-
161.《次韵孔毅甫久旱已而甚雨三首》 宋·苏轼
饥人忽梦饭甑溢,梦中一饱百忧失。
只知梦饱本来空,未悟真饥定何物。
我生无田食破砚,尔来砚枯磨不出。
去年太岁空在酉,傍舍壶浆不容乞。 -
162.《子由将赴南都,与余会宿於逍遥堂,作两绝句》 宋·苏轼
别期渐近不堪闻,风雨萧萧已断魂。
犹胜相逢不相识,形容变尽语音存。 -
163.《紫宸殿正旦教坊词致语口号》 宋·苏轼
臣闻行夏之时,正莫加于人统;
采周之旧,王方在於镐京。
惟吉月之布和,休庶工而未作。
使华远集,邻好交修。 -
164.《子由将赴南都与余会宿于逍遥堂作两绝句读之》 宋·苏轼
达天资近道又得至人养生长年之诀而余亦窃闻其一二以为今者宦游相别之日浅而异时退休相従之日长既以自解且以慰子由云(诗前原有苏辙原诗,今删。
)别期渐近不堪闻,风雨萧萧已断魂。
犹胜相逢不相识,形容变尽语音存。
但令朱雀长金花,此别还同一转车。 -
165.《破琴诗(并引)》 宋·苏轼
旧说,房琯开元中尝宰卢氏,与道士邢和璞出游,过夏口村,入废佛寺,坐古松下。
和璞使人凿地,得瓮中所藏娄师德与永禅师书,笑谓琯曰:“颇忆此耶?”琯因怅然,悟前生之为永师也。
故人柳子玉宝此画,云是唐本,宋复古所临者。
元祐六年三月十九日,予自杭州还朝,宿吴淞江,梦长老仲殊挟琴过予,弹之有异声,就视,琴颇损,而有十三弦。 -
166.《车载板二首》 宋·王安石
鸟有车载板,朝暮尝一至。
世传鵩似鴞,而此与鴞似。
唯能预人死,以此有名字。
疑即贾长沙,当时所遭值。 -
167.《乌盐角行》 宋·戴复古
凤箫鼍鼓龙须笛,夜宴华堂醉春色。
艳歌妙舞荡人心,但有欢娱别无益。
何如村落卷桐吹,能使时人知稼穑。
村南村北声相续,青郊雨后耕黄犊。 -
168.《茶臼》 宋·秦观
幽人耽茗饮,刳木事捣撞。
巧制合臼形,雅音侔柷椌。
灵室困亭午,松然明鼎窗。
呼奴碎圆月,搔首闻铮鏦。 -
169.《赠刘矮跛相士》 宋·文天祥
炼石为形,铿金为音。
世方好圆,痴守方心。
阴阳絪緼,人一气质。
善恶之微,证于声色。 -
170.《赠刘矮跛相士》 宋·文天祥
媻姗三尺躯,举止如不扬。
瞻视照肝胆,音吐何琅琅。
君看水中凫,不及鹤胫长。
昔闻夔怜蚿,未闻一足僵。
万物各自适,形色安足量。
子言良有理,与子持酒浆。 -
171.《先两国初忌》 宋·文天祥
北风吹黄花,落木寒萧飕。
哀哀我慈母,玉化炎海秋。
日月水东流,音容隔悠悠。
小祥哭下邳,大祥哭幽州。 -
172.《答明略并寄无咎》 宋·黄庭坚
可以忘忧惟有酒,清圣浊贤皆可口。
前日过君饮不多,明日解酲无五斗。
古木清阴丹井栏,夜来凉月屋头还。
论文拨置形骸外,得意相忘樽俎间。 -
173.《次韵晁补之廖正一赠答诗》 宋·黄庭坚
晁子抱材耕谷口,世有高贤践台斗。
顷随计吏西入关,关夫数日传车还。
封侯半属妄校尉,射虎猛将犹行间。
无因自致青云上,浪说诸公见嗟赏。 -
174.《戊午夜宿宝石寺视宝石戏题》 宋·黄庭坚
石形卧苍牛,屭贔古松阴。
松风与溪月,相守历古今。
初无廊庙姿,又不能础碪。
呈文谢珉光,抚质愧球琳。 -
175.《题高君正适轩》 宋·黄庭坚
至静在平气,至神惟顺心。
道非贵与贱,达者古犹今。
功名属廊庙,闲暇归山林。
畜鱼观群嬉,笼鸟听好音。 -
176.《题夏迪双松图》 元·王冕
我昔曾上五老峰,白云尽处看青松。
中有两树如飞龙,正与夏迪画者同。
夏迪画松得松趣,个个乃是廊庙具。
贞固不特凌雪霜,偃蹇犹能吐烟雾。 -
177.《贾浪仙骑驴图》 元·王冕
雪花打帽风搅须,宽衣破靴骑蹇驴。
先生自是山泽癯,瘦名之传岂为虚?穷吟苦思不觉老,知音幸遇韩京兆。
至今长安诸小儿,拍手犹能为君道。
清声千古在世间,好诗句句夸浪仙。 -
178.《赠无为军李道士二首》 宋·欧阳修
无为道士三尺琴,中有万古无穷音。
音如石上泻流水,泻之不竭由源深。
弹虽在指声在意,听不以耳而以心。
心意既得形骸忘,不觉天地白日愁云阴。 -
179.《晚泊东采石矶》 宋·贺铸
谢卫将军怜苦吟,袁临汝郎遭赏音。
风流人物岂如昨,形胜江关留与今。
控鲤直思淩浩渺,然犀何假照幽深。
莫招捉月翰林老,屈曲尘间犹陆沉。 -
180.《和葛闳寺丞接花歌》 宋·范仲淹
江城有卒老且贫,憔悴抱关良苦辛。
众中忽闻语声好,知是北来京洛人。
我试问云何至是,欲语汍澜堕双泪。
斯须收泪始能言,生自东都富贵地。