-
101.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
102.《沁园春·叉手者谁》 元·李道纯
叉手者谁,合掌者谁,击拳者谁。
只这些伎俩,人犹错会,无为妙理,孰解操持。
我为诸公,分明举似,老子瞿昙即仲尼。
思今古,有千贤万圣,总是人为。 -
103.《落花篇》 明·林应亮
东邻昨夜飞红雨,落花如霰随风举。
千丛缀绮谢繁枝,九陌垂青隐芳树。
忆昨芳妍乍放时,含娟凝艳骋容姿。
盈盈绛帻承曦暖,烨烨瑶英泛露滋。 -
104.《酬处才上人》 宋·王禹偁
我闻三代淳且质,华华人熙熙信佛。
茹蔬剃发在西戎,胡法不敢干华风。
周家子孙何不肖,奢淫惛乱隳王道。
秦皇汉帝又杂霸,只以威刑取天下。 -
105.《施元用醉谒邑大夫胡公公暴风骤雨者也不以为》 宋·姜特立
肩吾有云孙,磊砢东州瑞。
一诵能万言,落笔忽千字。
才抽独茧绪,态涌春云思。
喜慕高阳徒,时追习池醉。 -
106.《端午次韵怀古或疑屈原曹娥死非正命是不知杀》 宋·林景熙
葵榴入眼明,得酒慰衰齿。
胡为浪自悲,怀古泪纷季。
湘江沈忠臣,越江沈孝子。
沈骨不沈名,清风两江水。 -
107.《劝学歌》 宋·陈普
太极肇判两仪生,其中人为万物灵。
人亦天地一物耳,独以道义超众形。
立为三才中宇宙,发挥天地经人伦。
兹事初非外烁伐,毫发皆奋七尺身。 -
108.《纯父家池双头莲》 宋·陈普
天地化育工,两致一为要。
对待管流行,并起非横矫。
亭亭南北枢,赫赫东西曜。
仁义与诚明,彼此相契约。 -
109.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
110.《亚元舍人不替深知猥贻佳作三篇清绝不敢轻…庶资一笑耳》 唐·徐铉
海陵城里春正月,海畔朝阳照残雪。
城中有客独登楼,遥望天边白银阙。
白银阙下何英英,雕鞍绣毂趋承明。 -
111.《娄东述怀寄示龙门上人玉山居士》 明·邾经
寂寞娄东寺,经过岁暮时。
后凋霜柏古,乱点石苔滋。
方外尊吾友,龙门得老琦。
十年今几遇,早岁故相知。 -
112.《李公择求黄鹤楼诗因记旧所闻于冯当世者》 宋·苏轼
黄鹤楼前月满川,抱关老卒饥不眠。
夜闻三人笑语言,羽衣著屐响空山。
非鬼非人意其仙,石扉三叩声清圆。
洞中铿鈜落门关,缥缈入石如飞烟。 -
113.《众人观俳优》 宋·黄庭坚
众人观俳优,诚有可笑时。
侏儒笑人後,所笑动未知。
非桀是尧舜,诸生同一词。
不能解其会,何笑侏儒为。 -
114.《和涧上丈人石淙作依元韵》 宋·晁说之
岷江将入海,金山中斥攫。
近樵得雁荡,平地风落落。
狞儿一称绝,如夔理舜乐。
那知嵩石淙,视彼削则削。 -
115.《赠方子明道人》 宋·苏辙
水银成银利十倍,丹砂为金世无对。
此人靳术不肯传,阖户泥墙畏天戒。
今子何为与我言,人生贫富宁非天。
钳锤橐龠枉心力,齑盐布被随因缘。 -
116.《机简堂余里人也在方外三十年未识其面乾道己》 宋·吴芾
我家石井旁,山水非不奇。
所恨过从少,无与同襟期。
独幸里巷间,高僧有二机。
大机传祖印,海内声名驰。 -
117.《东川节度歌》 宋·程公许
东川节度兵马雄,我尝闻这浣溪翁。
五百年间人事纷变灭,惟有青山衮衮今古同。
春官侍郎李太史,沃丝昔日来观风。
八年挽爷一炊条例,蔚蓝台上烟雨悉溟濛。 -
118.《前人载酒光风霁月□醉中》 宋·陈著
春渐老,年已耄,一时自适非不要。
花香妙,柳腰袅,老怀未怯输年少。 -
119.《园中时蔬尽皆锄理唯秋兰数本委而不顾彼虽…遂赋二章》 唐·张九龄
场藿已成岁,园葵亦向阳。
兰时独不偶,露节渐无芳。
旨异菁为蓄,甘非蔗有浆。
人多利一饱,谁复惜馨香。 -
120.《有鸟二十章(庚寅)》 唐·元稹
有鸟有鸟名老鸱,鸱张贪很老不衰。
似鹰指爪唯攫肉,戾天羽翮徒翰飞。
朝偷暮窃恣昏饱,后顾前瞻高树枝。