-
1.《古庙》 宋·王令
古庙隆隆敞庭扉,风雨剥壁黦柱榱。
我来安知神所依,穹堂窸窣风旛旗。
神君庞躯突须眉,视我睨睚坐倨箕。
惕烁观者骇不怡,群鬼後先张福威。 -
2.《方舍舟九江适会仆射相公道过二林得非所期相》 宋·许翰
公为逐客向何州,我亦求家赋远游。
邂逅二林成晤赏,寂寥千古想风流。
玉锵溪堰凉吹榻,盖偃松萝翠满楼。
明日分携重回首,庐峰空见紫烟浮。 -
3.《三月三日期黄许二山人游览不至因寄》 明·张羽
曜灵无停机,四序互相更。
唯有暮春节,在昔重其名。
姬旦城洛邑,多士方来并。
羽觞随流波,逸语存遗声。 -
4.《祗命赴京,途次淮口,因书所怀》 唐·权德舆
弱植素寡偶,趋时非所任。
感恩再登龙,求友皆断金。
彪炳睹奇采,凄锵闻雅音。
适欣佳期接,遽叹离思侵。 -
5.《入开善》 宋·刘子翚
双童肩竹舆,兀兀如乘舟。
及兹朝暑微,远访招提幽。
苍山望中横,清泉脚底流。
所历已殊胜,况乃穷林丘。 -
6.《白水初程》 宋·赵文
天公大恶处,妒我喜晴诗。
当与妻子别,急雨纷交驰。
小孙送我行,屡止不肯归。
老夫骨肉情,能不酸且悲。 -
7.《壬子岁四月甲申夜纪梦》 宋·宋庠
积雨暗长夜,山行经险巇。
悲风撼林木,崖谷蔽参差。
远闻豺虎号,鬼燐弄光辉。
十步九失足,中心祗自持, -
8.《忆九江呈李端叔》 宋·孔武仲
家园大江东,清湓映匡庐。
波光摇空阔,岚悴随卷舒。
廊然形影消,所见惟清虚。
此是列仙宅,当年来不居。 -
9.《移家》 宋·郭昭乾
大道夷县长,捷径自窘步。
借问漫游人,胡为局纡路。
我马亦既秣,风云岂驰惊。
迁乔非所期,舍筏聊自渡。
世途良足吁,更驾循轨度。 -
10.《谒苏仙祠》 宋·罗汝楫
绛节回白马,青书收赤龙。
仙人在何计,烟霞锁晴峰。
荒祠冠其岭,千古凛灵踪。
粉堵尘网悬,石凹苔钱重。 -
11.《小雨》 宋·王令
一夜风声惊屋破,四邻叩壁呼我贺。
久知旱势非所期,果见雨逐浮云过。
庭塘流注已有余,田亩不沾亦何奈。
雷嗔电笑竟何为,幽人空废南轩卧。 -
12.《次韵答张耒》 宋·苏辙
客舟逝将西,日夜西北风。
维舟罢行役,坐令鬓如蓬。
偶従二三子,步上百尺台。
云烟遍原隰,敞怳令人哀。 -
13.《次德修仙岩韵》 宋·陈傅良
我家仙岩人迹稀,客从何来此何时。
岷山之阳适海峤,万里欲写心精微。
瀑泉自雨一丘壑,有龙蛰不随群飞。
病樵弛檐渴猿喜,虽未作霖良已奇。 -
14.《追和渊明贫土诗七首》 宋·刘黻
高山与流水,妙趣归之琴。
吾愧学未成,菲叹无知音。
但向胸中会,毋劳指下寻。
种菊或可茹,得酒聊复斟。
穷达非所期,动静一以钦。
发为琴之声,邈矣天地心。 -
15.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
16.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
17.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
18.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
19.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
20.《答李翊书》 唐·韩愈
六月二十六日,愈白。
李生足下:生之书辞甚高,而其问何下而恭也。
能如是,谁不欲告生以其道?道德之归也有日矣,况其外之文乎?抑愈所谓望孔子之门墙而不入于其宫者,焉足以知是且非邪?虽然,不可不为生言之。
生所谓“立言”者,是也;生所为者与所期者,甚似而几矣。