-
141.《谢秀才有妾缟练改从于人秀才引留之不得…嘲谢复继四首》 唐·佚名
谁知泥忆云,望断梨花春。
荷丝制机练,竹叶剪花裙。
月明啼阿姊,灯暗会良人。
也识君夫婿,金鱼挂在身。 -
142.《再酬复言和前篇》 唐·元稹
经过二郡逢贤牧,聚集诸郎宴老身。
清夜漫劳红烛会,白头非是翠娥邻。
曾携酒伴无端宿,自入朝行便别春。
潦倒微之从不占,未知公议道何人。 -
143.《酬复言长庆四年元日郡斋感怀见寄》 唐·元稹
腊尽残销春又归,逢新别故欲沾衣。
自惊身上添年纪,休系心中小是非。
富贵祝来何所遂,聪明鞭得转无机。 -
144.《送顾非熊下第归越》 唐·姚合
失意寻归路,亲知不复过。
家山去城远,日月在船多。
楚塞数逢雁,浙江长有波。
秋风别乡老,还听鹿鸣歌。 -
145.《刘阮再到天台不复见仙子》 唐·曹唐
再到天台访玉真,青苔白石已成尘。
笙歌冥寞闲深洞,云鹤萧条绝旧邻。
草树总非前度色,烟霞不似昔年春。
桃花流水依然在,不见当时劝酒人。 -
146.《复留侯从效问南汉刘岩改名龑字音义》 唐·詹敦仁
伏羲初画卦,苍氏乃制字。
点画有偏旁,阴阳贵协比。
古者不嫌名,周公始称讳。
始讳犹未酷,后习转多忌。 -
147.《乐天是月长斋鄙夫此时愁卧里闾非远云雾难披因以…惊禅》 唐·刘禹锡
五月长斋月,文心苦行心。
兰葱不入户,薝卜自成林。
——刘禹锡
护戒先辞酒,嫌喧亦彻琴。 -
148.《袭美先辈以龟蒙所献五百言既蒙见和复示荣唱…用伸酬谢》 唐·陆龟蒙
洪范分九畴,转成天下规。
河图孕八卦,焕作玄中奇。
先开否臧源,次筑经纬基。
粤若鲁圣出,正当周德衰。 -
149.《临江仙·夜饮东坡醒复醉》 宋·苏轼
夜饮东坡醒复醉,归来仿佛三更。
家童鼻息已雷鸣。
敲门都不应,倚杖听江声。
长恨此身非我有,何时忘却营营。
夜阑风静縠纹平。
小舟从此逝,江海寄余生。 -
150.《半死桐·重过阊门万事非》 宋·贺铸
重过阊门万事非。
同来何事不同归。
梧桐半死清霜后,头白鸳鸯失伴飞。
原上草,露初晞。
旧栖新垅两依依。
空床卧听南窗雨,谁复挑灯夜补衣。 -
151.《点绛唇(复自和)》 宋·向子諲
不挂一裘,世间万事如风过。
忘缘兀坐。
皮袋非真我。
随色摩尼,朱碧如何和。
还知么。
从来只个。
千古扑不破。 -
152.《水调歌头(明日,纯中以酒见贶,约即见过·徘徊江上久不至,复次其韵)》 宋·吕渭老
江湖堪极目,非雾亦非烟。
故人相见,纵横高义薄云天。
已具萸尊茗话,怅望云中江树,不见子猷船。
日色隐林表,十里认帆竿。 -
153.《蝶恋花(肖韩见和,复次韵酬之,四首)》 宋·倪稱
紫翠空濛庵畔路。
满室松声,错认潺湲注。
萧洒萍汀清立鹭。
溪山真我归休处。
老子平生无妄语。
梅竹阴成,肯舍斯亭去。
种秫会须盈百亩。
非君谁识渊明趣。 -
154.《满江红(贺项平甫起复知鄂渚)》 宋·张鎡
公为时生,才真是、禁中颇牧。
擎天手、十年犹在,未应藏缩。
说项无人堪叹息,瞻韩有意因恢复。
用真儒、同建太平功,心相属。 -
155.《满江红(古岩以马,观复遣舟,约余与中斋和后村海棠韵,后寄述怀)》 宋·刘辰翁
何许相求,且不是、南温北石。
也欲学、绝交高论,自陈余癖。
万里鱼书长记忆,十年波浪伤离拆。
算此舟、不是剡溪舟,空回得。 -
156.《客盂,盂有问余于右元者,右元占韵复之,阿好过情,遂如韵自遣》 清·傅山
扬雄拟我槐非伦,况复无才撰《美新》。
什一懒营虚笑鬼,寻常守辱失钱神。
生憎褚彦兴齐国,喜道陶潜是晋人。
破衲黄冠犹末死,还因邻里问僧珍。 -
157.《后十九日复上宰相书》 唐·韩愈
二月十六日,前乡贡进士韩愈,谨再拜言相公阁下:向上书及所著文后,待命凡十有九日,不得命。
恐惧不敢逃遁,不知所为,乃复敢自纳于不测之诛,以求毕其说,而请命于左右。
愈闻之:蹈水火者之求免于人也,不惟其父兄子弟之慈爱,然后呼而望之也。
将有介于其侧者,虽其所憎怨,苟不至乎欲其死者,则将大其声疾呼而望其仁之也。 -
158.《后廿九日复上宰相书》 唐·韩愈
三月十六日,前乡贡进士韩愈,谨再拜言相公阁下。
愈闻周公之为辅相,其急于见贤也,方一食三吐其哺,方一沐三握其发。
天下之贤才皆已举用,奸邪谗佞欺负之徒皆已除去,四海皆已无虞,九夷八蛮之在荒服之外者皆已宾贡,天灾时变、昆虫草木之妖皆已销息,天下之所谓礼、乐、刑、政教化之具皆已修理,风俗皆已敦厚,动植之物、风雨霜露之所沾被者皆已得宜,休征嘉瑞、麟凤龟龙之属皆已备至,而周公以圣人之才,凭叔父之亲,其所辅理承化之功又尽章章如是。
其所求进见之士,岂复有贤于周公者哉?不惟不贤于周公而已,岂复有贤于时百执事者哉?岂复有所计议、能补于周公之化者哉?然而周公求之如此其急,惟恐耳目有所不闻见,思虑有所未及,以负成王托周公之意,不得于天下之心。 -
159.《驳复仇议》 唐·柳宗元
臣伏见天后时,有同州下邽人徐元庆者,父爽为县吏赵师韫所杀,卒能手刃父仇,束身归罪。
当时谏臣陈子昂建议诛之而旌其闾;且请“编之于令,永为国典”。
臣窃独过之。
臣闻礼之大本,以防乱也。 -
160.《黄敏复尉新城》 宋·梅尧臣
新城接桐庐,山茗久所利。
江东亡命儿,贩不畏黥劓。
堂上千金子,捕以操凶器。
恐非吾徒为,勇少乃可避。