-
1.《有木诗八首》 唐·白居易
有木名弱柳,结根近清池。
风烟借颜色,雨露助华滋。
峨峨白雪花,袅袅青丝枝。
渐密阴自庇,转高梢四垂。 -
2.《观孔义甫与谢致仕诗有感》 宋·郑侠
人生足清闲,天下第一福。
惜哉声与利,举世方逐逐。
君子耀轩裳。
小人腴口腹。 -
3.《以双刀遗子由子由有诗次其韵》 宋·苏轼
宝刀匣不见,但见龙雀环。
何曾斩蛟蛇,亦未切琅玕。
胡为穿窬辈,见之要领寒。
吾刀不汝问,有愧在其肝。 -
4.《湘阴庙梨花(有序)》 明·杨基
平生厌看桃与李,惟有梨花心独喜。
海雪楼前雪一株,岁岁清明醉花底。
北山冈下花最盛,千树玲珑围绿水。
前年骑马赏花处,我与河东两人耳。 -
5.《送杨子有赴叙倅和高荣州韵》 宋·魏了翁
俗事萦人阻四并,东郊又送屏星行。
欲安边圉元无策,善服人心只有清。
使马如羊非我爱,带牛佩犊岂其情。
非惟此意行夷狄,谗舌虽工亦绝声。 -
6.《临江仙(壬戌岁生日书怀)》 宋·辛弃疾
六十三年无限事,从头悔恨难追。
已知六十二年非。
只应今日是,后日又寻思。
少是多非惟有酒,何须过后方知。
从今休似去年时。
病中留客饮,醉里和人诗。 -
7.《莘老葺天庆观小园有亭北向道士山宗说乞名与》 宋·苏轼
春风欲动北风微,归雁亭边送雁归。
蜀客南游家最远,吴山寒尽雪先晞。
扁舟去后花絮乱,五马来时宾従非。
惟有道人应不忘,抱琴无语立斜晖。 -
8.《读本朝事有感十首》 宋·刘克庄
非独苏仙念老穷,古灵亦复荐孤忠。
白头不得诸公力,惟有西塘八十翁。 -
9.《读本朝史有感十首》 宋·项安世
非独苏仙念老穷,古灵亦复丰孤跨。
白头不得诸公力,惟有西塘八十翁。 -
10.《城南隅山池春中田袁二公盛称其美夏首获赏果…故有此咏》 唐·张九龄
忆昨闻佳境,驾言寻昔蹊。
非惟初物变,亦与旧游暌。
幽渚为君说,清晨即我携。
途深独睥睨,历险共攀跻。 -
11.《隆中对》 魏晋·陈寿
亮躬耕陇亩,好为《梁父吟》。
身长八尺,每自比于管仲、乐毅,时人莫之许也。
惟博陵崔州平、颍川徐庶元直与亮友善,谓为信然。
时先主屯新野。 -
12.《凤凰台上忆吹箫·香冷金猊》 宋·李清照
香冷金猊,被翻红浪,起来慵自梳头。
任宝奁尘满,日上帘钩。
生怕离怀别苦,多少事、欲说还休。
新来瘦,非干病酒,不是悲秋。 -
13.《晁错论》 宋·苏轼
天下之患,最不可为者,名为治平无事,而其实有不测之忧。
坐观其变,而不为之所,则恐至於不可救;起而强为之,则天下狃於治平之安而不吾信。
惟仁人君子豪杰之士,为能出身为天下犯大难,以求成大功;此固非勉强期月之间,而苟以求名之所能也。
天下治平,无故而发大难之端;吾发之,吾能收之,然后有辞於天下。 -
14.《沁园春·孤鹤归飞》 宋·陆游
孤鹤归飞,再过辽天,换尽旧人。
念累累枯冢,茫茫梦境,王侯蝼蚁,毕竟成尘。
载酒园林,寻花巷陌,当日何曾轻负春。
流年改,叹围腰带剩,点鬓霜新。 -
15.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
16.《玉台新咏序》 南北朝·徐陵
夫凌云概日,由余之所未窥;千门万户,张衡之所曾赋。
周王璧台之上,汉帝金屋之中,玉树以珊瑚为枝,珠帘以玳瑁为匣。
其中有丽人焉。
其人也:五陵豪族,充选掖庭;四姓良家,驰名永巷。 -
17.《读书》 宋·欧阳修
吾生本寒儒,老尚把书卷。
眼力虽已疲,心意殊未倦。
正经首唐虞,伪说起秦汉。
篇章异句读,解诂及笺传。 -
18.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
19.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
20.《偶然作六首》 唐·王维
楚国有狂夫。
茫然无心想。
散发不冠带。
行歌南陌上。