-
1.《赠钱肃润》 清·魏耕
扶桑海水波,烛龙光景微。
蟾魄相沦惑,天地纷无禧。
苍梧狩不还,烈士志亦危。
喟然起西游,泛舟昆明池。 -
2.《惜奴娇·景云披靡》 宋·无名氏
景云披靡。
露浥轻寒若水。
尽是游人美。
陌尘润、宝沉递。
笑指扬鞭,多少高门胜会。
况是。
只有今夕誓无寐。 -
3.《酬崔光禄冬日述怀赠答》 唐·韦嗣立
亭伯负高名,羽仪称上京。
魏珠能烛乘,秦璧许连城。
六月飞将远,三冬学已精。
洛阳推贾谊,江夏贵黄琼。 -
4.《九华观宴饯崔十七叔判官赴义武幕兼呈书记萧校书》 唐·权德舆
炎光三伏昼,洞府宜幽步。
宿雨润芝田,鲜风摇桂树。
阴阴台殿敞,靡靡轩车驻。
晚酌临水清,晨装出关路。
偏荣本郡辟,倍感元臣遇。
记室有门人,因君达书素。 -
5.《代书诗一百韵寄微之》 唐·白居易
忆在贞元岁,初登典校司。
身名同日授,心事一言知。
肺腑都无隔,形骸两不羁。
疏狂属年少,闲散为官卑。 -
6.《和友人喜相遇十首》 唐·李咸用
为儒自愧已多年,文赋歌诗路不专。
肯信披沙难见宝,只怜苫草易成编。
燕昭寤寐常求骏,郭隗寻思未是贤。 -
7.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
8.《洛神赋》 魏晋·曹植
黄初三年,余朝京师,还济洛川。
古人有言,斯水之神,名曰宓妃。
感宋玉对楚王神女之事,遂作斯赋,其词曰:余从京域,言归东藩,背伊阙 ,越轘辕,经通谷,陵景山。
日既西倾,车殆马烦。 -
9.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
10.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
11.《水调歌头(送赵阆州希异之官)》 宋·魏了翁
冻雨洗烦浊,烈日霁威光。
逸人去作太守,旗志倍精芒。
莎外马蹄香湿,柳下_阴晨润,景气踏苍苍。
夹道气成雾,我独犯颜行。 -
12.《水调歌头(送赵阆州希异之官)》 宋·魏了翁
冻雨洗烦浊,烈日霁威光。
逸人去作太守,旗志倍精芒。
莎外马蹄香湿,柳下_阴晨润,景气踏苍苍。
夹道气成雾,我独犯颜行。 -
13.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
14.《豫章行》 南北朝·谢惠连
轩帆遡遥路。
薄送瞰遐江。
舟车理殊缅。
密友将远从。 -
15.《大涤洞天留题》 宋·赵观复
不作翠蛟诗,独赋上池水。
凿开自渊源,鉴观湛然止。
岂惟白心事,且似明□底。
松风生晚清,暑夜看晨起。 -
16.《和蛩栗斋丰翠蛟亭》 宋·赵汝譡
众峰抱苍龙,蟠屈翠蛟水。
放之两崖閒,奔汹不得止。
涛澜生席上,雷雹转石底。
恍疑天柱摇,将拔险洞起。 -
17.《翠蛟亭和鞏栗斋韵》 宋·赵彦假
天下名洞天,有山必有水。
馀杭山水窟,神仙所栖止。
仙人乘云玉,玉蛟留潭底。
至今雷雨夕,蛟睡时惊起。 -
18.《春日述怀寄汤义仍四十韵》 明·邓渼
汉域春阴尽,苍山旅病淹。
梯航三面入,风壤百夷兼。
五尺秦通道,单车即瘴炎。
投荒虚绣斧,览胜引彤幨。 -
19.《甲辰岁张郡伯鄮西如觐京师其母太夫人出中馈》 明·卢柟
凤历开皇纪,龙池忆紫烟。
青阳调玉烛,白日转幽天。
河朔风云会,漳涯气概先。
诸公梁苑客,明府汉庭铨。 -
20.《石鼓诗》 明·唐之淳
郡学旧辟雍,中有岐阳鼓。
古今所闻十,左右各惟五。
离离大星陨,兀兀坏云补。
累累营灶减,落落陈沙聚。