-
141.《杂诗七首》 魏晋·曹植
高台多悲风,朝日照北林。
之子在万里,江湖逈且深。
方舟安可极,离思故难任。
孤鴈飞南游,过庭长哀吟。 -
142.《老儿诗五十韵》 宋·张师锡
鬓发尽皤然,眉分白雪鲜。
週遮延客话,伛偻抱孙怜。
无病常供粥,非寒亦衣绵。
假温衾拥背,借力杖搘肩。 -
143.《唐嘉会妻》 明·吴鼎芳
凤皇失其侣,三年独彷徨。
岂无云中鹤,矫矫非所当。
所居谷水西,乃在淀水阳。
杨氏有好女,小字曰云芳。 -
144.《送长蘅偕计北上二首》 明·郑胤骥
忆予初识子,子方髫而俊。
未能与深素,亦以私余润。
迈往不屑姿,良足驱鄙吝。
岁月既已多,肝胆两能印。 -
145.《寄周安孺茶》 宋·苏轼
大哉天宇内,植物知几族。
灵品独标奇,迥超凡草木。
名従姬旦始,渐播桐君录。
赋咏谁最先,厥传惟杜育。 -
146.《王晋卿作烟江叠嶂图仆赋诗十四韵晋卿和之语》 宋·苏轼
爱之义也山中举头望日边,长安不见空云烟。
归来长安望山上,时移事改应潸然。
管弦去尽宾客散,惟有马埒编金泉。
渥洼故自千里足,要饱风雪轻山川。 -
147.《重读徂徕集》 宋·欧阳修
我欲哭石子,夜开徂徕编。
开编未及读,涕泗已涟涟。
勉尽三四章,收泪辄忻懽。
切切善恶戒,丁宁仁义言。 -
148.《送方公美少卿宣谕说畿》 宋·郑刚中
春风入江南,红蒸小桃坼。
亚卿何壮哉,持节使江北。
雅牌刻金字,黄旗书御墨。
奉将出云天,万里布恩德。 -
149.《眉州禅僧一首》 宋·苏籀
吴蜀跨万里,余老师非壮。
勉哉令修行,手书劳四枉。
性命吾基本,权谲初不尚。
萧条寂寞中,咄咄祛碍障。 -
150.《酬翰林白学士代书一百韵(此后江陵时作)》 唐·元稹
昔岁俱充赋,同年遇有司。
八人称迥拔,两郡滥相知。
逸骥初翻步,鞲鹰暂脱羁。
远途忧地窄,高视觉天卑。 -
151.《赠友五首》 唐·白居易
一年十二月,每月有常令。
君出臣奉行,谓之握金镜。
由兹六气顺,以遂万物性。
时令一反常,生灵受其病。 -
152.《和答诗十首·答桐花》 唐·白居易
山木多蓊郁,兹桐独亭亭。
叶重碧云片,花簇紫霞英。
是时三月天,春暖山雨晴。
夜色向月浅,暗香随风轻。 -
153.《游春十二首》 唐·姚合
正月一日后,寻春更不眠。
自知还近僻,众说过于颠。
看水宁依路,登山欲到天。
悠悠芳思起,多是晚风前。 -
154.《奉酬袭美苦雨见寄》 唐·陆龟蒙
松篁交加午阴黑,别是江南烟霭国。
顽云猛雨更相欺,声似虓号色如墨。
茅茨裛烂檐生衣,夜夜化为萤火飞。 -
155.《秋胡行 其二》 魏晋·曹操
愿登泰华山,神人共远游。
愿登泰华山,神人共远游。
经历昆仑山,到蓬莱。
飘遥八极,与神人俱。 -
156.《赋新繁周表权如诏亭》 宋·李琮
家爱儿孙国爱臣,无邪慈教本来均。
非因积善能传庆,安见天心语合人。
席拥诗书才是乐,门多车马别成春。
榜亭岂独荣樽俎,意欲推余劝里民。 -
157.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
158.《北邙行》 明·楚石梵琦
请君停一觞,听我歌北邙。
北邙在何许,乃在洛之阳。
洛阳城中千万家,无有一家免乱亡。
天地开辟来,死者生之常。 -
159.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
160.《送长蘅偕计北上二首》 明·郑胤骥
平生少年时,嬉游爱冬至。
痴儿三五群,狂纵无复忌。
尔来渐老大,遂觉情怀异。
不惜事业赊,不惜居诸费。