-
121.《无俗念 鸣鹤馀音卷之一》 元·郝大通
十年学道,遇明师、指破神仙真诀。
一句便知天外事,万载千年疑绝。
见色明心,闻声悟道,此理难言说。
玄关斡运,心生无限欢悦。 -
122.《沁园春 寿节秋谷平章十一月朔》 元·程文海
河汉无云,淡月疏星,玉宇初澄。
渐金仙掌上,露华高洁,西风阵里,霜气ㄚχ。
浪蕊浮花,狂茨*蔓,此日纷纷一扫平。
谁欤似,有天公锡号,秋谷山人。 -
123.《苏武慢 鸣鹤馀音全真冯尊师,本燕赵书生,》 元·虞集
曲,高洁雄畅,最传者苏武慢二十篇。
前十篇道遗世之乐,后十篇论修仙之事。
曾稽费无隐独善歌之,闻者有凌云之思,无复流连光景者矣。
予山居每登高望远,则与无隐歌而和之。 -
124.《送馆主朝宪使之淮西四十韵》 明·张以宁
宇宙开昌运,山川产荩臣。
周邦多士贵,鲁国一儒真。
江海襟无际,风雷笔有神。
渊涵珠皎洁,山立玉嶙峋。 -
125.《满江红 庚辰中秋》 近代·汪精卫
一点冰蟾,便做出十分秋色,光满处。
家家愁幂,一时都揭。
世上难逢干净土,天心终见重轮月。
叹桑田沧海亦何常,圆还缺。 -
126.《常熟致道观七星桧》 明·黄云
琴川古迹得纵观,七桧象斗罗仙坛。
真人手植自梁代,燧人之火不及钻。
成形成象两昭应,斟酌元气其无端。
阴敷古殿覆玉座,星宫瞻天肃圣颜。 -
127.《赠邹葆光道士》 宋·曹仙家
罗浮道士真仙子,跃出樊笼求不死。
冰壶皎洁水鉴清,洞然表里无尘滓。
叱咤雷霆发指端,馘邪役鬼篆飞丹。
朝吞露气松窗暖,夜礼星辰玉简寒。 -
128.《步虚歌》 宋·陈仁玉
仙之来兮驾五龙,霓旌绛节冷然风。
谁欤擘脯金盘供,垂要绿发颜如童。
五百余载一瞬中,蓬莱水浅来何从。
蔡翁得鞭与道通,云间遗臼堕半空。 -
129.《雹》 宋·戴埴
玄默执徐岁,月律终无射。
京师连雨雹,小者如弹,大者如拳。
林柯叶乱下, -
130.《颂古十九首》 宋·释法全
遍身是,通身是,净洁浑身涴却屎。
拽来露出猛风吹,谁教背手摸枕子。 -
131.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
132.《秋日即事二首》 明·丰坊
入秋残暑退,向晚病心清。
露叶和萤坠,风条杂鹳鸣。
最甘蔬饭洁,渐怯葛衣轻。
坐听西楼角,呜呜向月明。 -
133.《矢柏舟》 明·葛高行文
泛柏舟之河中兮,忽亻宅傺而内结。
含薄怒以惓惓兮,心郁郁而坚节。
念两髦之我仪兮,矢靡他而志诀。
持仁义以内修兮,遇纬繣而肠绝。 -
134.《愀离帏》 明·葛高行文
离玄帐之五载兮,致桂酒而为羞。
神剡剡而如见兮,目无睹而心忧。
思旧爱之莫得兮,逝长往而悠悠。
协清和之斌斌兮,护二仪之〖姽柔。 -
135.《题孙氏遗墨轩》 明·揭轨
宣文学士吾季父,草书往往追怀素。
玉堂多暇日临池,方驾长沙美无度。
闻道尊公居豫章,亦以能书相颉颃。
锦囊长纸霜玉洁,清醉时时临数行。 -
136.《十二月乐章》 未知·李德
正月东方日出香茸茸,长条短条花眼红。
柔云弱雨暗填空,茫茫蝴蝶破春风。
鸾帕抹烟山梦浓,萧飒愁思开暝容。
江头溘溘水声动,微和着柳黄金重。 -
137.《赠故大同府节判魏张公祝入祠七十韵》 明·卢柟
魏博富才薮,储英断幽显。
金璞无留精,虎豹澄视眄。
文章两汉际,墨迹苍颉篆。
多贤信足征,特秀殊异撰。 -
138.《张烈妇》 明·陆师道
抱璧置泥涂,皎然质不泯。
菖蒲九节花,虽死常流芬。
十三学裁衣,十六诵诗书。
十七妇道成,十八为君妻。 -
139.《凉月》 明·钦叔阳
秋光盈盈秋气肃,河汉无声凉万斛。
何来天镜澹明玉,不照华堂照空谷。
空谷佳人颦翠眉,宝奁斜掩罘罳垂。
当轩畏见光如练,窥户愁看景似规。 -
140.《寒荄》 明·钦叔阳
出其东门,遥望平原。
离离衰草,漠漠黄昏。
岂必离别,始为销魂。
望王孙兮不归,思公子兮无言。