-
141.《慈泉》 宋·赵蕃
山骨何时凿,泉泓几许深。
膻芗四时供,教养百年心。
派可栽莲实,傍宜引竹林。
勿云闲草木,于以助徽音。 -
142.《古风一篇简徐德夫提刑》 宋·郑清之
昌黎有名言,受恩异知已。
而况不识面,知心讵能面,知心讵能几。
浮云日多变, -
143.《题总持寺》 宋·程公许
息台山上最高峰,异事相传管氏童。
檀幣昔嫌三窟撤回,斋盂今喜十方同。
中宵急洒竹间雨,万壑俄喧松下风。
欲记徽弦写心事,赏音唤起石林翁。 -
144.《寄南剑守陈寺丞宿》 宋·王迈
复斋出守剑津时,正直清廉真吏师。
遣爱昔尝垂竹帛,徽音今又嗣埙篪。
侯能培植基棠茇,我欲摩挲常萼碑。
千载福公家传好,怀哉蜀士送行诗。 -
145.《听窦圭琴》 宋·胡仲弓
指按金徽星斗寒,试听一曲话悲欢。
妙音怕入时人耳,携入白云深处弹。 -
146.《听宫入琴》 宋·胡仲弓
群哇方杂奏,忽听数声琴。
天地有清气,君王知正音。
悲风生指玉,明月照徽金。
曾抚昭君怨,宫人泪满襟。 -
147.《益寿美金花》 元·侯善渊
琳宫谪降。
一点胎光如玉样。
德化风规。
神秀精华貌转徽。
亲风相若。
自适清虚堪倚托。
仙仗齐临。
宵夜清歌叫玉音。 -
148.《喜迁莺 已丑秋八月二十六日,雨中饮贾方叔》 元·王恽
然,为之赏音。
刘因求乐府于予,遂赋此,且道坐客醉语秋怀谁写,听一声金缕,同倾芳酒。
娇啭林莺,圆累珠串,春在碧罗云袖。
宫中磬簧齐发,字外五音何浏。 -
149.《怀广西省朱郎中熙》 明·袁凯
洞庭秋色晏,苍梧云气深。
夫君万里去,山水迥沉沉。
竟日凌浩渺,连天逃岑崟。
鼋鼍游近渚,猿狖戏遥林。 -
150.《古琴诗》 宋·释智圆
良工采峄桐,斗为绿绮琴。
一奏还淳风,再奏和人心。
君子不暂去,所贵禁奢淫。
后世惑郑声,此道遂陆沈。
朱丝鼠潜齧,金徽尘暗侵。
冷落横闲窗,弃置岁已深。
安得师襄弹,重闻大古音。 -
151.《余夫人挽词》 宋·张嵲
弱岁承苹藻,慈和内政惇。
辛勤立门户,寿考见曾孙。
宠秩官封贵,徽音琬琰存。
新阡卜何许,当可万家屯。 -
152.《三珍行》 宋·赵汝鐩
西清平生雅好奇,夜则忘寐昼忘饥。
搜今抉古竭心力,常恐世间一物遗。
云雾轩窗烟月户,万宝汇列牙签垂。
循环逻视日千匝,拊摩拂拭心融怡。 -
153.《水琴》 宋·赵汝鐩
盎缶停涵水一泓,中存雅意超器形。
欲滴未滴天地寂,须臾宫商若相赓。
妙趣不劳徽外索,泛声不自弦上生。
小点恩怨作儿语,大点九皋闻鹤鸣。 -
154.《杂言(十一首)》 明·张羽
抱拙衡门下,久已忘鸣琴。
凝尘翳其徽,弦绝调亦沉。
时还置我膝,命酒聊自斟。
高歌出金石,拂拭趣已深。
酣来枕之卧,冥此千古心。
吾亦忘吾形,何事待知音。 -
155.《清隐为知观李元礼作》 宋·邓深
世气扰扰人遑遑,静有八室无八方。
壶中酒好谁独觉,橘间棋乐何可量。
峨峨汤汤知音少,管弦哎哑人称好。
归来水深山更奇,玉徽不按心自知。 -
156.《喜闻韩时斋捷书》 宋·葛绍体
焦桐有良材,函彼太古音。
良工巧斲之,可歌南风琴。
隐居挂空壁,不受埃尘侵。
虚中閟清响,静参万籁吟。 -
157.《仁寿县治新开小轩以琴中趣名之用趣字韵赋之》 宋·郭印
渊明识琴心,徽弦总不具。
兴发时抚弄,悠然得真趣。
杳然太古音,充满一切处。
吾今琴亦亡,至乐随所寓。 -
158.《将别棠豀遗仲素季厚昆仲》 宋·舒岳祥
新交胜旧交,生别犹死别。
饥魂散欲飞,愁肠郁以结。
去信诚两难,主客新握别。
家山杳何许,千丈高巀嶭。 -
159.《缘识》 宋·宋太宗
阮咸初立意,偷得姮娥月。
三柱应琴徽,五音更互发。
堪听诸调弄,勾鏁无休歇。
闲暇优游子,顺风吟案揭。 -
160.《缘识》 宋·宋太宗
妙手弹琴无向束,知之修炼五音足。
先辨浮沈有指归,弦头制度相催促。
左手抑扬禁淫邪,右手徘徊堪瞻瞩。
法於天,象於地,