-
1.《史亨父挽诗》 宋·戴表元
玉食婵娟非寿资,清怀犹胜几男儿。
壶觞竹寺寻秋月,灯火荷斋听雨时。
补衲有衣曾礼佛,吞舟无诀莫凭医。
平生潇洒王文学,地下相逢且说诗。 -
2.《寿春节进》 唐·贯休
圣运关天纪,龙飞古帝基。
振摇三蜀地,耸发万年枝。
出震同中古,承乾动四夷。
恩颁新命广,泪向旧朝垂。 -
3.《乾明节祝圣寿》 宋·四锡
庆庭长生宝殿中,非烟五色覆诸宫。
酒为天禄资君寿,曲奏霓裳乐帝聪。
翡翠帘前云气紫,珊瑚枝上雪花红。
太平天子闻称贺,先喜年年过岁丰。 -
4.《水图诗寿王丞相》 宋·项安世
水于天地间,体物而不倚。
其数为天一,众有之所始。
其辰为壬癸,重任之所揆。
其德为智端,非非而是是。 -
5.《高士咏·郑子真张仲蔚》 唐·吴筠
子真岩石下,仲蔚蓬蒿居。
礼聘终不屈,清贫长晏如。
心情在耕艺,养寿资玄虚。
至乐非外物,道冥欢有馀。 -
6.《三三孙十月九日生日翁翁为赋诗为寿》 宋·陆游
正过重阳一月时,龟堂驩喜抱孙枝。
弃繻已足惊关吏,堆笏宁惟取世资?落笔千言犹细事,读书万卷要深期。
汝翁豪杰非今士,不用担簦更觅师。 -
7.《门下大资颜公挽诗三首》 宋·李弥逊
不作鸾台梦,来寻凤沼春。
劬劳知永慕,寿考见深仁。
示疾元非病,离人已反真。
生绡写遗恨,犹露衮衣身。 -
8.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
9.《与山巨源绝交书》 魏晋·嵇康
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。
然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。
足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。
闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。 -
10.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
11.《蒙求》 唐·李瀚2
王戎简要,裴楷清通。
孔明卧龙,吕望非熊。
杨震关西,
丁宽易东。 -
12.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
13.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
14.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
15.《安大使生日》 宋·魏了翁
恭惟天佑宋,奕叶际明良。
积德由文武,生贤迈汉唐。
粤稽资殿老,降自皛山阳。
崧极申函粹,东维传启祥。 -
16.《减兰十梅(并序·总题)》 宋·李子正
窃以花虽多品,梅最先春。
始因暖律之潜催,正直冰澌之初泮。
前村雪里,已见一枝;山上驿边,乱飘千片。
寄江南之春信,与陇上之故人。 -
17.《减兰十梅(并序·总题)》 宋·李子正
窃以花虽多品,梅最先春。
始因暖律之潜催,正直冰澌之初泮。
前村雪里,已见一枝;山上驿边,乱飘千片。
寄江南之春信,与陇上之故人。 -
18.《石鼓诗》 明·唐之淳
郡学旧辟雍,中有岐阳鼓。
古今所闻十,左右各惟五。
离离大星陨,兀兀坏云补。
累累营灶减,落落陈沙聚。 -
19.《依韵酬永叔再示》 宋·梅尧臣
前岁守廪京城西,有如勾践巢会稽。
引杯尝胆未雪耻,怒蛙起揖当涔蹄。
海天白日蔽光影,霹雳一过收云霓。
九皋澄明鹤翅湿,欲暮刷羽声嘶嘶。 -
20.《初夏登北山》 宋·卫宗武
春山如佳人,形色丽而秀。
兹来怅非时,已入朱明候。
片红飞不留,万绿新改旧。
接茵芳草蔓,偃盖古木茂。