
前缘竟何似,谁与问空王。 -
33.《横吹曲辞·关山月》 唐·张籍
秋月朗朗关山上,山中行人马蹄响。
关山秋来雨雪多,行人见月唱边歌。
海边漠漠天气白,胡儿夜度黄龙碛。 -
34.《登高丘而望远》 唐·李白
登高丘,望远海。
六鳌骨已霜,三山流安在?
扶桑半摧折,白日沈光彩。
银台金阙如梦中,秦皇汉武空相待。 -
35.《相和歌辞·从军行二首》 唐·虞世南
涂山烽候惊,弭节度龙城。
冀马楼兰将,燕犀上谷兵。
剑寒花不落,弓晓月逾明。
凛凛严霜节,冰壮黄河绝。 -
36.《相和歌辞·雁门太守行》 唐·张祜
城头月没霜如水,趚趚蹋沙人似鬼。
灯前拭泪试香裘,长引一声残漏子。
驼囊泻酒酒一杯,前头啑血心不回。
寄语年少妻莫哀,鱼金虎竹天上来,雁门山边骨成灰。 -
37.《侠客行》 唐·李白
赵客缦胡缨,吴钩霜雪明。
银鞍照白马,飒沓如流星。
十步杀一人,千里不留行。
事了拂衣去,深藏身与名。 -
38.《杂歌谣辞·李夫人歌》 唐·李商隐
一带不结心,两股方安髻。
惭愧白茅人,月没教星替。
剩结茱萸枝,多擘秋莲的。
独自有波光,彩囊盛不得。 -
39.《从军行二首(一作拟古)》 唐·虞世南
涂山烽候惊,弭节度龙城。
冀马楼兰将,燕犀上谷兵。
剑寒花不落,弓晓月逾明。
凛凛严霜节,冰壮黄河绝。 -
40.《古意六首》 唐·王绩
幽人在何所,紫岩有仙躅。
月下横宝琴,此外将安欲。
材抽峄山干,徽点昆丘玉。
漆抱蛟龙唇,丝缠凤凰足。