-
1.《晨起》 宋·陆游
鸡已参差唱,窗才纔曨明。
高林风不止,丛竹露如倾。
梦为多难记,诗缘嬾少成。
晨兴了无事,散发遶阶行。 -
2.《冬夜》 宋·陆游
忽忽流年恨,悠悠独夜情。
向人灯欲语,遶舍露如倾。
梦每轻千里,愁偏怯五更。
殷勤桑落酒,好为解余酲。 -
3.《野寺》 宋·陆游
僧壁题名半阙讹,重来叹息屡摩挲。
林蝉欲断暮复急,竹露如倾秋更多。
半俸渐偿赊酒券,故衫已换钓鱼蓑。
西窗一看枯棋罢,归去还忧烂斧柯。 -
4.《五鼓入城》 宋·陆游
道旁竹树露如倾,带睡悠悠十里行。
晓色未分烟尚重,压城楼阁已峥嵘。 -
5.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
6.《古柏行》 唐·杜甫
孔明庙前有老柏,柯如青铜根如石。
霜皮溜雨四十围,黛色参天二千尺。
君臣已与时际会,树木犹为人爱惜。
云来气接巫峡长,月出寒通雪山白。 -
7.《疏影·咏荷叶》 宋·张炎
碧圆自洁。
向浅洲远渚,亭亭清绝。
犹有遗簪,不展秋心,能卷几多炎热。
鸳鸯密语同倾盖,且莫与、浣纱人说。 -
8.《柳湖感物》 宋·苏辙
柳湖万柳作云屯,种时乱插不须根。
根如卧蛇身合抱,仰视不见蜩蝉喧。
开花三月乱飞雪,过墙度水无复还。
穷高极远风力尽,弃坠泥土颜色昏。 -
9.《赠霆伯侄》 宋·姚勉
灵源聚英气,融作云霞精。
霆伯挹其秀,胸府怀光晶。
诵书过万卷,落笔超群英。
文章有余力,武诗吟性情。 -
10.《表夏十首》 唐·元稹
夏风多暖暖,树木有繁阴。
新笋紫长短,早樱红浅深。
烟花云幕重,榴艳朝景侵。
华实各自好,讵云芳意沉。