-
1.《玉楼春(集句)》 宋·秦观
狂风落尽深红色。
春色恼人眠不得。
泪沿红粉湿罗巾,怨入青尘愁锦瑟。
岂知一夕秦楼客。
烟树重重芳信隔。
倚楼无语欲销魂,柳外飞来双羽玉。 -
2.《梦中作》 宋·张君房
亭尤逢夜竹,不识自知音。
朦胧望明月,终得拂青尘。 -
3.《愚公谷三首(青龙寺与黎昕戏题)》 唐·王维
愚谷与谁去,唯将黎子同。
非须一处住,不那两心空。
宁问春将夏,谁论西复东。
不知吾与子,若个是愚公。 -
4.《青龙寺昙壁上人院集》 唐·裴迪
灵境信为绝,法堂出尘氛。
自然成高致,向下看浮云。
迤逦峰岫列,参差闾井分。
林端远堞见,风末疏钟闻。
吾师久禅寂,在世超人群。 -
5.《青楼曲二首》 唐·王昌龄
白马金鞍从武皇,旌旗十万宿长杨。
楼头小妇鸣筝坐,遥见飞尘入建章。
驰道杨花满御沟,红妆缦绾上青楼。
金章紫绶千馀骑,夫婿朝回初拜侯。 -
6.《青山峡口泊舟怀狄侍御》 唐·岑参
峡口秋水壮,沙边且停桡。
奔涛振石壁,峰势如动摇。
九月芦花新,弥令客心焦。
谁念在江岛,故人满天朝。 -
7.《青龙招提归一上人远游吴楚别诗》 唐·岑参
久交应真侣,最叹青龙僧。
弃官向二年,削发归一乘。
了然莹心身,洁念乐空寂。
名香泛窗户,幽磬清晓夕。 -
8.《南池夜宿,思王屋青萝旧斋》 唐·岑参
池上卧烦暑,不栉复不巾。
有时清风来,自谓羲皇人。
天晴云归尽,雨洗月色新。
公事常不闲,道书日生尘。
早年家王屋,五别青萝春。
安得还旧山,东谿垂钓纶。 -
9.《青丝(青丝白马,用侯景事,以比仆固怀恩)》 唐·杜甫
青丝白马谁家子,粗豪且逐风尘起。
不闻汉主放妃嫔,近静潼关扫蜂蚁。
殿前兵马破汝时,十月即为齑粉期。
未如面缚归金阙,万一皇恩下玉墀。 -
10.《露青竹杖歌》 唐·顾况
鲜于仲通正当年,章仇兼琼在蜀川。
约束蜀儿采马鞭,蜀儿采鞭不敢眠。
横截斜飞飞鸟边,绳桥夜上层崖颠。 -
11.《早夏青龙寺致斋凭眺感物因书十四韵》 唐·权德舆
晓出文昌宫,憩兹青莲宇。
洁斋奉明祀,凭览伤夐古。
秦为三月火,汉乃一抔土。
诈力自湮沦,霸仪终莽卤。 -
12.《青石-激忠烈也》 唐·白居易
青石出自蓝田山,兼车运载来长安。
工人磨琢欲何用,石不能言我代言。
不愿作人家墓前神道碣, -
13.《青龙寺早夏》 唐·白居易
尘埃经小雨,地高倚长坡。
日西寺门外,景气含清和。
闲有老僧立,静无凡客过。
残莺意思尽,新叶阴凉多。 -
14.《微之到通州日授馆未安见尘壁间有数行字读之…因酬长句》 唐·白居易
十五年前似梦游,曾将诗句结风流。
偶助笑歌嘲阿软,可知传诵到通州。
昔教红袖佳人唱,今遣青衫司马愁。
惆怅又闻题处所,雨淋江馆破墙头。 -
15.《夏雨后题青荷兰若》 唐·施肩吾
僧舍清凉竹树新,初经一雨洗诸尘。
微风忽起吹莲叶,青玉盘中泻水银。 -
16.《北青萝》 唐·李商隐
残阳西入崦,茅屋访孤僧。
落叶人何在,寒云路几层。
独敲初夜磬,闲倚一枝藤。
世界微尘里,吾宁爱与憎。 -
17.《发青山》 唐·赵嘏
凫鹥声暖野塘春,鞍马嘶风驿路尘。
一宿青山又前去,古来难得是闲人。 -
18.《发青山》 唐·赵嘏
凫鹥声暖野塘春,鞍马嘶风驿路尘。
一宿青山又前去,古来难得是闲人。 -
19.《寄青城山颢禅师》 唐·崔涂
怀师不可攀,师往杳冥间。
林下谁闻法,尘中只见山。
终年人不到,尽日鸟空还。
曾听无生说,应怜独未还。 -
20.《青冢》 唐·张蠙
倾国可能胜效国,无劳冥寞更思回。
太真虽是承恩死,只作飞尘向马嵬。