-
181.《阅古堂诗》 宋·范仲淹
中山天下重,韩公兹镇临。
堂上绘昔贤,阅古以儆今。
牧师六十人,冠剑竦若林。
既瞻古人像,必求古人心。 -
182.《句》 宋·无名氏
鸟鸣深夜岂知形,彻晓音喧响更清。
-
183.《蚊》 宋·梅尧臣
向晚化污积,群飞来户庭。
蟭螟许巢睫,琥珀为留形。
夜色遍容蔽,雷音亦感听。
犹矜负山力,血食也沾醒。 -
184.《传神悦躬上人》 宋·梅尧臣
握中一寸毫,宝匣百链金。
监貌不监道,写形宁写心。
古人固不识,今人或所钦。
依然见其质,俨尔恨无音。
子诚丹青妙,巧夺造化深。
妍媸必尽得,幻妄恐交侵。 -
185.《秋鴈》 宋·梅尧臣
秋鴈多夜飞,前群後孤来。
俦合鸣自得,只去音已哀。
哀音能感人,肠酸非食梅。
共将形影对,安得不早衰。 -
186.《希深惠书言与师鲁永叔子聪几道游嵩因诵而韵》 宋·梅尧臣
闻君奉宸诏,瑞祝疑灵岫。
山水聊得游,志愿庶可就。
岂无朋从俱,况此一二秀。
方蕲建春陌,十刻残昼漏。 -
187.《次韵答黄仲夫七十韵》 宋·梅尧臣
春风不择草,万卉皆发萌。
盛夏一长养,秋实俱与成。
舂粒以蒸炊,刈枯以煎烹。
工师调五音,不问咸与韺。 -
188.《还诸君唱和雪诗次韵二首》 宋·晁说之
胸中磈磥若为平,今日相如雪赋成。
广野喜逢三得白,高山真遇四边明。
瑶音顾我何能和,玉色烦君几见倾。
形秽由来惭独目,自怜犹识佩环声。 -
189.《寄姊夫焦韫叔兼简三姊》 宋·王令
风舟挽晴江,载客日夜行。
身远心在家,腹肠何由平。
未知所到期,先计还归程。
时寻别时语,涕泪下纵横。 -
190.《翡翠》 宋·文同
清晨有珍禽,翩翩下鱼梁。
其形不盈握,毛羽鲜且光。
天人裁碧霞,为尔缝衣裳。
晶荧炫我目,非世之青黄。 -
191.《凤山古祠》 宋·文同
林木摧折堂庑倾,其中塑像犹纵横。
狂巫腾踏野老拜,瘦鸡薄酒邀神明。
形容诡怪蛇{尴监换虫}乱,声音丑恶鸱枭鸣。
灾牛祸犬亦可作,世有此事何由平。 -
192.《水仙操》 宋·文同
嗟哉先生去何所兮,杳不可寻。
舍我于此使形影之外兮,唯莽苍之山林。
仰圆峤之峨峨兮,俯大壑之沉沉。
长波澒涌以荡潏兮,群鸟翻翻而悲吟。 -
193.《故翰林汪公端明居零陵时尝作玩鸥亭今强中提》 宋·周必大
贾生问鹏谩伤神,应愧先生入理深。
肝胆何曾分楚越,心形真欲混人禽。
亭邮永镇愚溪上,扁榜重开罨画阴。
见说骑鲸游汗漫,倘凭鸥鸟一传音。 -
194.《万法归一歌》 宋·白玉蟾
金丹大蘂妙无穷,一点丹头内外红。
真汞真铅才入手,片时伏虎活擒龙。
黄公聘入丁公舍,巽位吹嘘九转功。
十月胎圆坎离外,紫云飞出玉炉空。 -
195.《定斋为杨和甫赋》 宋·白玉蟾
水澄秋月现,云散春山出。
镜内影去来,杯中形出没。
释氏慧之源,儒者诚之骨。
忘躯见天机,灰心契造物。 -
196.《再次韵文潜病起》 宋·晁补之
淮浦见之子,春风初策名。
颇讶谪仙人,有籍白玉京。
晚遇广文直,老交心愈倾。
同升芸香府,偶坐华发生。 -
197.《出都寄二苏》 宋·毛滂
近年好语开蹙额,廊庙主人还稷契。
诸葛亮公彙进民所怀,械必提之右乃挈。
善随类举皆可观, -
198.《将出洛城过广爱寺见三学演师引观杨惠之塑宝》 宋·苏辙
寺古依乔木,僧闲正莫年。
为生何寂寞,爱客尚留连。
虚牖罗修竹,空厨响细泉。
坐听谈旧事,遍识洛中贤。 -
199.《偶兴》 宋·杨亿
芳兰滋九畹,萧蒿亦旁植。
威凤翔丹山,鸱枭犹接翼。
雅琴歌南风,蛙鸣不容息。
骊珠媚清川,鱼目光激射。 -
200.《明妃曲二首》 宋·曾巩
明妃未出汉宫时,秀色倾人人不知。
何况一身寸汉地,驱令万里嫁胡儿。
喧喧杂虏方满眼,皎皎丹心欲语谁。
延寿尔能私好恶,令人不自保妍媸。