-
1.《静趣轩》 明·道原法师
躁静失本性,滞寂圣所诃。
不有止观幻,欲静动愈多。
道人非避世,偶此住山阿。
幽侣不到门,况闻车马过。
闲云谢冗迹,止水无惊波。
山光明户庭,定起聊婆娑。
扰扰奔竞者,闻风意如何。 -
2.《仙佛辞》 宋·释文珦
仙以静为道,佛以空为宗。
群动本皆静,万有体恒空。
服食迷静趣,仙道不可从。
宴息昧空性,佛理无由通。 -
3.《寄保暹师》 宋·释文兆
近闻高静趣,犹寄广陵居。
夜会听琴阻。
秋期看月疏。
几成归越梦,久绝入梁书。
四释分题处,年来一榻虚。 -
4.《京口僧院》 宋·释尚能
渺漠人烟外,禅居静趣多。
山遥天接树,江阔日生波。
鸣橹时邻响,征车旧绝过。
清风数声磬,应不入渔歌。 -
5.《竹间亭》 宋·欧阳修
高亭昭初日,竹影凉萧森。
新篁渐解箨,翠色日已深。
雨多苔莓青,幽径无人寻。
静趣久乃得,暂来聊解襟。
清风飒然生,鸣鸟送好音。
佳时不易得,浊酒聊自斟。
兴尽即言返,重来期抱琴。 -
6.《山居杂诗九十首》 宋·曹勋
人惠九皋禽,应节每对舞。
絷彼云汉心,成我闲静趣。
六翮不忍剪,深径任翔翥。
一举遨天风,应到逍遥处。 -
7.《送袁和叔尉江阴》 宋·楼钥
澄江少日曾经行,高城傍有长江横。
君山特立江之汀,下瞰淮甸一掌平。
申港引潮深无声,万顷灌注滋农耕。
战国今几二千龄,黄歇此地犹垂名。 -
8.《心泉》 宋·蒲寿宬
山泉不知源,流出石磊砢。
坎止心维亨,蒙养行必果。
久视空无尘,静趣自忘我。
明月知此心,时印夜光颗。 -
9.《约赵委顺北山试泉》 宋·蒲寿宬
拟寻青竹杖,同访白云龛。
野茗春深苦,山泉雨后甘。
鸟声尘梦醒,花事午风酣。
静趣期心会,逢人勿费谈。 -
10.《认坐》 宋·释文珦
孤蟾如鉴明,照我坐寒更。
列宿光芒淡,满林风露清。
人行守犬吠,猿过宿禽惊。
静趣凭谁会,忘言对短檠。 -
11.《游龙山静胜寺》 唐·张说
每上襄阳楼,遥望龙山树。
郁茀吐冈岭,微蒙在烟雾。
下车岁已成,饰马闲馀步。
苦霜裛野草,爱日扬江煦。 -
12.《神静师院》 唐·韦应物
青苔幽巷遍,新林露气微。
经声在深竹,高斋独掩扉。
憩树爱岚岭,听禽悦朝晖。
方耽静中趣,自与尘事违。 -
13.《亭西墙下伊渠水中置石激流潺湲成韵颇有幽趣以诗记之》 唐·白居易
嵌巉嵩石峭,皎洁伊流清。
立为远峰势,激作寒玉声。
夹岸罗密树,面滩开小亭。
忽疑严子濑,流入洛阳城。 -
14.《与崔校书静话言怀》 唐·齐己
同年生在咸通里,事佛为儒趣尽高。
我性已甘披祖衲,君心犹待脱蓝袍。
霜髭晓几临铜镜,雪鬓寒疏落剃刀。
出世朝天俱未得,不妨还往有风骚。 -
15.《水调歌头(次李伯纪韵趣开东阁)》 宋·李弥逊
安石寓丝竹,方朔杂诙谐。
昂霄气概,古来无地可容才。
不见骑鲸仙伯,唾手功名事了,猿鹤与同侪。
有意谢轩冕,无计避嫌猜。 -
16.《风入松(为谢省齐赋林壑清趣)》 宋·周密
枇杷花老洞云深。
流水冷冷。
蓝田谁种玲珑玉,土华寒、晕碧云根。
佳兴秋英春草,好音夜鹤朝禽。
闲听天籁静看云。
心境俱清。
好风不负幽人意,送良宵、一枕松声。
四友江湖泉石,二并钟鼎山林。 -
17.《幽趣十二首》 宋·郑刚中
幽趣无人会,闲居趣自成。
孤舟横水静,宿鹭入烟明。
风絮低还起,苔钱断复生。
小门无客款,睡犬不闻声。 -
18.《幽趣十二首》 宋·郑刚中
幽趣无人会,欣然自解颜。
雨来飞鸟急,沙静小鱼闲。
翠滴峰峦表,香霏草木间。
吾心久忘物,物意苦相关。 -
19.《深静堂》 宋·叶抑
乱山苍苍溪曲盘,烟林漠漠风生寒。
地幽景绝岂易到,中隐萧寺环峰峦。
山僧淳朴寺亦古,筑室为堂蔽风雨。
深静岂与众缘同,万法不传归妙处。 -
20.《读书趣》 宋·赵崇洁
溪流静阅成签书,未许传讹杂鲁鱼。
洙泗渊源应出活,宫墙高大独生虚。
乾坤容我承三极,造化凭谁托一嘘。
从此已知身即道,便便熟路驾轻车。