-
121.《有鸟二十章(庚寅)》 唐·元稹
有鸟有鸟名老鸱,鸱张贪很老不衰。
似鹰指爪唯攫肉,戾天羽翮徒翰飞。
朝偷暮窃恣昏饱,后顾前瞻高树枝。 -
122.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
123.《蚊对》 明·方孝孺
天台生困暑,夜卧絺帷中,童子持翣飏于前,适甚就睡。
久之,童子亦睡,投翣倚床,其音如雷。
生惊寤,以为风雨且至也。
抱膝而坐,俄而耳旁闻有飞鸣声,如歌如诉,如怨如慕,拂肱刺肉,扑股面。 -
124.《有感》 宋·陈宗远
天地不磈立,人为天地心。
世无经济学,何以任弥纶。
沛兴园绮隐,渊启虬髯惊。
汉唐造草昧,数子留其名。 -
125.《昼寝正酣以二十韵诗来亟为次韵》 宋·楼钥
老氏正求知我希,吾今老矣更何之。
极知仕宦皆由命,纵有功名已过时。
览镜形容宁复我,还乡交友定从谁。
慈亲多幸方难老,家舅尤欣未觉衰。 -
126.《月下大醉星侄作墨索书迅笔题为醉矣行》 宋·方岳
吾醉矣,吾醉矣,醉语虽强难举似。
何年开辟有乾坤,日月左旋如磨螘。 -
127.《和野渡为青溪赋》 宋·卫宗武
好士不论亲与疏,绝甘分少宁求余。
孔程一见便倾盖,懽如故旧其非欤。
世多奇俊无南北,平昔可曾致佳客。
吾乡良友无出君,二仲之交犹欠一。 -
128.《邯郸才人嫁为厮养卒归》 宋·赵文
鸳鸯异野鹜,凤凰非山鸡。
物生各有偶,非偶不并栖。
昔为丛台人,今为圉者妻。
亦知久当弃,无乃太不齐。 -
129.《石湖范至能尝作姑恶词以妇怨非天下之为妇者》 宋·戴表元
姑恶姑不恶,人言姑恶人岂知,为姑作妇百不辞。
妇在姑尚右,妇死姑方悲。
恐伤姑意不敢违,化作异物鸣无时。
姑不恶,姑不恶,怨姑还当被姑责。
但愿生身复作妇,死别不如生见乐。 -
130.《白酒歌为岩翁赋》 宋·黄庚
火云烧空日色烈,暑气着人方郁结。
岩翁宴客水亭东,竹色蕖香献清绝。
瓜削水晶莲剖珠,象箸犀盘盛陈列。
银罂捧出白玉醅,透鼻香浓风味别。 -
131.《与所盘行溪边有一小屋可爱问之乃为南山主人》 宋·丘葵
相逢海上不须归,两鸟天教一处飞。
何必盘中为子所,苟堪钓处是吾矶。
主人合让泉边屋,吟友来敲月下扉。
闻道山阳曾好隐,此回休道孟光非。 -
132.《无著道人请赞》 宋·释宗杲
汝求吾之赞,复赞吾之真。
大涨绝涓滴,须弥无一尘。
以讦为直而非直,以察为明而非明。
象王回旋,师子嚬呻。
如此为人善知识,少吃酸醋三五升。 -
133.《伤唐衢二首》 唐·白居易
自我心存道,外物少能逼。
常排伤心事,不为长叹息。
忽闻唐衢死,不觉动颜色。
悲端从东来,触我心恻恻。 -
134.《五代史伶官传序》 宋·欧阳修
呜呼!盛衰之理,虽曰天命,岂非人事哉!原庄宗之所以得天下,与其所以失之者,可以知之矣。
世言晋王之将终也,以三矢赐庄宗而告之曰:“梁,吾仇也;燕王,吾所立;契丹与吾约为兄弟;而皆背晋以归梁。
此三者,吾遗恨也。
与尔三矢,尔其无忘乃父之志!”庄宗受而藏之于庙。 -
135.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
136.《东山草堂四首为刘大司马作(以四字为韵)》 明·何孟春
岳降不偶然,天将辅有道。
廊庙逼台斗,谁当致身早。
我公立四朝,事业多远抱。
心增许国壮,鬓为忧时槁。 -
137.《姑苏杂咏 洞庭山》 明·高启
朝登西岩望太湖,青天在水飞云孤。
洞庭缥缈两峰出,正似碧海浮方壶。
尝闻此山古灵壤,蛇虎绝迹欢樵夫。
涛声半夜恐魂梦,石气五月寒肌肤。 -
138.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫不忍时。
戾气中人为疾病,和气养物号清微。
世情非利莫能动,士节待穷然后知。
尚口乃穷非我事,尧夫非是爱吟诗。 -
139.《元度生日》 宋·毛滂
临安有山插圆紫,公家松楸当峻峙。
子胥涛江相向流,秦望横前为案几。
众言北山绝雄胜,世当公相贵莫比。
那知上帝赉良弼,岳灵孕秀初萌此。 -
140.《同孔常父作张夫人诗》 宋·苏辙
女子勿言弱,男儿何必强。
君看张夫人,身举十五丧。
头上脱笄珥,箧中斥襦裳。
筑坟连丘山,松柏郁苍苍。