-
221.《书警》 宋·杜濬之
食李弗嫌苦,食梅弗嫌酸。
不为身所累,且从心所安。
吾分固云簿,吾志亦非单。
静看如山祸,差之一念閒。 -
222.《晨晦》 明·方氏
终朝无所见,茫茫烟雾侵。
白日不相照,何况他人心。
枯梅依古壁,寒鸟度高岑。
静坐孤窗中,幽响成哀吟。
春水一已平,杨柳一已深。
故物无遗迹,萧条风入林。 -
223.《庵》 宋·冯修之
孤庵半掩门,竹外见前村。
地僻山容静,天阴日色昏。
风琴鸣木杪,水乐漱云根。
苍壁题诗处,淋漓醉墨痕。 -
224.《和鲍守次韵林德祖十四首》 宋·傅察
对代勤民岂外轻,声名今已播边亭。
风摇铃阁终晨静,雨锁棠阴满地青。
赐表殊功宜冕服,荣分从吏亦缇屏。
如公学问留闲郡,东壁何人应二星。 -
225.《哀吕东莱》 宋·巩丰
呜呼吕夫子,天姿素颙昂。
文献绍家学,刻意稽虞唐。
看书如月,洞照所未详。
云雾养豹质,彝尊瑑龙章。 -
226.《再扈从游小山二首》 宋·过孟玉
仙阙岧嶢紫翠凝,蓬莱楼观喜重登。
桫椤树老当金殿,灵壁峰高倚玉绳。
辇路苔深龙瓮古,瀛洲风静海波澄。
分明记得经行处,曾侍君王到上层。 -
227.《灵岩》 宋·何子举
灵岩之境最超卓,高隐翠微浸碧落。
迢迢一迳倒青松,壁阙危门敞虚阁。
敞虚阁,见寥廓,万叠青山连海角。 -
228.《即事》 宋·黄庚
雀罗门户静,无客扣柴扃。
索句髭先白,看书眼尚青。
云粘题石壁,月浸汲泉瓶。
笑杀利名客,沉酣死不醒。 -
229.《题灵岩寺》 宋·孔舜思
忽从平地出尘笼,亲到诸天释梵宫。
却悟冗宫长役物,争如大士日谈空。
山横青壁千层合,泉迸丹崖一线通。
幽鸟静啼人外境,疏钟不堕世间风。
目无可欲猿猱伏,心绝微尘冰鉴融。
自恨无缘陪宴坐,它生愿效种松翁。 -
230.《赠水帘洞黄秀才》 宋·林干之
读书避世喧,结庐五云表。
澹泊足生涯,诘曲藏深杳。
仰观红日近,俯视众山小。
沧溟舞澎湃,云气度浩渺。 -
231.《熊守子复左史刻九朝宸翰寘于台学赋诗记之》 宋·林师蒧
皇天佑宋实历昌,列圣功德高虞唐。
万机余暇不自逸,银钩铁画挥天章。
洋洋谟训揭日月,留心庶事宁少忘。
当时赐予皆贤杰,至今缇袭为珍藏。 -
232.《冰泉洞》 宋·刘达
飞泉落巍巍,湍水去激激。
未若洞中源,静渊如得适。
清润挹千岩,冷凝涵四壁。
幽讨会有时,烦襟聊与涤。 -
233.《秋霜阁》 宋·刘拯
翰林诗笔振千古,珊瑚照夜横雕梁。
高文胜地占江左,我来戴胜初降桑。
雨师愤郁欲倾注,气蒸柱礎如迸浆。
清风执热逝可濯,定知五月飞秋霜。 -
234.《留蓝溪驿》 宋·罗时用
寂寥孤馆白日静,酣睡有魔那得降。
扣户故人风动竹,齕萁羸马浪翻江。
飞残蝙蝠灯留壁,啼尽栖鸦日到窗。
堪笑浪游成住此,一秋赢得鬓丝霜。 -
235.《客舍》 宋·潘柽
急雨呜空壁,轻寒上薄帏。
愁多空被酒,梦短不成归。
暗想桃花落,遥怜燕子飞。
偷儿欺客寝,夜静卷春衣。 -
236.《食新茶》 宋·释永颐
自囘山中来,泉石足幽弄。
茶经犹太人挂壁,庭草积已众。
拜先俄食新,香凝云乳动。
心开神宇泰,境豁谢幽梦。
至味延冥遐,灵爽脱尘控。
静语生云雷,逸想超鸾凤。
饱此岩壑真,清风愿遐送。 -
237.《留题云门寺》 宋·释智仁
秦峰千古寺,岂易得跻攀。
一梦几回到,片心长此间。
溪光涵石壁,秋色露松关。
静室孤禅后,寒钟夜满山。 -
238.《丙子仲冬紫阁寺聊句》 宋·苏舜元
白石太古水,苍厓六月冰。
昏明咫尺变,身世逗留增。
桥与飞霞乱,人间独鸟升。
风泉冷相搏,楼阁暮逾澄。 -
239.《登金山》 宋·唐文若
江流出岷蜀,万折东南倾。
兹山若巨舫,势欲扼沧溟。
天高象教尊,海岳朝百灵。
云水渺四极,下上涵日星。 -
240.《冬日同王茂翁联句二首》 宋·王枞
风箭射壁缝,寒稜入被单。
幽栖悄无梦,神思静常安。
纸帐悬冰帘,霜华结玉盘。
窗外竹敲竹,坛前旛动旛。
青灯寒燄短,红炭冷灰残。
暗香何处梅,彻夜相檀栾。