-
21.《故蜀别苑在成都西南十五六里梅至多有两大树》 宋·陆游
昔年曾赋西郊梅,茫茫去日如飞埃。
即今衰病百事嬾,陈迹未忘犹一来。
蜀王故苑犁已遍,散落尚有千雪堆。
珠楼玉殿一梦破,烟芜牧笛遗民哀。 -
22.《寄傅君倚同年》 宋·黄庭坚
有情清江水,东下投豫章。
故人江上居,不寄书一行。
相思对明月,谈笑如清光。
向风长叹息,孤雁起寒塘。 -
23.《希真堂东手种菊花十月始开》 宋·欧阳修
当春种花唯恐迟,我独种菊君勿诮。
春枝满园烂张锦,风雨须臾落颠倒。
看多易厌情不专,斗紫夸红随俗好。
豁然高秋天地肃,百物衰零谁暇吊。 -
24.《清明前风雨兼旬城外桃李无在者书室中有酴醿》 宋·郑刚中
素质吐孤芳,柔条敷瘦绿。
谁将刻楮手,作此数蕤玉。
园林烟雨多,百卉飞蔌蔌。
小室偶深静,花意犹清淑。
置之砚席间,鼻观常芬馥。 -
25.《代毛崇夫贺妇翁黄圮老生朝》 宋·楼钥
东都竞风节,清裁称巨贤。
焱驰不自定,相与扶其颠。
独立黄徵君,道周性具全。
辟举既不就,言论亦无传。 -
26.《和宋宰立春雨》 宋·虞俦
怪生淑气静氛埃,知是东君一笑开。
膏雨任能滋宿麦,香风先已上寒梅。
交情太薄莺犹懒,远信难凭雁却回。
闻道君家春最胜,十分眉妩画章台。 -
27.《江汉亭百韵》 宋·郑清之
山川自高深,开避由邃古。
长江泻岷峨,横亘截区宇。
东流为沔津,疏凿仗神禹。
襟带成奥区,都会称鄂渚。 -
28.《悼蔡修斋》 宋·王柏
羌世运之纬繣兮,何故老之不憖遗。
持寸胶而救千丈浑兮,谁与同而共治。
身一约而蹈遗烈兮,不沽直而不徇时。
西极八桂东连吴会兮,贯南纪以周驰。 -
29.《题腾芳书院》 宋·姚勉
若稽隆古时,教者家有塾。
英材归乐得,粹学就私淑。
粹学就私淑。
淳风日云远, -
30.《木兰花慢 武邑县王楫善居室,母俎氏出隆平》 元·王恽
精彩如五六十人。
教授马君向予方以善俗任责楫之孝养致乐,实有关於风化者,故作是词以付,俾来者庶有所劝焉烂云衢彩婺,和晓月,满庭闱。
正梅粉香飘,林梢紫动,淑景初迟。
观津盛传王氏,道孝心、重见老莱衣。 -
31.《崇山图七贤诗》 宋·张嵲
题舆意匠崇崖图,鲁侯为赋溪隐诗。
长松短壑历可数,坐使妙境移于斯。
地灵神秀天所秘,豺嗥虺伏鬼莫窥。
芟蓬扶翳快登览,若有异物阴相之。 -
32.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
33.《汤婆》 宋·释文珦
野翁有汤婆,爱逾美淑姬。
眡之若彭亨,虚中而无为。
冬日则饮汤,身唯一衲随。
曾不涴脂粉,简洁良易资。