-
1.《赠王桂阳》 南北朝·吴均
松生数寸时,遂为草所没。
未见笼云心,谁知负霜骨。
弱干可摧残,纤茎易陵忽。
何当数千尺,为君覆明月。 -
2.《寄题江外草堂(梓州作,寄成都故居)》 唐·杜甫
我生性放诞,雅欲逃自然。
嗜酒爱风竹,卜居必林泉。
遭乱到蜀江,卧疴遣所便。
诛茅初一亩,广地方连延。 -
3.《寄题江外草堂(梓州作,寄成都故居)》 唐·杜甫
我生性放诞,雅欲逃自然。
嗜酒爱风竹,卜居必林泉。
遭乱到蜀江,卧疴遣所便。
诛茅初一亩,广地方连延。 -
4.《奉和袭美伤史拱山人》 唐·陆龟蒙
曾说山栖欲去寻,岂知霜骨葬寒林。
常依净住师冥目,兼事容成学算心。
逋客预斋还梵唱,老猿窥祭亦悲吟。
唯君独在江云外,谁诔孤贞置岘岑。 -
5.《松石晓景图》 唐·陆龟蒙
霜骨云根惨淡愁,宿烟封著未全收。
将归与说文通后,写得松江岸上秋。 -
6.《梅花》 宋·陈纪
冰霜骨格玉精神,索笑巡檐不厌频。
清瘦绝如人有韵,品题除是笔无尘。
一枝影裹溪山晚,万斛香中天地春。
几度见渠诗便好,此花前世定诗人。 -
7.《拟吉州解试秋风楚竹冷诗》 宋·杨万里
客子征行日,偏逢楚水秋。
一风来瑟瑟,万竹冷修修。
吹作清霜骨,声酣古渡头。
班林寒欲裂,碧节爽还幽。
不复披襟快,长怀落帽愁。
少陵诗思苦,送别更宜搜。 -
8.《西壁画松》 宋·宋祁
数株森立写皴坚,霜骨鳞肤千万年。
秦帝从官徒自苦,取封不及大夫贤。 -
9.《腊中步月二绝》 宋·洪咨夔
平山堂下解围去,天水堡前经战来。
天地无情一般月,照人霜骨白皑皑。 -
10.《破榴》 宋·刘学箕
蜂殻盈盈万颗珠,润于玛瑙浸水壶。
吟心先自清如水,嚼了寒霜骨更臞。