-
1.《寄赵七侍御》 唐·李华
摇桨曙江流,江清山复重。
心惬赏未足,川迥失前峰。
凌滩出极浦,旷若天池通。
君阳青嵯峨,开拆混元中。 -
2.《思山居一十首·忆种苽时》 唐·李德裕
尚平方毕娶,疏广念归期。
涧底松成盖,檐前桂长枝。
径闲芳草合,山静落花迟。
虽有苽园在,无因及种时。 -
3.《竹》 唐·崔涯
领得溪风不放回,傍窗缘砌遍庭栽。
须招野客为邻住,看引山禽入郭来。
幽院独惊秋气早,小门深向绿阴开。
谁怜翠色兼寒影,静落茶瓯与酒杯。 -
4.《杏花》 唐·温宪
团雪上晴梢,红明映碧寥。
店香风起夜,村白雨休朝。
静落犹和蒂,繁开正蔽条。
澹然闲赏久,无以破妖娆。 -
5.《题证道寺》 唐·唐彦谦
弯环青径斜,自是野僧家。
满涧洗岩液,插天排石牙。
炉寒馀柏子,架静落藤花。
记得逃兵日,门多贵客车。 -
6.《题证道寺》 唐·唐彦谦
弯环青径斜,自是野僧家。
满涧洗岩液,插天排石牙。
炉寒馀柏子,架静落藤花。
记得逃兵日,门多贵客车。 -
7.《新秋漫兴二首》 明·卢沄
地僻秋先到,门幽客不经。
蛩声共吟韵,霄色入丹青。
古树斜留月,遥空静落星。
坐惊衣袂湿,湛露满中庭。 -
8.《宜春苑》 宋·王安石
宜春旧台沼,日暮一登临。
解带行苍藓,移身坐绿阴。
树疏啼鸟远,水静落花深。
无复增修事,君王惜费金。 -
9.《甲辰寒日游公谨园池》 宋·蔡襄
二月名园蓊郁青,为怜佳节此閒行。
偶因觞咏心远适,暂离尘埃眼倍明。
风静落花深一寸,日迟啼鸟度千声。
主公高意何须道,芳物於人自有情。 -
10.《莫春过吴松垂虹用闻人伯封韵》 宋·李洪
具区吴松同一水,季鹰英灵呼不起。
波平风静落日明,一碧青铜三万里。
幻成水墨思范宽,点缀卧虹排雕栏。
曜晻枫林带烟雨,白鹤飞去何时还。