-
41.《陈子尚沧洲趣》 宋·曾丰
湘江之水青悠悠,沧江宛在江中流。
猗兰青青结幽思,杜若纷纷生远愁。
前湾瞥见一渔艇,何处飞来双白鸥。
帝子不归烟雨暮,参差吹断楚天秋。 -
42.《琴曲歌辞·幽兰》 唐·崔涂
幽植众能知,贞芳只暗持。
自无君子佩,未是国香衰。
白露沾长早,青春每到迟。
不知当路草,芳馥欲何为。 -
43.《冬宵引赠司马承祯》 唐·宋之问
河有冰兮山有雪,北户墐兮行人绝。
独坐山中兮对松月,怀美人兮屡盈缺。
明月的的寒潭中,青松幽幽吟劲风。
此情不向俗人说,爱而不见恨无穷。 -
44.《幽絷书情通简知己》 唐·骆宾王
昔岁逢杨意,观光贵楚材。
穴疑丹凤起,场似白驹来。
一命沦骄饵,三缄慎祸胎。
不言劳倚伏,忽此遘邅回。 -
45.《杂咏五首·幽人居》 唐·储光羲
幽人下山径,去去夹青林。
滑处莓苔湿,暗中萝薜深。
春朝烟雨散,犹带浮云阴。 -
46.《幽居》 唐·韦应物
贵贱虽异等,出门皆有营。
独无外物牵,遂此幽居情。
微雨夜来过,不知春草生。
青山忽已曙,鸟雀绕舍鸣。
时与道人偶,或随樵者行。
自当安蹇劣,谁谓薄世荣。 -
47.《东峰亭各赋一物得幽径石》 唐·王纬
片石东溪上,阴崖剩阻修。
雨馀青石霭,岁晚绿苔幽。
从来不可转,今日为人留。 -
48.《退居(一作退老)》 唐·孟郊
退身何所食,败力不能闲。
种稻耕白水,负薪斫青山。
众听喜巴唱,独醒愁楚颜。
日暮静归时,幽幽扣松关。 -
49.《春归昌谷》 唐·李贺
束发方读书,谋身苦不早。
终军未乘传,颜子鬓先老。
天网信崇大,矫士常慅慅。
逸目骈甘华,羁心如荼蓼。 -
50.《官不来,题皇甫湜先辈厅》 唐·李贺
官不来,官庭秋,老桐错干青龙愁。
书司曹佐走如牛,叠声问佐官来不。
官不来,门幽幽。 -
51.《池上幽境》 唐·白居易
袅袅过水桥,微微入林路。
幽境深谁知,老身闲独步。
行行何所爱,遇物自成趣。
平滑青盘石,低密绿阴树。
石上一素琴,树下双草屦。
此是荣先生,坐禅三乐处。 -
52.《幽轩》 唐·欧阳玭
幽轩斜映山,空涧复潺潺。
重叠岩峦趣,遥来窗户间。
桃花飘岫幌,燕子语松关。
衣桁侵池翠,阶痕露藓斑。
临风清瑟奏,对客白云闲。
眷恋青春色,含毫俯碧湾。 -
53.《赠峨嵋山弹琴李处士》 唐·韦庄
峨嵋山下能琴客,似醉似狂人不测。
何须见我眼偏青,未见我身头已白。
茫茫四海本无家,一片愁云飏秋碧。 -
54.《赠峨嵋山弹琴李处士》 唐·韦庄
峨嵋山下能琴客,似醉似狂人不测。
何须见我眼偏青,未见我身头已白。
茫茫四海本无家,一片愁云飏秋碧。 -
55.《鹧鸪天·堂上幽人睡自闲》 金朝·段成己
堂上幽人睡自闲。
门前声利聚为团。
花香恼梦寻无处,诗句撩人写复难。
空自叹,倩谁宽。
惊鸟三绕几时安。
青山融岸迎人笑,旧有盟言且莫 -
56.《幽趣十二首》 宋·郑刚中
幽趣无人会,池塘又吐青。
云间万里客,竹下一门扃。
空翠侵书帙,飞花入草亭。
杖藜寻柏子,慢火待馀馨。 -
57.《赠李节妇》 宋·李谨思
猝猝多羝屈,幽幽独雉经。
借渠施粉黛,聊与照丹青。
孤槥何年寄,重泉底处扃。
有人能缩地,不隔短长亭。 -
58.《题净明寺》 宋·周日明
幽幽古寺中,石径受苔封。
白日无一事,青山只四峰。
野蔬为佛供,涧水替人舂。
僧因煎新茗,林间拾坠松。 -
59.《幽居》 明·金大车
依依人境外,削迹散幽情。
放棹晚潮至,开门春草生。
青旌溪上浴,黄犊雨中耕。
长日江村静,惟闻伐木声。 -
60.《白狗峡》 宋·范成大
江纹圆复破,树色昏还明。
连滩竹节稠,汹怒奔夷陵。
石矶铁色顽,相望如奸朋。
踞岸意不佳,当流势尤狞。