-
101.《楸子树》 明·郭登
窗前新栽楸子树,去岁移自东君家。
根深土冻重莫致,挽以两犍载一车。
方经旬日即蓓蕾,秋深结子如丹砂。
人言此特余气耳,来岁未必能芬葩。 -
102.《答束徽之索诗》 宋·王令
世味久已谙,多恶竟少好。
惟诗素所嗜,决切欲深造。
人安己不休,众耻我独冒。
有如獭行迹,欲改复自蹈。 -
103.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫觉老时。
不动已求如孟子,无言又欲学宣尼。
能知同道道亦得,始信先天天弗违。
六十三年无事客,尧夫非是爱吟诗。 -
104.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫记所思。
少日过从都似梦,老年光景只如飞。
快心事固难强觅,到手物如何不为。
欲俟河清人寿几,尧夫非是爱吟诗。 -
105.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫代记时。
官职固难称太史,文章却欲学宣尼。
能归岂谢陶元亮,善听何惭锺子期。
德若不孤吾道在,尧夫非是爱吟诗。 -
106.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫旷望时。
一片园林拥京国,几层楼观犯云霓。
朝昏天气屡变易,今古人情旋合离。
欲问远山惟敛黛,尧夫非是爱吟诗。 -
107.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫重惜时。
西晋浮夸时可叹,南梁崇尚事堪悲。
仲尼岂欲轻辞鲁,孟子何尝便去齐。
仪凤不来人老去,尧夫非是爱吟诗。 -
108.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫自信时。
必欲全然无后悔,直须晓了有前知。
言忠能尽已所有,事善任他人致疑。
外物从来自难必,尧夫非是爱吟诗。 -
109.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫语事时。
举动苟能循义理,辩明安用致言辞。
艰难图处费心力,容易来时省指挥。
欲盖而彰事多矣,尧夫非是爱吟诗。 -
110.《寄竹隐先生孙应时》 宋·刘过
苏州酒滴如真珠,公能醉之酒百壶。
得间政恐不来尔,来则倒屣相与俱。
江山绕楼诗句好,奔走万变同驰驱。
大书小草各有能,雷雹震耀莺花姝。 -
111.《屏居北郊自秋涉冬绝省人事触绪有感吒之讽吟》 宋·程公许
南山翠鬅鬙,四荔拱故宅。
采衣侍三寿,教爱如夙昔。
晓然一梦阑,无复万里隔。
了知恩爱缚,障我修行力。 -
112.《送淡公》 唐·孟郊
燕本冰雪骨,越淡莲花风。
五言双宝刀,联响高飞鸿。
翰苑钱舍人,诗韵铿雷公。
识本未识淡,仰咏嗟无穷。 -
113.《春日闲居三首》 唐·白居易
陶云爱吾庐,吾亦爱吾屋。
屋中有琴书,聊以慰幽独。
是时三月半,花落庭芜绿。
舍上晨鸠鸣,窗间春睡足。 -
114.《闻诵《法华经》歌》 唐·修雅
山色沈沈,松烟幂幂。
空林之下,盘陀之石。
石上有僧,结跏横膝。 -
115.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
116.《颜书四十韵》 宋·苏洵
任君北方来,手出《邠州碑》。
为是鲁公写,遗我我不辞。
鲁公实豪杰,慷慨忠义姿。
忆在天宝末,变起渔阳师。 -
117.《叶涛致远见和二诗复次其韵(涛颠倒元韵·)》 宋·苏轼
平生无一女,谁复叹耳耳。
滞留生此儿,足慰周南史。
那知非真实,造物聊戏尔。
烦恼初无根,恩爱为种子。 -
118.《寄题宣州太平县众乐亭为孙莘老作》 宋·王令
令君架亭乐荒幽,得地适与万景投。
亭成虽名为众乐,地偮无客谁与游。
讼休民去吏随散,独有文字与令留。
把书开阖坐自笑,回视令职忘卑陬。 -
119.《游云湖》 宋·胡寅
衡湘久来往,眼到山辄对。
爱山真自性,久看眼未碍。
今朝渡石潭,兰桨乱青带。
初升岸稍高,忽喜地更大。 -
120.《赠向扬州》 宋·王洋
耐官丞相千载人,传家爱国不爱身。
儿孙当使风流在,已许绝代夸殊伦。
其间淮上礼节帅,气象直出追芳尘。
未论十世数眷属,况是云幕椒房亲。