-
1.《蓼萧》 先秦·佚名
蓼彼萧斯,零露湑兮。
既见君子,我心写兮。
燕笑语兮,是以有誉处兮。
蓼彼萧斯,零露瀼瀼。 -
2.《野有蔓草》 先秦·佚名
野有蔓草,零露漙兮。
有美一人,清扬婉兮。
邂逅相遇,适我愿兮。
野有蔓草,零露瀼瀼。
有美一人,婉如清扬。
邂逅相遇,与子偕臧。 -
3.《霜露吟》 宋·邵雍
天地有润泽,其降也瀼瀼。
暖则为湛露,寒则为繁霜。
为露万物悦,为露万物伤。
二物本一气,恩威何照彰。 -
4.《野有蔓草》 先秦·诗经
野有蔓草,零露漙[1]兮。
有美一人,清扬婉兮。
邂逅相遇,适我愿兮。
野有蔓草,零露瀼瀼[2]。
有美一人,婉如清扬。
邂逅相遇,与子偕臧。 -
5.《寄题兰陵郡斋梅露堂》 宋·曾协
兰陵为郡更齐梁,地望卓荦闻四方。
清班诜诜储材良,相踵往佩太守章。
宪公遗爱初未忘,当时瑞露今名堂。
於兹辽辽几星霜,此邦复得尚书郎。 -
6.《秋蕊香(生日)》 宋·史浩
玉露瀼瀼,秋色似画,东堂宴席初开。
红萸泛寿斝,紫菊上妆台。
倚栏见、新雁已南来。
落霞孤鹜徘徊。 -
7.《拟古八首》 宋·陈普
秋声金气流,天空露瀼瀼。
素波合流月,淫淫满庭霜。
遥夜一美人,寒闺自徘徊。
暗法规订凌波,轻飚感鸣珰。 -
8.《戏作墨竹二本赠鹤林因为之赞》 宋·白玉蟾
一枝嫩绿,数叶老苍。
夜半月明,清露瀼瀼。 -
9.《奉和御製玉清昭应宫甘露歌》 宋·夏竦
祝圣清场初展礼,鸿都向晓彰繁祉。
郁郁织枝正后凋,瀼瀼瑞采俄雰委。
吉云五色比还疏,况是严冬岁律馀。
承以玉杯甘若蜜,凝于翠幄皎如珠。 -
10.《和黄山秋吟》 宋·卫宗武
珠露瀼瀼金作风,秋声凄怨入焦桐。
骎骎碧树霜痕染,那复宫题叶上红。